Το τηλέφωνο μου ξανα χτύπησε. Κοιταξα τον αριθμό και δεν τον αναγνώρισα. Το τελευταίο πράγμα που θέλω τώρα είναι να μιλήσω με κάποιον.... α φου σταματάει να χτυπάει μετά από λιγ α λεπτά ακούω τκν ήχο μηνύματος. Πατάω να δω από ποιον ήταν. Ήταν από το ιδιο νούμερο που με πηρ ε και πριν. Με το που είδα το μήνυμα σκαλωσα!

<αφήσαμε κάτι στη μέση εγώ και συ χθες το βράδυ όμορφη!
                                          Αλεξης>

Ποιος είναι ο Αλέξης; τι εγινε χθες το βράδυ στο κλαμπ; πρέπει να ρωτήσω την ελευθερία...

Σφίγγω το χέρι μου καθώς κρατούσα το κινητό. Αμέσως έτρεξα προς το ασανσέρ. Μπήκα μέσα και χτυπούσα νευρικά το πόδι μου στο πάτωμα. Με το που φτάνω στη ρεσεψιόν βλέπω την ελευθερία να έχει μαζέψει τα πράγματα της και α φου φορούσε το παλτό της έπαιρνε τη τσάντα της για να φύγει. Εγώ τρέχω προς το μέρος της και εκείνη γυρνάει και με κοιτάει λόγο του δυνατού ήχου που έκαναν τα τακούνια μου. Μόλις φτάνω κοντά της προσπαθώ να βρω την ανάσα μου.

Ε:Τι έγινε Εβελίνα είσαι καλά τι έπαθες;.... λεει αγχωμένη και αφήνει την τσάντα της στον ψηλό πάγκο καθώς πιάνει τα χέρια μου από τα μπράτσα. Όταν βρ ηκα την ανάσα μου της είπα

Εβ:Ελευθερία χθες...που βγήκαμε στο κλαμπ θυμάσαι τι εγινε;....της λέω ανήσυχη περιμένοντας σα τρελή να ακούσω τι θα μου πει.

Ε:Θυμάμαι κάτι λίγα...μου ειπε ενώ τοποθετούσε το χέρι της στο πηγούνι της Γιατί προσπαθούσε να θυμηθεί.

Εβ:Σε παρακαλώ θυμήσου! Εγώ είχα πιεί πάρα πολύ και δεν μπορώ να θυμηθώ τίποτα... της λέω πως είχαν τα πράγματα και νιώθω πολύ άσχημα που χθες η ελευθερία με είχε δει σε αυτή τη κατάσταση...

Ε:Δώσε μου λίγο χρόνο και ότι θυμηθώ θα σε ενημερώσω απλώς τώρα δεν μπορώ να σκεφτώ καθαρά λόγο της κούρασης... είπε φανερά εξαντλημενη και μπορώ να την καταλάβω διότι ένιωθα το ίδιο και χειρότερα.

Εβ:Εντάξει! Ότι θυμηθείς σε παρακαλώ πες μου...της είπα και εκείνη έγνεψε καταφατικά. Και γω τι θα κάνω με αυτόν τον Αλέξη τώρα; λεω καθώς την παρατηρώ να βγαίνει από το κτήριο. Κοιτάω την οθόνη του κινητού μου και ήταν ήδη 9:00. Ξανά πήγα στο ασανσέρ για να ανέβω πάνω στον όροφο και να πάρω τα πράγματα μου. Φοβάμαι για το τι θα με περιμένει. Όταν ανοίγουν οι πόρτες αφήνω μια ανάσα ανακούφισης που δεν ήταν κανείς να βγει από μέσα μου.
Κατευθύνομαι προς το γραφείο μου και μαζεύω τα πράγματα μου. Δεν σκοπεύω να ενημερώσω πως φεύγω. Άσε που αυτός θα έχει φύγει με την γυναικούλα του... προσπαθώ να διώξω την οποία σκέψη που μου περνάει από το μυαλό. Το τελευταίο πράγμα που θέλω τώρα είναι να καταρρευσω...
Λίγο πριν πάρω στα χέρια μου τη τσάντα μου για να αποχωρήσω βλέπω ένα μήνυμα από τον ίδιο αριθμό.

<Θέλω να βρεθούμε να γνωριστούμε καλύτερα! Αλέξης >
Μόνο εμένα με φρικαρουν τα μηνύματα αυτού του Αλέξη;
Βάζω το κινητό στη τσάντα μου και επιτέλους φευγω απο την εταιρία. Νιώθω το καθε Βήμα μου όλο και πιο βαρύ. Είναι λες και περπατάω πάνω σε καρφιά. Επιτέλους φτάνω σπίτι μου. Μπαίνω μέσα και κλείνω την πόρτα ενώ την κλειδωνω ταυτόχρονα. Πάω στο δωμάτιό μου και πετάω τα πράγματα μου σε μια καρέκλα ενώ αλλάζω και βάζω τις πιτζάμες μου. Πάω και κάθομαι στο σαλόνι. Δεν έχω όρεξη να φάω. Κάθομαι στο καναπέ ενώ ανοίγω την τηλεόραση και χαζεύω λίγο τα νέα. Παίρνω το κινητό στα χέρια μου και κοιτάω τα δύο τελευταία μηνύματα αυτου του  Αλέξη. Δεν νιώθω ωραία που δεν του απαντάω. Σκέφτομαι λίγο τι να του απαντήσω και καταλήγω σε αυτό

<Συγγνώμη που δεν θυμάμαι το όνομα σου και τι εγινε χθες. Είχα πιει πολύ και δεν ειμουν ο εαυτός μου >
Όταν είδα το μήνυμα ένιωσα λίγο χαζή αλλα και λίγο άσχημα που δεν θυμάμαι τι εγινε.

Λίγα λεπτά μετά χτυπάει το κινητό μου και ήταν η ελευθερία. Πες μου πως θυμήθηκε. Μέσα σρ κλάσματα δευτερολέπτου απαντάω

Εβ:Πες μου ότι θυμήθηκες...λεω με μια δόση ελπίδας στη φωνή μου.

Ελ:Ναι θυμήθηκα τι εγινε... λέει και μετά κενό

Εβ:Πες μου τότε... λέω λίγο ανήσυχα. Αυτή η αναμονή με σκοτώνει

Ελ:Ωραία...λεει κάνοντας μια παύση...Θυμαμαι πως μου μίλαγες για κάποιον ο οποίος θα παντρευόταν αν κατάλαβα καλά και είχες πιεί πολύ και εγώ προσπαθούσα να σε "σταματήσω " κατά κάποιο τρόπο και.... σταματάει λίγο να μιλάει

Εβ:Και μετά τι;;...Πες μου...λεω εμφανώς αγχωμένη με Την ιδέα πως μπορεί να πέταξα και αλλ η γκάφα.... ελπίζω να μην της ειπα Ποιος θα παντρευτεί και το τι είδα αυτές τις μέρες η φωνή της ελευθερίας με διακόπτει από τις χιλιάδες υποθέσεις που εκανα εκείνο το δευτερόλεπτο

Ελ:Μετά από το απεν αντι τραπέζι μια παρέα αγοριών μας κέρασε κάτι ποτά και αν θυμάμαι καλα μιλήσαμε μαζί τους και νομίζω ο ένας σε φίλησε αλλα Δεν ειμαι σίγουρη Γιατί από κει και μετά είναι σα να έγινε delight στη μνήμη μου....λεει και εγώ έχω μείνει παγωμένη με το ακουστικό στο χέρι να κοιτάω όλο ευθεία τη τηλεόραση.

Εβ:Εισ-αι σιγουρ-ρη;;...κατορθωνω να πω πρώτου το εγκεφαλικό επεισόδιο με κάνει να τρελαθώ τελείως

Ελ:Οπ ως σου είπα όχι ακριβώς όμως... Εβελινα αν υπαρ χει κάτι που σε βασανίζει θέλω να μου το πεις...λεει ανήσυχη...χθες πραγματικά φρικαρα όταν σε είδα σε αυτή τη κατάσταση. Ει μαστε πολύ κοντά και θέλω να με νιώθεις σα δικό σου άνθρωπο...ειπε. τι της λες τώρα; νιώθω πολύ άσχημα για όλο αυτό. Είναι εγωιστικό να την αφήνω απ εξω απο τη ζωή μου ενώ εκείνη με εμπιστεύεται και μου τα λέει ολα όμως...δεν είμαι έτοιμη και δεν ξέρω αν θα είναι ποτέ. Έχω μάθει όλα να τα κρατάω μέσα μου. Δεν μου είναι εύκολο να ανοιγομαι σε κάποιον Γιατί όσες φορές το έχω κάνει το αποτέλεσμα είναι ίδιο. Πόνος!

Εβ:Δεν υπάρχει τίποτα αλήθεια απλά έχω πολλά στο μυαλό μου με τους γονείς μου και αγωνιώ....τηε είπα όσο πιο πείστηκα μπορούσα για να κλείσω το θέμα εδώ και να το θάψω για λίγο. Μέχρι να το ξανά ανοίξει Δηλαδή 

Ελ:Εντάξει αν είναι έτσι. Όμως πρέπει να σε κλείσω διότι ειμαι πολύ κουρασμένη και νυστάζω αφόρητα. Καληνύχτα Εβελίνα μου

Εβ:Καληνύχτα Ελευθερία μου τα λεμε Αύριο Ευχαριστώ....της λέω γλυκά

Ελ:Τίποτα αγάπη!...μου είπε και τερμάτισε τη κλήση...

Δεν ξέρω τι να κάνω πια. Νομίζω πως χάνω τον εαυτό μου. Δεν ξέρω τι γίνεται. Και αυτό που έγινε χθες; Δεν ειμουν εγώ αυτή. Ώστε για αυτό το μήνυμα ότι αφήσαμε κάτι στη μέση. Πώς έμπλεξα έτσι; α μεσως η οθόνη του κινητού μου άναψε και είδα πως ο Αλέξης μου είχε απαντήσει στο μήνυμα. Ανοίγω να το διαβάσω και ενα χαμόγελο ξεπετάγεται αχνά από τα χείλη μου

<Όταν τα χείλη μας ξανά ενωθούν θα τα θυμηθείς όλα..>
Δεν ξέρω γιατί αλλα αυτό το μήνυμα μου έφτιαξε τόσο πολύ τη διάθεση! Ήταν πολύ γλυκό και με πολλές υποσχέσεις. Καθόμουν και κοιτούσα αυτό το μήνυμα για δεν ξέρω και γω για πόση ώρα μέχρι που ένα δεύτερο έκανε την εμφάνισή του

<Δεν θα τα παρατήσω μέχρι να σε ξανά συναντήσω >
Χμμ...εχει αρχίσει να μου αρέσει όλο αυτό. Μπορεί και μάλλον ενθουσιάζομαι εύκολα αλλά έχω ανάγκη κάτι για να ξεφύγω από ολα αυτα που με βαραίνουν... Για να μην τον αφήσω έτσι αποφασίζω να συνεχίσω αυτό του το παιχνίδι

<Τότε θα παιδευτεις πολύ μέχρι να γίνει αυτό >..
Του απάντησα Και γω και περίμενα την επόμενη απάντηση του η οποία δεν άργησε ούτε λεπτό

<Πιστεύω αξίζει το κόπο όμορφη >
Έγραψε και νομίζω πως χάθηκα μετά από αυτο μήνυμα. Καθόμουν στο κρεβάτι μου και το κοιτούσα για αρκετή ώρα. Μ'αρέσει όλο αυτό. Κρίμα που δεν μπορώ να τον θυμηθώ. Λεω όμως να τον γνωρίσω θέλω πολύ να δω με ποιον φιληθηκα χθες το βράδυ στο μπαρ...

Γεια σαςςςςςςςςςς νέο κεφαλαιοοοοο και νέο προσωπο μπαίνει δυναμικά στο παιχνιδιιιιιιιιιιιι πείτε μου πως σας φαίνεται το όλο πράγμα με τον αλεξηηηη;;;; λέτε να γεννηθεί ένας μεγάλος έρωτας και να ξεχαστεί ο Χρήστος μας;;;😏😏😏😏   Who knows???? 😉😉 αν σας άρεσε μη ξεχνάτε 🌟🌟🌟🌟 και φυσικά σχόλιο!!! Φιλάκια πολλά τα λέμε στο επόμενο😊😊😊 ❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤