- O, Sarah. Cześć - powiedziałam.

- Em, to ja będę leciał. Na razie Mia.

- Pa - powiedziałam niewyraźnie.

- Gdzie ty byłaś? I dlaczego w takim stroju? - przewróciłam oczami.

- Wiesz, że chodzę na wyścigi, tak? A tak w ogóle, Sarah, czy mogłabyś mi nie matkować? Nigdy wam to nie przeszkadzało. Po co przyjechałaś?

- Wiesz, po dzisiejszej sytuacji chciałam pogadać, więc jestem. Ale jak widzę miałaś towarzystwo.

- Daj mi spokój, okej? Ja tylko wygrałam auto, a on mi je podwiózł - przez chwilę patrzyła na mnie uważnie.

- Okej, przepraszam. Nie chciałam na ciebie naskoczyć. Po prostu to mój brat - machnęłam ręką.

- No co ty. Przecież rozumiem.

Tydzień później

Przez cały ten czas próbujemy naprawić coś co już dawno się zepsuło - naszą miłość...

- Dziękuję - powiedziałam, kiedy kelnerka postawiła przede mną kawę - Co robi Lewis? - zagadnęłam Sarę.

- Poszedł ze znajomymi na mecz. A czemu pytasz?

- Nie ważne - uśmiechnęłam się - Może pojedziesz ze mną kiedyś na jakiś wyścig?

- N-n-nie, to nie moje klimaty.

- O Sarah, nie daj się prosić. Jeden raz.

- Okej - odparła po chwili wahania, na co pisnęłam. Tak, czasem zachowuję się dziecinnie.

- Dzisiaj wieczorem jest wyścig. Pojedziemy? - spytam i napiłam się gorącego napoju.

- No dobra, chcę mieć to jak najszybciej za sobą.

Po kilkunastu minutach rozmowy, pojechałyśmy do pracy.

Wieczór

- Sarah? Gdzie ty jesteś? - spytałam dzwoniąc do niej.

- Pod twoim domem - w tym momencie rozległ się dźwięk dzwonka do drzwi, więc rozłączyłam się.

- W sypialni! - krzyknęłam i po chwili Sarah weszła do mojego pokoju - Wow, niezły strój - prychnęła na moje słowa.

- Nie żartuj sobie. Źle się w tym czuję. Aha, tu masz jakąś wiadomość od Lewisa - powiedziała i położyła kopertę na stoliku.

Sarah była ubrana w czerwoną sukienkę do połowy uda, natomiast ja byłam ubrana tak jak ostatnio.

- Chodź, bo zaczną bez nas - powiedziałam i pociągnęłam ją w stronę wyjścia.

Drogę przebyłyśmy na bezsensownych rozmowach, raz po raz wybuchając śmiechem.

Kiedy wysiadłyśmy z auta, Sara została ocena przez grupkę facetów, ponieważ :

1. Przyjechała z osobą, która pokonała legendę.

2. No sorry, ale to wyścigi. A ona... No właśnie, wygląda jak wygląda.

- Ej, Lighting! - krzyknęłam do Kyler'a, który właśnie przyjechał srebrnym Porsche i podszedł do nas - Teraz pozbędziesz tego auta? - spytałam z kpiną, a on prychnął.

- Idziesz? Już są 2 zawodnicy.

- Jaka stawka?

- Tyle co zwykle, 2,5k - pokiwałam głową i otworzyłam drzwi od auta.

- Sarah, ja jadę! - blondynka ruszyła w kierunku linii startu i podniosła kciuki do góry - Jedziemy - zwróciłam się do Kyler'a i oboje pojechaliśmy do linii startu.

- Jesteście gotowi? - spytała dziewczyna, która wyszła na środek. Maszyny zawarczały i chwilę później jechaliśmy zawrotną prędkością po zamkniętej ulicy.

Wyprzedziłam dwóch ścigantów i teraz jechałam jako 3. Kyler prowadził.

Po mojej prawej stronie jechała czarna Toyota, która zakręciła w moją stronę. Gwałtownie zakręciłam, żeby uniknąć ciosu, ale przez to wyjechałam w barierkę, a przez prędkość, przeleciałam przez nią.

Później pamiętam tylko urywki.

Dachowanie...

Krzyki...

Wybuch...

I to jak wyleciałam w powietrze.