Kolejny dzień był nudny jak to zwykle. Pochmurno i każdemu się nic nie chce. Kasia leży na łóżku od dobrych czterech godzin i myśli co zrobić ze swoim życiem.

- Kasia! Razem z mamą jadę do Krakowa, jedziesz z nami? - krzyknął Stoch z dołu. Dziewczyna się zerwała na równe nogi.

- Daj mi dziesięć minut! - krzyknęła, wyciągając z szafy czarne rurki i czarno-czerwoną koszulę. Założyła ubranie, na szczęście zęby umyła rano. Zrobiła szybki makijaż i rozczesała włosy. Zabrała telefon i zeszła na dół. Brat i mama czekali na nią. Założyła kurtkę, szalik, czapkę i buty. We trójkę poszli do samochodu. Witaj dwu godzina drogo!

Kasie obudził dźwięk telefonu. Agata. Odebrała go.

- Halo? - powiedziała zaspanym głosem Stoch.

- Co ty śpisz o tej godzinie? - zaśmiała się Kot.

- Usnęłam, nawet nie wiem kiedy. - wzruszyła ramionami.

- Idziesz razem ze mną i Olivią do galerii? - zaproponowała Aga.

- Jestem w drodze do Krakowa, więc za bardzo nie mam jak. - zaśmiała się. - Następnym razem. Kończę, pa. - rozłączyła się. - Za ile będziemy w Krakowie? - zwróciła się do natki i brata.

- Właściwie to już jesteśmy. - uśmiechnęła się pani Stoch.Wyszli z samochodu. Skierowali się na rynek.

- A tak w ogóle po co przyjechaliśmy tutaj? - spytała.

- Nasza mamusia musi załatwić jakieś sprawy. - odparł starszy Stoch.

*****

Kamila razem z Harriet oglądały film w telewizji, dopóki idiota, czyli Daniel André Tande nie przerwał im. Rozwalił się na nie.

- Daniel idź sprawdź czy cię w pokoju nie ma. - warknęła Harriet.

- Nie ma, bo jestem tutaj z wami. - uśmiechnął się. - Moje kochane skarby. - złapał je za policzki jak to robią babcie.

- Łapy precz od moich policzków. - walnęła blondyna w rękę, Kamila. - Moje policzki są fajne, więc je zostaw w spokoju.

- Po kimś je masz, kurduplu. - puścił jej oczko, a ona westchnęła.

- Bogu dzięki, że nie odziedziczyłam głupoty po tobie. - odparła, a on spiorunował ją wzrokiem.

- Dzieci obiad! - krzyknęła mama rodzeństwa Tande oraz ciocia Andrews. Poszli do kuchnii i zajęli swoje miejsce przy stole. Na obiad mieli kaszę gryczaną, rybę i gotowane warzywa. Wszyscy zjedli obiad, a następnie poszli do salonu. Rodzice Tande włączyli w telewizorze stare zdjęcia. Na jednym z nich był Daniel ubrany za księżniczkę, pijący herbatę z Harriet i Kamilą. Dziewczyny wybuchnęły śmiechem, a skoczek przybrał kolor purpury.

- No co buraczku? - zaśmiała się matka i przytuliła Daniela. Na następnym zdjęciu była Kamila, która miała na głowie bitą śmietanę i robiła głupią minę. Blondyn wybuchnął śmiechem. Teraz Kamila zarumieniła się, nawet bardzo.

- Mój kochany buraczek. - pocałował ją w policzek. - Pośmiejmy się teraz z naszych kochanych rodziców. - Daniel włączył zdjęcie, gdzie ich ojciec pływał w morzu i zgubił kąpielówki. Cała rodzina zaczęła się śmiać z porażki ojca. Tylko on patrzył na nich spod byka.

*****

Wiktoria siedziała w domu i sprzątała w szafie, bo jak to zwykle po dwóch tygodniach znowu jest syf. Do jej pokoju przyszedł Andreas z Laurą. Zaczęli się całować.

- Ee kochaś pokój pomyliłeś. - zaśmiała się dziewczyna, a on spalił buraka. Z resztą Laura też. - Dobrze, że zdążyłam zrobić zdjęcie. - uśmiechnęła się złośliwie pod nosem.

- Co?! Usuń to! - oburzył się i rzucił się na siostrę.

- Wellinger! Zejdź ze mnie! - warknęła Niemka, próbując zepchnąć brata ze swojego ciała. - Niby jesteś tym skoczkiem narciarskim, a ważysz więcej niż świnia.

- Sama jesteś świnią! - wkurzył się jeszcze bardziej.

- Idź pilnuj swojej dziewczyny, a nie na mnie leżysz. - warknęła i w końcu go zepchnęła. - No zmykać mi stąd.

- My się jeszcze policzymy. - zagroził jej i wyszedł z pokoju. Niemka zaśmiała się pod nosem i kończyła dalsze sprzątanie w szafie.

Nagle jej brzuch wydał dźwięk. Zeszła na dół, w celu zjedzenia czegoś. Wyjęła z zamrażalki lodu czekoladowe, które schowała kiedyś przed Andreasem. Zabrała łyżeczkę i poszła do salonu. Włączyła telewizor. Nagle usłyszała trzask drzwi. W pomieszczeniu pojawił się Andi.

- No co tam siostrzyczko? - uśmiechnął się cwaniacko. Wika wiedziała co to znaczy.

- Andreas, daj mi spokój! - powiedziała, wstając z kanapy. Podszedł bliżej niej. - Bo cię kopnę tam, gdzie najbardziej boli i dzieci nie będziesz robił! Przynajmniej nie będzie takich samych pierdolniętych jak ty!

- Przegięłaś, małpo. - złapał ją i przerzucił przez ramię. Pobiegł do łazienki.

- Andreas nie! - krzyknęła na cały dom, za co dostała klapsa w tyłek. - Ej, od mojej dupy to ty się odpierdol! - postawił ją w wannie i zaczął lać wodą. Niemka zaczęła piszczeć. W końcu przestał. Spojrzała na niego spod byka. Nagle przytuliła się do brata i on tak samo był mokry jak ona. - MASZ ZA SWOJE, SZWABIE!

- A ty to kto niby? - uniósł brew do góry.

- Ja jestem ładna, więc mogą mnie uznać za Polkę, Norweżkę albo Amerykankę. - uśmiechnęła się zwycięsko i poszła do pokoju.

*****

Amerykanki przez cały dzień zwiedzały Niżny Tagił. Do hotelu wróciły zmęczone z obolałymi nogami.

- Nigdy tak długo nie chodziłam. - marudziła Kaetlyn.

- Nie marudź już, przynajmniej będziesz mięśnie miała. - powiedziała Marshall.

- Idę do łazienki. - zakomunikowała Sarah, a wszystkie się zgodziły.

- Następny konkurs gdzie? - zapytała Alex.

- W dupie. - mruknęła Kaetlyn.

- Naprawdę masz taką pojemną dupę?! - udawała zdziwienie Alex. - To pewnie dużo ci wchodzi. - Australijka wybuchnęła śmiechem, a Kaetlyn rzuciła w nią poduszką. I tak oto zaczęła się wojna. Emma próbowała je rozdzielić, ale to było na marne.

- Spokój! - krzyknęła Davis, która przed chwilą wyszła z łazienki. Dziewczyny przerwały swoją "wojnę". - Alex do łazienki. TERAZ!

- Tak jest mamo. - zaśmiała się i zniknęła za drzwiami od łazienki.

*****

Jak pierwszy dzień Świąt wam mija? 😏
Bo u mnie spoko 🙌