CHAPTER 17

ARIUS GEDEON

FIRST DAY yet it wasn't a fresh day. College life seems a good start but it wasn't. Kung sa highschool parang isang maliit na puzzle ang pag-aaral sa college hindi.

You need to be more careful and active for you to graduate. First year pa lang ako pero alam ko na ang mga maaaring pagdaanan ko. Hanggat maaari ayokong matulad sa iba na halos wala ng tulog.

I turn my gaze on someone when I heard them talking about me. Like expected it's a girl who has the same course as mine, Archetecture.

"Um hi," she looks hesitant to talk me.

I nod at her to make her aware that I'm listening. "Do you want some? I just cooked it this morning." bumaba ang tingin ko sa pagkain na hawak niya.

I cleared my throat. "No, thank you." mabilis kong isinukbit ang bag ko sa balikat ko at walang-lingong likod na naglakad palayo ro'n.

Tapos naman na ang unang klase namin at ala-una na ng hapon ang balik namin which is good para makapag-research pa ako ng mga possible subjects that we will track.

As I was heading out of this College university my head tilted when I saw a girl. Kalalabas lang niya sa highschool university na kalapit lang halos ng nilabasan kong university.

Hindi ko alam kung bakit halos kanto lang ang layo ng dalawang unibersidad. But based on the rumor that I have heard the both owner of Universities knew each other.

Hindi pa man ako nakakalapit sa pedestrian lane nang makita kong nagmamadaling tumawid 'yung babae. Kaagad akong napalingon sa kaliwat-kanan at nakita ang isang paparating na kotse.

I used all the speed I had to run towards the girl, I immidiately grab her hand and pull her.

Kitang-kita ko ang pagbabago ng reaksyon sa mukha niya, mula sa mukhang gulat na gulat ay nagbago 'yon at naging tila ba naguguluhan siya.

She looks wierd but atleast I manage to say, "Careful, may sasakyan. You should look from right to left before walking pass through pedestrian." I secretly gulped when she stared straight into my eyes.

Masyado yata akong nasanay na walang tumitingin sa'kin sa mata kaya ngayon heto ako at naiilang. I don't know what to do, should I leave now? OR accompany her?

Binitiwan ko ang kamay niya at bago pa man siya makapagsalita ay tinalikuran ko na siya. I glanced at her for the last time before passing through pedestrian.

Nang hindi ko na maramdaman ang titig niya ay para akong nakahinga ng maluwag. Hindi ko alam kung bakit bigla ay para akong kinapos ng hininga.

I combed my hair using my right hand. Napatingin ako rito at naalala ang lambot ng kamay na hawak ko lang kanina. I shouldn't feel like this, women have soft hands.

"BAKIT MO ako hinanap?"

Gusto kong matawa sa reaksyon na nababasa ko sa mukha niya. Para siyang sorpresang-sorpresa dahil sa nalaman, well kahit ako naman ay nasorpresa sa sarili dahil hinanap ko siya.

Hindi mawala sa isip ko 'yung itsura niya noong una kaming magkita. Sa pedestrian, hanggang sa masundan 'yon no'ng may ginagawa silang school related something sa bahay mismo namin nila Cheydan.

She really looks different... O baka imahinasyon ko lang dahil umaasa akong iba siya sa mga babaeng dumaan sa buhay ko?

I'm not sure if I like her, but one thing is for sure. I... I wanna keep her.

"Hoy, ano nga? Bakit mo ako hinanap?" nakasimangot na siya habang hinihintay ang magiging sagot ko.

Napayuko ako. "Does it matter?" hindi ko alam ang isasagot ko.

Before, I used to be a freakin' cringed partner. Now I didn't imagine that I change a lot. Drom talkative to being the most quiet person in the class.

I look at the clear sky where the stars are starting to show up. Isang tipid na ngiti ang gumuhit sa mga labi ko, dahil sa kabila ng dilim na bumabalot sa kalangitan may mga bituin pa ring nagbibigay kahit kaunting liwanag dito.

"Hindi ba mas maganda kung hindi mo sasagutin ng isa pang katanungan ang tanong ko sa'yo?" I scoffed, trying to hide my smile.

Lumingon ako sakaniya, hindi na niya suot ang hoodie sa ulo niya kaya litaw na ang nakamessy bun niyang buhok.

"Hindi na ba pwedeng umiwas sa tanong mo?" biro ko.

I bit the side of my cheeks to stop myself from smiling. Ibinaling ko sa ibang direksyon ang mukha ko, ano bang nangyayari saakin at kung ano-ano na naman ang sinasabi ko?

Nang hindi ko na siya narinig na sumagot ay tumayo ako at hinarap siya. Cheydan wants to see her, they have been contacting me since earlier.

My chest felt something is missing when Cheydan told me that they can't find Faithrill. It feels like someone stab me for the first time in the center of my chest.

"Hatid na kita? Pero ayos lang bang dumaan tayo sa bahay? Matagal ka ng hindi nakikita ni Tita, hindi ka raw bumibisita." sambit ko at nag-aalangan pa kung iaabot ko ba ang kamay ko sakaniya o hindi.

Nakita kong natigilan siya bago dahan-dahang tumayo, marahil ay hindi inaasahan ang aking sasabihin. Napakagat pa siya sa sariling labi bago mabagal na itinango ang ulo.

"Tara na?" I motioned my hand so she'll walk first.

Hindi na siya nagsalita pa hanggang sa makarating kami kung saan nakaparada ang sasakyan ko. Hula ko tulad kanina ay malalim ang kaniyang iniisip.

We're in the middle of the road when she finally spoke. "Bakit... Bakit ako gustong makita ni Tita?"

Binalingan ko siya ng tingin saglit bago muling itinutok ang mga mata sa daan. "She wants to see you. Matagal-tagal na rin no'ng huling makita ka niya." sagot ko, lumingon ako sa kaliwa't kanan bago itinawid ang sasakyan sa crossing.

We both surounded by silence once again. She didn't talk nor ask me anything until we finally arrive at the mansion.

It supposed to be okay with me since I don't talk a lot, but why am I feeling a little awkward because she's not talking?

I cleared my throat trying to get her attention but she just throw some glance at me and immediately look away.

"Don't you want to talk me?" a sudden question escape from my mouth.

Parang bigla ay gusto kong bawiin ang sinabi ko ng humarap siya saakin. "Nag-iingat lang..."

Nagsalubong ang kilay ko habang dahan-dahang ipinaparada sa gilid ang sasakyan ko. "Saan ka mag-iingat?"

She got stunned and went silent for a couple of seconds. "Kasi, ano," hindi niya maituloy-tuloy ang sinasabi.

Bumaba ako ng sasakyan at umikot sa kabila upang pagbuksan siya ng pinto. "Kasi?" tanong ko nang mabuksan ang pinto ng kotse sa gilid niya.

"Kasi, um nevermind. Shall we? Baka gabihin ako lalo sa daan." sagot niya at nag-iwas ng tingin.

I just nod my head slowly and let her walk first towards the main door. The moment I opened the maindoor her friends attention was already on us.

Looking like scanning everypart of our body. What the hell?

"Nandito kayo..." naramdaman kong tumingin saakin si Faithrill kaya binigyan ko lang siya ng isang tango.

Alam kong umiiwas siya kala Cheydan kaya siya umalis sa condo niya pero nag-aalala na sakaniya ang mga kaibigan niya.

Nang makalapit kami sa sala ay kaagad na may lumapit na isang lalaki sakaniya.

"Faithrill! Where have you been?" before I could witness his sweetness on Faithrill I immediately look away.

Feels like someone punch my chest when I heard her chuckled. Bakit kanina ni hindi siya makangiti saakin? Ni kausapin ako ay hindi niya ginawa? May mali kaya akong nagawa?

Palihim akong nagbuga ng buntong hininga at akmang aakyat na patungo sa kwarto ko nang maramdaman kong may humawak saaking braso. I glance at the woman who's smiling at me softly.

"Can you atleast eat with us?" she carefully ask as if I'll get mad on what she was about to say.

Kusang bumaling ang tingin ko kay Faithrill na ngayon ay pinagkakaguluhan nila Cheydan. Kahit na lumayo siya sa mga kaibigan niya para umiwas, hindi pa rin maitatago ang saya sa mga mata niya ng makita niya ang mga ito at makabiruan.

Nang biglang lumingon si Faithrill ay mabilis din akong nag-iwas ng tingin.

"Opo, magbibihis lang po ako Tita." sagot ko, nang tignan ko na si Tita ay nakita ko pang nakatingin siya sa direksyon kung saan ako nakatingin kanina.

Parang sinisilihan ang kaloob-looban ko sa hiya ng makita kong ngumiti siya saakin na tila ba may ibang ibig-sabihin. Dali-dali akong umakyat patungo sa sarili kong kwarto.

Ilang minuto pa ang binilang ko matapos magbihis hindi muna kaagad ako bumaba at humilata na muna sa sariling kama habang nag-iisip. Ano ba 'tong nararamdaman ko? Bakit kahit ako ay hindi ko ito maintindihan ng lubos?

Kusang bumaling ang tingin ko sa pinto nang marahan 'yong bumukas. "Hey dear brother, baba kana kakain na sige ka baka hindi mo abutan ang shota mo." She said trying to mock me.

"Wala akong shota." sambit ko at tumayo mula sa pagkakahiga.

Nang madaanan ko siya sa pinto ay tinignan ko lang siya. Kahit kailan talaga hindi titigil sa pang-aasar 'tong si Azrail saakin. Habang pababa ako ng hagdan ay naramdaman ko ang isang brasong trying hard kung umakbay saakin.

Napangisi ako at nilingon ang kakambal ko. "Uminom ka kasi ng cherifer para maabot mo na ako." sambit ko at mabilis na naglakad papalayo sakaniya.

"Arius! Mamaya ka saakin!" rinig kong palahaw niya.

Napailing-iling nalang ako at nagtuloy sa komedor kung saan hula ko ay naroon na ang lahat. Everyone glanced at me the moment I enter the dining area.

"Kuya! Dito tabi ka saakin." Cheydan said smiling at me widely, I didn't say anything and just sat beside her.

Doon ko lang narealize na halos kaharapan ko lang si Faithrill dahil katapat niya ng upuan ang bunso kong kapatid. The moment our eyes met I immediately look away, feeling something in my stomach.

"Oh, umupo na at tama na ang pang-aasar Azrail." sambit ni Tita nang makita niyang papalapit saakin ang kakambal ko.

Nakabusangot itong naupo sa isang silya na halos katabi lang ni Faithrill. Geez, dapat pala ay doon ako naupo.

We start eating while they're chitchatting. I just remain silent and listened to them. Wala namang bago, kahit noon pa makikinig lang ako ng hindi lumilingon sakanila.

Ngunit ng sandaling marinig ko ang pagtawag kay Faithrill ay napalingon kaagad ako.

"Kumusta ang hapunan Faithrill? Nagustuhan mo ba?" tanong ni Tita sa dalaga.

Ngumiti si Faithrill at sunod-sunod na tumango. Nagpatuloy ang hapunan namin habang ang iba ay nag-aasaran.

"Hmm ang sarap talaga ng luto niyo Tita!" rinig kong sabi ni Rail na nakaupo katabi ni Cheydan.

Kaagad namang sumabat ang kakambal ko. "Ah talaga ba Rail? Parang 'di nasarapan sa luto ko no'ng birthday ni Dan ah." ngisi niya.

Umarteng naduduwal ang isa dahilan upang sumama ang mukha ni Azrail. "Nasarapan ba ako? Ni hindi ko na nga tanda yung lasa dahil muntik ko ng isuka!" banat niya.

Pagdating talaga sa asaran ay hindi matatalo ng kambal ko si Rail.

Sa inis ni Azrail ay binato niya ng tidbits ng pineapple si Rail dahilan upang matawa kaming nakikinig sakanila. "Walang hingian ng dessert ha? Lintek ka, Mom 'yung graham po?" tumayo si Azrail at naglakad patungo sa ref.

"Walang ganyanan! Tita si Ate Azrail oh!" mas lalong nagbungisngisan ang lahat ng umatungal si Rail na parang bata.

"Isa pang Ate ibabato ko sa'yo 'to pati tupperware!"

Nagbaba ako ng tingin at napailing-iling nalang dahil sa dalawa. Hindi tlaga magkakaroon ng tahimik na salo-salo kapag kasama silang dalawa.

Unconciously my gaze turned to the girl who's sitting infront of my sister. Happiness was visible in her eyes as she laugh with her friends who's busy teasing each other.

"You're so pretty..." I whispered to myself.

•─────✧─────•

Shashaxxe