'Tot morgen jongens!'

Michael en ik waren net afgezet voor zijn huis en met onze koffers naast ons zwaaide we naar de andere bandleden. Toen de zwarte auto weg reed pakte Michael zijn koffer vast en draaide zich om naar het huis. Hij had een grote glimlach op zijn gezicht en ik wist gewoon dat hij niet kon wachten om zijn familie weer te zien.

'Kom je nog?' Vroeg hij toen ik op de oprit bleef staan.

Snel greep ik het handvat van mijn knal blauwe koffer en liep ik achter Michael aan naar de voordeur. De deur werd open gegooid een blonde vrouw rende op blote voeten naar buiten.

'Mikey!'

De vrouw gooide haar armen om hem heen en knuffelde hem stevig. Ik gokte dat het zijn moeder was en glimlachend keek ik toe.

'Hey mam, wat doe je nou weer buiten zonder schoenen?' Grinnikte Michael terwijl hij zijn moeder terug knuffelde.

'Ik zag je aankomen en i- Oh mikey wie is dit?' Haar ogen waren nu op mij gericht en ik kon bijna zweren dat haar glimlach nog groter werd.

Michael liet zijn moeder los, greep mijn pols vast en trok me iets dichter naar zich toe. 'Mam, dit is Jacey. Jacey dit is mijn moeder, Karen.' Stelde hij ons voor.

Ik schudde haar hand 'Leuk u te ontmoeten mevrouw Clifford.'

Michael barstte in lachen uit en zijn moeder giechelde 'Kind, noem me alsjeblieft gewoon Karen.' Zei ze waarna ze mijn hand nog een kneepje gaf.

Haar groene ogen keken van mij naar Michael en weer terug. Maar voordat ze haar mond open kon doen om het te vragen schudde Michael zijn hoofd 'Nee mam, Jace is niet mijn vriendin en we zijn ook niet aan het daten. Waarom gaan we niet naar binnen? Dan zullen we het uitleggen.'

Karen knikte vrolijk en huppelde bijna naar binnen. Grinnikend sleepte ik mijn koffer achter me aan naar binnen, ook al kende ik Michael nog maar een paar uur ik zag nu al dat hij veel op zijn moeder leek. Hoofdschuddend maar met een grote glimlach op zijn gezicht deed Michael de deur achter ons dicht. Hij zette zijn koffer onderaan de trap neer en ik volgde zijn voorbeeld waarna hij me verder het huis in leidde. Zodra ik een voet in de woonkamer had gezet werd ik verliefd op huize Clifford, het was heel knus ingericht en je kon duidelijk zien dat Karen een eigen style had.

'Willen jullie iets drinken? Koffie? Thee? Limonade?' riep Karen vanuit, ik denk, de keuken.

'Doe maar twee glazen cola mam,' schreeuwde Michael terug.

Met opgetrokken wenkbrauwen keek ik hem aan 'Wie zegt dat ik cola lust?'

Zijn gezicht was serieus hilarisch en hij wou net zijn mond open doen om wat te zeggen toen ik hem op zijn schouder sloeg 'Grapje, natuurlijk lust ik cola.'

Michael kneep zijn ogen samen waarna hij op me af sprong en me op de bank duwde. Ik gilde en zijn vingers vonden mijn buik waarna hij me begon te kietelen. Toen ik niet lachte of smeekte om te stoppen keek hij verbaasd op en grijnzend keek ik omhoog in zijn prachtige groene kijkers.

'Sorry makker maar ik ben immuun voor de kieteldood.'

'Nooo, hoe moet ik je dan ooit terug pakken voor je opmerkingen? Ik heb namelijk het gevoel dat ik die vaak van je ga krijgen, kleine grappenmaker' pruilde hij.

Ik giechelde en probeerde hem van me af te duwen 'Daar zul je zelf iets op moeten verzinnen.'

Michael bromde wat en met een plof liet hij zich bovenop me vallen. Een kleine 'Oef' kwam uit mijn mond door het onverwachte gewicht en mijn wangen begonnen langzaam te branden door het gevoel van zijn lichaam zo dicht tegen de mijne. Mijn hart sloeg een slag over toen zijn neus mijn kaak raakte en ik zijn adem tegen mijn huid voelde kietelen.

'Uhm Michael, wat doe je?'

'Jou gebruiken als kussen en ik moet zeggen dat ik best lekker lig zo,' grinnikte hij.

Zijn lippen raakte steeds bijna mijn huid toen hij sprak en ik huiverde, kippenvel verspreide zich over heel mijn lichaam. Michael grinnikte weer en kwam iets overeind zodat hij me aan kon kijken. Zijn groene ogen boorden zich in de mijne en ik smolt bijna weg door zijn liefdevolle blik. Waar kwam dit opeens vandaan?

Een stem liet ons beide opschrikken 'Uhm, jullie waren toch alleen vrienden?'