Ik heb net het hele verhaal eventjes gelezen om er weer in de komen EN OMG IK HAAT MEZELF, WAAROM BEN IK OOIT GESTOPT MET SCHRIJVEN?! Ik ga dit verhaal verder schrijven guys, I have too! Enjoy this chappie :) xx (kijk die throwback gif awwwww)

Jacey POV.

Diezelfde avond, toen Sky en ik met mijn moeder aan het eten waren in het hotel restaurant, kwamen Michael en Luke naar ons toe. Michael gaf mijn moeder dezelfde puppy ogen die hij vanmiddag aan mij had laten zien en net als ik had verwacht, zei ze meteen ja. Je kon gewoon geen nee zeggen tegen die smekende ogen. De jongens hadden elkaar een high five gegeven en hadden ons daarna weer met rust gelaten.

'Calum heeft trouwens net gevraagd of we straks naar hun kamer willen komen om film te kijken.' zei Sky toen we na het eten weer naar onze kamer liepen.

'Calum he?' ik wiebelde met mijn wenkbrauwen waarna Sky met haar ogen rolde en me een speels duwtje gaf.

'Wil je gaan of niet? Eerlijk zeggen hoor, we kunnen ook morgen weer met ze afspreken.' zei ze.

Ik glimlachte naar haar en stopte voor de deur van kamer 102.

'Doe niet zo gek, of we nou met zn tweetjes film kijken of met zijn zevenen. Of zessen, ligt eraan of Chantal er ook is.' zei ik waarna ik op de deur klopte.

Niet veel later werd er open gedaan door Chantal, er klonk veel geschreeuw vanuit de hotelkamer en vragend keken we het meisje aan.

Ze grinnikte en wees met haar duim naar binnen 'Ze zijn aan het gamen.'

'Arme jij,' lachte Sky waarna we langs haar heen de kamer in liepen.

Michael, Calum en Luke zaten met zn drieën op de bank, met elk een controller in hun handen. Ashton zat op een van de bedden en zat wat met zijn telefoon te klooien. De jongens zaten zo in het spel dat ze ons niet eens binnen zagen komen. Ik keek grijnzend opzij naar Sky en zonder er verder over na te denken liep ik richting de bank om me vervolgens met een plof op Michael's schoot te laten vallen. Sky had hetzelfde gedacht want niet veel later duwde een luid protesterende Calum haar van de bank. Michael daarin tegen keek me met grote verbaasde ogen aan.

'Hi,' grinnikte ik.

'Je weet dat je Luke nu hebt laten winnen he,' grijnsde hij waarna hij met een hand zijn controller los liet en de juichende Luke een klap tegen zijn achterhoofd gaf.

Hoofdschuddend greep ik zijn hand vast 'Laat die jongen joh, kijk hoe blij die is.'

Michael rolde met zijn ogen 'Dat komt omdat hij nooit wint.'

Ik grinnikte en ging van zijn schoot af om vervolgens naast hem op de bankleuning de gaan zitten. Sky had plaats genomen op de grond en leunde tegen Calum zijn benen aan. Chantal was ondertussen naast Ashton op het bed gekropen en ze had haar hoofd op zijn schouder liggen.

'Graag gedaan Lukey.' zei ik,

De blonde jongen draaide met een ruk zijn hoofd opzij waarna hij zijn mond opende en gelijk weer sloot. Vragend keek ik hem aan maar hij zei niks, hij bleef me alleen maar onderzoekend aankijken.

'Is er wat?' vroeg ik voorzichtig toen ik me een beetje ongemakkelijk begon te voelen.

Luke zuchtte en Michael klopte als een soort geruststelling even op zijn been.

'Je noemde me Lukey en nou ja ik weet niet.. Het voelt gewoon vertrouwt als je me zo noemt.' mompelde Luke zacht.

Natuurlijk. Dat had ik wel een beetje kunnen verwachten. Het voelde ook vertrouwd om te zeggen, ik had er niet bij na hoeven denken want het floepte gewoon uit mijn mond, maar ik had er geen herinneringen bij. Ik wist dat de jongens het moeilijk hadden met mijn geheugenverlies en op een één of andere manier maakte dat me sterker. Door tijd met hun door te brengen en de emoties op hun gezichten te zien als ik iets niet meer wist, zorgde ervoor dat ik nog harder wilde werken om beter te worden. Hoewel er een kleine kans bestond dat het niet meer terug kwam had ik toch hoop. Ik moest gewoon mijn hersens blijven trainen en veel met deze vier jongens om blijven gaan.

'Sorry. Vind je het erg als ik je zo noem?' vroeg ik Luke.

Hij schudde zijn hoofd en gaf me een glimlach 'Helemaal niet, ik schrok er alleen een beetje van.'

Ik keek opzij naar Michael waarna hij bemoedigend mijn hand vast pakte 'Het komt goed Jace, echt. Hey, wat dacht je van een potje fifa?'

Meteen fleurde ik wat op. Ik was gek op dat spel en ik was er dan ook aardig goed in, met dank aan mijn kleine broertje Manuel.

'Ik ga jullie dik inmaken, geloof me jullie gaan dit niet van me winnen.' grijnsde ik waarna ik een extra controller van het tafeltje pakte.

Michael lachte 'Oh dat weten we al Jace, maar we hebben tijd gehad om te trainen dus ik zou maar niet-'

Ik onderbrak hem door mijn hand op zijn mond te leggen 'Ik ben de fifa koningin, don't get your hopes up.'

Toen ik wat nats tegen mijn hand voelde trok ik hem meteen weg 'Iewl Michael, likte je me nou?'

Lachend pakte hij mijn hand en veegde hem af aan zijn eigen broek 'Dat deed ik inderdaad, kies je team nou maar fifa koningin.'

Ik trok een raar gezicht maar richtte me toen toch op het scherm om mijn favoriete team te zoeken. Ik ging zo hard winnen.