‘Ik zit zo vol, ik kan echt geen pap mee zeggen,’ kreunde ik terwijl ik over mijn pijnlijke buik vreef.

Michael lachte ‘Dan had je maar niet zoveel moeten eten Jace, ik heb je nog gewaarschuwd.’

‘Maar het was zo lekker,’ met een zielig gezicht keek ik de groen harige jongen aan en liet mijn blik daarna afdwalen naar mijn bord.

Er lagen nog steeds een paar over heerlijke stukjes vlees op en als ik niet zo vol had gezeten, had ik nog uren door kunnen eten. Dit restaurant moest ik echt onthouden, ik had van iedereen wat van zijn bord gejat en alles wat ik in mijn mond had gestoken was goddelijk geweest.

‘Denk je dat je somebody to you op de radio durft te zingen?’ vroeg Luke terwijl hij opkeek van zijn telefoon.

Iets wat onzeker keek ik de blonde jongen aan ‘Ik uhh denk het? Hoezo? Het duurt toch nog wel even voordat hij uit komt?’

Luke grijnsde ‘Management is heel erg enthousiast over ons liedje en als alles meewerkt komt hij over twee weken al uit op onze amnesia episode. Ze denken dat het een groot succes gaat worden en omdat we over twee dagen een radio interview hebben leek het ons leuk om vast een preview te geven aan de fans.’

Met grote ogen keek ik hem aan ‘Echt?’

Toen ze allemaal knikte begon het pas tot me door te dringen wat dit allemaal zou betekenen. De fans zouden van mijn bestaan af gaan weten, ik zou bekend worden en mijn zelfgeschreven liedje zou straks over de hele wereld gedraaid worden. Ik zou met een van de populairste tiener bands op dit moment mee gaan touren, voor duizenden gillende meisjes optreden en ik zou moeten leren leven met die stomme fotografen die de jongens overal achtervolgde. Er zaten min en plus puntjes aan maar zo’n ervaring als deze kon ik niet laten schieten en ook al had ik hier misschien niet goed over na gedacht, wist ik dat het met deze jongens erbij wel goed zou komen.

‘Oke, op een voorwaarden.’

Michael grinnikte ‘Whatever you want.’

Ik fronste mijn wenkbrauwen en keek de andere jongens vragend aan ‘Wat voor voorwaarden?’ vroeg Ashton toen ik na een tijdje nog niks had gezegd.

‘Minimaal een van jullie speelt altijd op de gitaar toch? Ik neem tenminste aan dat we een akoestische versie doen?’

Calum knikte en glimlachte toen hij me door had ‘Laat me raden, je wilt op je geliefde gitaar spelen?’

Luke en Michael begonnen onmiddellijk te protesteren ‘Maar we kunnen nooit met zijn drieën gitaar spelen..’

‘That’s where you’re wrong buddy,’ grinnikte ik waarna ik in mijn tas graaide en een blauw notitieblokje eruit haalde.

Ik opende het op de juiste bladzijde en schoof het naar de twee jongens toe ‘Het kan met een gitaar, maar het kan ook met twee en als je bladzijde omslaat zul je zien dat het zelfs met drie gitaren kan. Vraag me niet hoe ik er ooit op ben gekomen maar vertrouw maar gewoon op mijn writing skills.’

Luke liet zijn ogen nogmaals over de pagina’s glijden ‘Oke, maar dan gaan we het morgen wel eerst een paar keer oefenen.’

Ik knikte en keek toen vragend naar Michael die nog geconcentreerd naar de bladzijde staarde ‘Michael?’

Zijn groene ogen doorboorde de mijne en langzaam verscheen er een grijns op zijn gezicht ‘Deal.’