Opgedragen aan @whereismypotatochips (blijft awesome naam) als dank voor al haar stemmen! :)

LAATST BIJ SAY CHEESE:
'Als je wilt dat Zinzi je leugen gelooft...'

'...moet ik met Dani praten,' maakt Levi de zin voor Nicole af. Zijn laatste restje frustratie uit hij door zinloos tegen een klein steentje voor hem te trappen. Het rolt een meter van hem vandaan. 'Ik wil niks meer met haar te maken hebben. Zij is dit allemaal begonnen.'

Met een glimlach wikkelt Nicole haar arm om hem heen om haar gezicht bij zijn schouder te nestelen. 'Ik los dit kleine Dani probleem wel even voor je op.'

Aflevering 8: gebakken kip, stop dat fluitje in je *piep*

Here goes nothing.

'Dani!'

Fuck, denk ik als ik naar haar toe ren en niet alleen omdat ik me realiseer dat ik mijn veters niet heb gestrikt. Het is meer een fuck-ik-ga-iemand-vragen-te-liegen soort. Dus met een wanhopig, mijn-voet-wordt-overreden-door-een-kinderwagen-kreet erbij.

'Nicole?'

Er zitten witte verflekken in het hoekje van Dani's lichtblauwe gymshirt. Ik weet nog dat we kerstballen gingen schilderen bij Zinzi. In plaats van oude kleren had Dani haar gymkleren aan. Niet zo handig. Iedereen zat onder de verfvlekken aan het eind. Michaël had blauwe krullen, Levi leek uitgesmeerde lippenstift te hebben als een uit de hand gelopen drag queen, Zinzi had een groene handafdruk op haar rug en Dani spetters over haar hele shirt. Het is er grotendeels uitgewassen, maar je kan het nog steeds zien. Niet dat ik er toen goed aan toe was, maar dat terzijde. Ik bedoel ik own de verf gewoon en alles ziet er goed uit als je er met genoeg zelfvertrouwen achter staat. Zo werkt kunst ook. Zijn dat spetters? Nee, artistieke klodders van mijn kleurrijke ziel dat de lege omgeving van de blanke maatschappij probeert te trotseren.

'Jo, kip.' Ik hijg even. Man, ik hijg serieus. Stoppen met hockey was toch niet zo'n goed idee.

'Kip?' Dani fronst even. Jake piekt nieuwsgierig over Dani's schouder als ik buk om mijn veters te strikken. Hij is langer dan haar, maar doet alsof hij een kabouter is. Weirdo. Niet op de schattige manier. Ik vind hem oprecht raar.

'Kind,' verbeter ik mezelf. 'Ik zei kind.'

'Kip?' vraagt Jake dan met zijn sloomheid. Hoe vol moet zijn hoofd zitten dat hij altijd zo traag reageert? 'Nu heb ik zin in kip.' Hij draait zich om en dwaalt weg. Zijn haar zit in een rommelige knot dat met elke stap losser lijkt te zitten. Hij heeft langer haar dan ik. Welke jongen neemt nou ook zulk lang haar?

'Wat moet je met die losers?' Ik knik richting Isabel, Jazz, Jake en Loyd. Jazz lacht als Isabel en zij de ziel van Jake belachelijk maken. Ze lijken elkaar altijd belachelijk te maken en er nog van te genieten ook. 

'Waarom ik met hen om ga?' Dani slaat uitdagend haar armen over elkaar heen. 'Het zijn mijn vrienden.' Wow, die indirecte belediging voelde ik. Gewoon als grap opvatten, Nicole.

'Tussen jou en mij, blijf uit de buurt van Jake.' Voordat ik vrienden was met Levi ging ik best vaak met Dani's huidige clan om. Het gaat automatisch als je rookt. Dan krijg je rokersvrienden. Gelukkig maar dat ik op tijd ben gestopt. 

Ik kom dichter bij Dani staan om te fluisteren: 'Hij is een freak.' Met een glimlach stap ik bij haar vandaan, maar ze lijkt niet geamuseerd.

'Misschien is hij dáárom wel een goede vriend van me. Ik ben zelf ook een vreemd kind.'

Ik haal mijn schouders op om de drama in dit gesprek wat te luchten. 'Dat ga ik niet ontkennen.'

'Hey!' Ze geeft me een duwtje tegen mijn schouder, maar lacht er wel bij. Eindelijk. Ik lach zacht terug. Misschien haat ze mij niet zo erg.

'Dani! Nicole!' De gymleraar blaast op zijn fluitje. Hij doet het onaangenaam vaak sinds hij dat rotding heeft aangeschaft. Hij zoekt ook echt slechte redenen om het te gebruiken. Dat we niet bewegen enzo of dat ik stiekem achter het veldje stond te zoenen. 

'Meiden! Pak de grote matten!'

'Maar waarom moest je deze kip,' Dani wijst naar zichzelf, 'zo nodig spreken?' Ze glimlacht naar me als ze een hoek van de mat beet pakt. Ik kan me geen moment herinneren dat we zo lang zo  normaal met elkaar omgingen. Tijdens die onschuldige crush van Michaël ergerde ze zich aan me en met al dat liegen koos ik natuurlijk Levi's kant.

'Ik zei kind!' probeer ik nog, maar ze kijkt me ongelovig dan. 'Oké dan kip.' Ik scheld even als de mat sneller van de stapel af valt dan verwacht. Met een doffe klap valt het half op mijn schoen en dan op de grond.

'Ik wilde eigenlijk met je praten over...' Het einde van mijn zin valt weg als ik met moeite de mat omhoog trek. Dani gaat meer mijn kant op staan om me te helpen en grinnikt zachtjes om mijn gestuntel.

'Ik wil praten over Levi.'

Verrast laat ze haar deel van de mat los zodat plots al het gewicht in mijn handen ligt. Het is dan ook geen verassing dan Loretta haar greep verliest en de mat uit mijn handen glijdt. Ik kijk boos naar mijn linkerhand. Ik kan ook niet vertrouwen op Keesje.

'Ik wil,' Dani trekt agressief aan haar kant van de blauwe mat, 'daar niet over praten.' Er hangt een akelige serieuze blik over haar gezicht als de hele blauwe mat met een stevige ruk van de stapel af glijdt. Ik houd het onnodig vast zoals een derde persoon doet bij het dragen van een tafel.

'Dani, er moeten uh...' Ik frons even. '...afspraken worden gemaakt?' Ben ik hier een deal aan het sluiten met de maffiabazen van Batman?

Ik laat de mat los zodat het op eigen houtje de laatste centimeter van de stapel afglijdt en als een zak aardappelen ineen stort. Mood.

'Afspraken?' Ze kijkt even naar haar nagel die is gebroken door de mat en mompelt een "aw, rest in peace kleine nagel" voor ze zich weer tot mij richt. 'Wat voor afspraken?'

'Over dat Levi niet wil dat Zinzi...'

'Stop! Ik wil me niet meer met Levi en Zinzi bemoeien.' Ze zet een paar stappen van de mat vandaan alsof het een bord risotto is. Risotto is vies.

'Dani, luister...'

'Nee!' Ze trekt haar paardenstaart strakker aan en ademt een paar keer goed in en uit. 'Ik heb al genoeg verpest voor Zinzi.'

Jake draait zich als geroepen om, maar Dani gebaart door haar hoofd te schudden dat hij zich er niet mee moet bemoeien. Met opgeheven armen loopt hij met een mislukte moonwalk achteruit.

'Dani?'

'Nee!'

Dani!'

'Fuck, Nicole! Flikker op!'

'Kip!' Ik schud verward mijn hoofd. Waarom lijken die woorden zo op elkaar. 'Kind! Luister nou eens naar me! Het is belangrijk.'

Ze kreunt uit frustratie en pakt me bij de kraag om me door elkaar te schudden. 'Ik wil er niet over praten zeg ik toch!'

Er kijken een paar meisjes nieuwsgierig op en fluisteren wat in elkaars oren. Net een leger van Cataleya's hier. Nu we het toch over haar hebben, ik zie mevrouw Stalker aandachtig luisteren naar ons gesprek. Haar oren lijken bijna te groeien om meer informatie op te kunnen vangen. Wat een stom verwend kind is zij. Zeker zo'n enig kind dat alles krijgt van haar ouders.

'Dani...' ik grijp naar haar arm als ze langs me loopt, maar ze schudt het van zich af. En geeft me een zacht duwtje van haar vandaan. Zuchtend loopt ze richting de kleedkamers. Ik wil achter haar aan lopen, maar hoor een schel fluitje in mijn oren hakken met de kracht van Thors bijl.

'De grote mat, Nicole!' schreeuwt Meneer Álvarez, terwijl hij drie meter voor me staat. Drie meter! Normaal had ik even liefdevol naar zijn biceps gekregen, maar vandaag werkt hij me echt op mijn zenuwen.

'Ik moet even naar de...' Ik had al een stap richting de kleedkamers gedaan als weer die nare hoge tonen van het fluitje met light sabers mijn ogen uitsnijden. Ik weet dat ogen niks te maken hebben met gehoor, maar het geeft een wat dramatischer beeld. Drama is leuk. Meestal dan. Alle Levi-gerelateerde onzin mag langzamerhand wel uit mijn leven. 

'Mat in de linkerhoek graag.' Álvarez gaat met een hand door zijn donkerbruine, golvende haren voor hij de desbetreffende plek aanwijst. Zijn diepbruine ogen kijken me doordringend aan als hij half gebogen boven me uit torent.

Ik zweer dat zijn (sexy) Spaanse uiterlijk mij genoeg kalmte had kunnen geven om Dani te laten wachten. Om als een brave leerling te doen wat me gevraagd wordt. Ik was, als dat kut fluitje niet irritant door de ruimte blijft gillen, rustig gebleven.

Maar. Hij. Blaast. Op. Dat. Fucking. Ding.

Ik bal mijn vuisten en stap met razernij in mijn ogen gebrand naar de eerste beste jongen die ik kan vinden. Hij is een kop langer dan ik, maar slikt alsof ik op hem ga staan tot er een zoolafdruk op zijn knappe gezicht staat.

'Als jij de mat doet,' ik wijs naar het ingezakte, achtergelaten geval, 'dan doe ik jou.' Ik duw hem richting de leraar toe en loop richting de kleedkamers.

'Nicole!' Álvarez fluit waarschuwend op dat blauwgekleurde kutding. De jongen doet ondertussen verward wat ik hem heb opgedragen.

Nog een paar stappen bij mijn eindbestemming. En toch, toch krijg ik het voor elkaar tegengehouden te worden. Met over elkaar geslagen armen en een oordelende blik staat Jazz op mijn route richting de kleedkamers. Haar moet ik echt niet hebben nu.

'Nicole, laat Joey met rust. Forceer anderen niet jouw taakjes te doen.' Jazz kijkt me boos aan en heeft Loyd achter haar verstopt. Die dude is groot. Als een olifant die achter een grassprietje verstopt. Of de Hulk achter Tinkerbel. Een yeti achter een babyvoet. Mijn ego achter Jazz' vriendelijkheid.

Ik duw haar onnodig fel -nee harstikke super broodnodig fel- aan de kant en werp haar nog een gefronsde top-tot-teen blik en ongelovige snuif.

Jazz mond zakt lichtjes open voor ze boos kaatst: 'Niet iedereen hoeft seks met jou.'

Net nadat Loyd een stap opzij zet op de weg vrij te maken, stop ik met lopen. Bitch. Ze snapt toch ook wel dat het een grap was? Ik weet ook wel dat ik niet gewild ben door iedereen. Levi, kuch, Levi.

'En Jake hoeft het niet met jou,' fluister ik in haar oor voordat ik de deurklink pak. Kutkind.

Tot overmaat van ramp wil Álvarez per se nog even zijn zegje kwijt door als een losgeslagen, psychopathische gehoor-dodende vogel op dat fucking ijzeren fluitje te blazen.

'Nicole!' Weer gefluit. 'Matten.' Nog meer gefluit. En gefluit. En gefluit op gefluit. En gefluit dat gefluit op gefluit bespringt, terwijl een derde harmonie een trio begint. 

Voordat ik de kleedkamers binnen ga, draai ik me vlug naar hem om en gil ik met gebalde vuisten: 'Kip! Stop dat fluitje in je fucking...' Het laatste woord wordt overstemd door de dichtvallende deur. Iedereen lijkt stil te zijn gevallen achter de deuren. Dit wordt nablijven, Álvarez heeft sowieso wel iets te zeggen hierover. Ik schud het van me af. Pech dan. 

'We moeten praten, Dani.' Ik draai me om, maar zie haar niet in de kleedkamers. Fuck. 

'Dani?' probeer ik nog. 'Dani?' Ik til met een vies gezicht een T-shirt op alsof het van risotto is gemaakt.

'Wat!' hoor ik dan geërgerd vanachter de wc-deur komen. 'Mag ik niet meer rustig pissen in deze moderne wereld?'

'Dani!' Opgelucht loop ik richting de donkergroene deur zodat ze me beter kan horen. Ze zit vast, nu móét ze wel naar me luisteren.

'We moeten praten over...'

'Nee!' breekt ze me af. Er klinkt een ritssluiting. 'Nee, nee, nee ik moet helemaal niks. Er wordt doorgetrokken en ik pak snel de klink vast.

'Nicole?'

Met al mijn kracht houd ik de deurklink omhoog. Ze bonkt tegen de deur aan.

'Nicole!'

'We moeten praten!' Mijn woorden komen er geforceerd uit als ik met mijn hele gewicht tegen de deur aan leun. De volgende keer dat ik naar de sportschool ga, moet ik eens sporten in plaats van staren naar de gespannen spieren van Levi. Maar hij is ook zo lekker als het zweet over zijn biceps glijdt en hij op zijn onderlip bijt bij het optillen van dat gewicht. 

'Nicole laat me eruit!' Dani laat de deurklink los en bonkt tegen de deur aan. 'Bitch!'

Fitness Levi floept uit mijn hoofd als ik weer weet waarom ik met Dani moet praten. 

'Vijf minuten!' roep ik dan. 'Laat me gewoon heel even uitleggen, waarom we moeten praten.' 

Dani geeft me klagend gegrom als een afgewezen beer op een date. Geen broodje smeren voor hem.

'Vijf minuten,' herhaal ik op een hogere, smekende toon. Weer hoor ik klagende geluiden. Een zucht dit keer. Geen wonder dat Levi niet met haar wil praten, er valt haast niet met haar te praten. Maar nu zwijgt ze, dus zie ik het maar als teken dat ik kan praten. Wel houd ik mijn hand bij de deurklink voor de zekerheid.

'Nou ik fietste laatst met Levi naar huis en-.'

'Korte versie graag of ik klim uit het raam.'

Ik neem een teug lucht en zeg zonder adem te nemen: 'Levi gaat verhuizen naar Noorwegen en wil om makkelijker afscheid te nemen geen relatie meer met Zinzi, dus moet de leugen die jij bent begonnen worden aangehouden.'

'Wacht!' Ik val bijna op de grond als ze plots de deur opent. Als deuren afdrukken konden geven, had ik een heel lelijke op mijn zij nu.

'Je wil dat ik tegen Zinzi lieg?'

'Oui,' ik strek mijn rug even, 'dat heb jij goed begrepen.'

'Je wilt dat ik de reputatie als vieze slet behoud? Het meisje dat met het vriendje van haar beste vriendin zoent!' Ze trekt haar gymschirt uit en doet met een soepele beweging haar trui aan. 'Ik ben weg hier.' Met onhandig en boos gefrunnik ritst ze haar broek los en schopt ze die uit.

'Dani.' Ik steel haar spijkerbroek uit haar handen en verstop het achter mijn rug. Zuchtend graait ze naar haar broekspijp, maar ik houd de rest van haar broek in een stevigere grip vast. 

'Zinzi haat me.' Ze stopt met trekken, maar blijft wel haar broek vasthouden. 'Is dat niet genoeg?'   Dan laat ze toch los. In haar onderbroek gaat ze op het bankje zitten. Ze trekt zuchtend haar benen omhoog en slaat haar armen eromheen. 

'Geef me gewoon mijn broek terug.'

Ik negeer haar woorden en kom in kleermakerszit tegenover haar zitten. Haar broek ligt bij me op schoot als een baby. 'Wil je dan dat Zinzi nog een keer een gebroken hart heeft?'

Dani fronst. 'Maar de waarheid.' Ze veegt met beide handen over haar gezicht heen. 

'Screw de waarheid!' Ik zwaai theatraal met haar spijkerbroek. De broekspijpen klappen tegen de muur aan. 'Het is een leugen om bestwil. Een kerstman-leugen.'

'Dit is absoluut niet zoals de Kerstman.' Toch knikt Dani. 'Als hij gaat verhuizen, gaat het toch uit.'

'Precies!' knik ik als ze het dan in begint te zien. 

Het is even stil. Niet écht stil. Achter de deuren hoor je nog de melodieuze motieven van dat kutfluitje van Álvarez. 

'Voor Zinzi houd ik de kutleugen wel aan.'

——-- 

A/N dit is ook niet de Kerstman. Dit is Pingu