O WOW IK BEN #RUNNERUP MET TWEE BOEKEN BIJ DE NETTIES2017!!! ECHT ZOOO BLIJ WAHHHHH.
En nu terug naar alle Dani drama

EERDER IN SAY CHEESE:
'Hoe dacht je dat ik was?' Mijn gedachtes over Levi, de reden dat ik dat verhaal van Jake wilde horen, is weg gedwaald.

'Een beetje een...' Jazz pauzeert om de goede woorden te vinden. 'Een beetje een vrouwelijke Levi,' zegt ze dan. Verafschuwt valt mijn mond open en sta ik rechtop.

Aflevering 12: als een gek erop af

'We misten ons Daniëlle.' Ik geef een laaiende blik naar Michaël. "Nee", zegt die blik, "jij gaat die stomme bijnaam niet gebruiken". Hij haalt zogenaamd onschuldig zijn schouders op.

'Zwak,' mompel ik hem toe, 'Vos-zwakte.'

'Iemand zei mijn naam?' reageert Levi tot mijn verbazing op mijn bijna stille woorden. Hij blaast fronsend een pluk haar van zijn ogen weg. Het valt me op dat hij minder gel in zijn haar heeft dan normaal, maar ja, Levi zijnde, staat hem dat natuurlijk ook gewoon. Zinzi kijkt hem dan ook aan de andere kant van de tafel met trots aan. Zo een "wow hij is van mij" blik. Een blik die Michaël onterecht heeft als hij naar Nicole kijkt waarop Nicole de logische "o nee hij denkt dat ik van hem ben" blik geeft. We zijn blijkbaar allemaal bezittingen van elkaar in deze vriendengroep.

'Helemaal niet,' reageer ik op Vos. 'Zit allemaal in je hoofd. Het is dan ook het enige dat er zit.'

'Oké dan,' reageert hij droogjes, mijn belediging compleet negerend alsof hem niet helemaal binnen dringt wat ik heb gezegd. Hij richt zich weer tot Zinzi Michaël komt vervolgens naast me zitten en schuift mijn stoel zo dat ik mijn voeten naar hem richt.

'Wat is het verhaal?' vraagt hij nieuwsgierig op het puntje van zijn stoel. 'Al een uitleg voor,' hij kijkt zo onopvallend mogelijk naar de rug van Levi, 'het probleem?'

Ik schud teleurgesteld mijn hoofd. 'Jake heeft niet het hele verhaal kunnen vertellen. Wel blijkt dat er hartstikke veel over ons geroddeld wordt.'

Al knikkend leunt Michaël naar achteren. 'Maar dat wist ik al,' zucht hij meer in een verslagen manier dan echt gefrustreerd. 'Blijkbaar ben ik gewoon zo'n meeloper van Levi.'

'En ik een vrouwelijke Levi,' reageer ik daarop met rollende ogen. 'Net alsof we niks zijn zonder hem.'

'Oké jongens,' Levi schuift zichzelf over zijn kont over de tafel tot hij tussen mij en Michaël komt te zitten. Zijn benen bungelen over de tafel heen. 'Ik weet zeker dat ik mijn naam nu wel gehoord heb.'

Ik schud standvastig mijn hoofd. 'Allemaal in je hoofd,' zeg ik snel voor Michaël iets zegt. Hij is een vreselijke leugenaar. En ik wil niet dat hij weer met dat onzinverhaal komt dat ik en Ashley hebben gezoend, dat idee moet echt verdwijnen.

'Gewoon wat roddels,' zeg ik schouderophalend.

'Over roddels gesproken,' Nicole mengt zich onverwachts in het gesprek, 'raad eens wat ik heb gehoord?' Ik kijk als een soort automatisme naar Vos en Zinzi. Dat koppel blijft het gespreksonderwerp van de school. Alleen blijft Nicole naar mij kijken. Kort kijk ik naar Michaël die zijn schouders ophaalt. Vervolgens richt ik me weer op Nicole.

'Dani heeft met een jongen gezoend.'

Geschrokken hap ik naar lucht, maar ik probeer met veel moeite niet het rood naar mijn wangen te laten stromen. Rood van pure schaamte. Zinzi zal daar geheid doorheen kijken en doorvragen tot ze de antwoorden heeft. Ik kruis mijn vingers achter mijn rug, hopend dat Nicole niet met een naam komt. Gelukkig geeft Michaël me een zacht schopje tegen mijn voet en wenkt hij naar de glazen buitendeur waarachter Jakes vriendengroep staat. Er is een uitweg uit dit gesprek.

'Ik moet even iets doen,' zeg ik dan vlug.

'Je kan niet wegrennen van je problemen!' roept Levi me lachend toe. Zinzi port hem met een waarschuwende blik in zijn zij. Hij geeft haar een kusje op de neus om haar boze blik weg te laten vagen waarop zij hem, wel glimlachend, weer kietelt. Als die twee zijn afgeleid loop ik met snelle passen naar buiten. Ik neem een afslag naar rechts, pak Jake bij zijn arm vast en sleur hem naar een paal waarvan ik weet dat Zinzi het beeld niet kan zien. Ik kijk over zijn schouder en duw hem onbewust steviger tegen de paal aan. Ik laat los zodra hij voor me blijft staan.

'Ik moet nu weten wat er is gebeurd.' Mijn stress is zo hoog dat ik de koele buitenlucht niet eens door mijn trui heen voel gaan. Het is alsof ik een warme jas van adrenaline aan heb. Ik kijk vanachter de paal naar het koppel, maar merk tot mijn opluchting dat ze alleen oog hebben voor elkaar.

'Ik win het sowieso van jou! Een leeghoofd als jij kan niks!' schreeuwt Jake nog tegen Isabel voor hij zich nog na-lachend richt op mij.

'Sorry wat?' Hij doet een pluk zwart haar achter zijn oren. 'We praten altijd zo bot tegen elkaar. Ik had namelijk zo'n weddenschap...' Ik leg vlug mijn hand op zijn mond voor hij weer met een lang en nutteloos verhaal aan komt zetten. 'Ik moet het nu weten,' herhaal ik. Nog een keer kijk ik naar binnen om te zien dat Levi weg loopt van Zinzi. Even ben ik bang dat hij deze richting op loopt, maar hij gaat met jas en al richting de uitgang. Geen idee waar hij heen gaat. Als het maar niet hier is.

Zodra ik zeker weet dat de kust veilig is én de woorden bij Jake zijn binnen gekomen, laat ik mijn hand zakken. Nog een beetje beduusd van mijn actie gaat Jake door zijn halflange haren heen. 'Oké dan,' mompelt hij. 'Ik had dus een weddenschap...'

'Jake!' houd ik hem geïrriteerd tegen. Nu is het echt geen tijd in een stom verhaal over de weddenschap tussen Isabel en hem, maar hij schudt zijn hoofd. 'Dit is wel belangrijk voor het verhaal.'

Hij stopt zijn handen in zijn zakken en heeft plots een erg serieus gezicht. Nu komt het denk ik. Vreemd genoeg ben ik er bijna zenuwachtig voor, als het wachten op het cijfer voor een moeilijk vak.

'Isabels weddenschap was om een selfie te nemen met alle telefoons die op de bank lagen.' Hij wijst naar de vierkante bobbel in mijn zak. 'De jouwe zat er tussen. Net voor ik jouw telefoon pakte, was je bij een jongen.'

'Levi?'

Hij knikt. 'Moet wel, ik zag het niet, maar de foto zegt genoeg. Je schreeuwde iets als "je moet huur betalen om mijn kont aan te raken" dus het was niet echt moeilijk om te gokken wat er aan de hand was.'

Ik knik begrijpend. Dat klinkt inderdaad als iets dat ik in een dronken setting zou zeggen. Verder ben ik zwijgzaam. Mijn ademhalingen zouden zijn woorden al kunnen onderbreken of nog erger: dat ik ze niet goed versta.

'Er was wat gerommel en,' hij steekt een streng vingertje op, 'bedenk wel dat ik nogal dronken was, ik kon dus niet echt opmaken wat er aan de hand was. Het hielp niet dat het licht plots uit ging...'

'Jake!' onderbreek ik zijn geratel.

'Je was daarna als een gek te zoenen met...'

Mijn mond valt geschrokken open. 'Als een gek?' citeer ik hem. 'Ik dacht dat het gewoon zo'n per ongeluk kusje was.' Ik slik even als ik me inbeeld hoe ik mijn tong in Levi's bek heb laten rotten. Bah. Bah bah bah. Er zit nu allemaal schimmel en nare geslachtsziektes in mijn mond. Ik denk dat ik moet kotsen.

Jake schudt heftig zijn hoofd. 'Niet als een gek!' probeert hij de situatie te redden. Vervolgens kijkt hij me schuldig aan. Hij kauwt ongemakkelijk op zijn nagels alsof hij zo de waarheid kan ontlopen.

'Jake,' zucht ik als ik zijn hand weg trek.

'Maar ook niet bepaald als een korte kus op de mond,' komt er dan gelijk uit zijn mond. 'Een beetje tussen een Weston fifty shades of grey zoen en een klassieke french kiss in.'

Ik laat zijn hand los en stop gefrustreerd mijn handen in mijn bruine haren. 'Nee,' mompel ik, 'nee zo moest het niet gaan.' Ik kom naast hem staan tegen de grijze paal aan en staar in zelfmedelijden naar de grond. Jake was de laatste die kon zeggen dat het niet waar was, dat het desnoods een ander was die ik had gezoend. Iedereen was goed geweest. Letterlijk iedereen behalve Levi. Zelfs Ashley nog. Ik had dan nog een beetje logica kunnen vinden.

'Waarom kon ik niet gewoon een meisje zoenen?' mompel ik meer uit frustratie dan als echt een vraag. Jake neemt het natuurlijk wel als het tweede.

'Nou ja, Levi was in principe in geen enkel geval goed geweest.' Ik geef hem een vernietigende blik dat hem in snelle woorden laat zeggen: 'je moet ook niet naar zo'n feest, maar een plek waar je meer jouw soort vindt...'

'Een homobar, bedoel je?' maak ik voor hem af. Ik negeer hem met het hele "soort" gebeuren en het feit dat de meneer Weston zelf een uitgesproken homo is. Het is meer de term "homobar" dat door mijn hoofd heen spookt. Ondanks dat ik al drie jaar uit de kast ben, maakt dat het toch wel anders. Alsof ik het officieel moet maken. Natuurlijk slaat die gedachte op, de meeste mensen weten wel dat ik op meisjes val, maar het voelt op een of andere manier anders. Een beetje eng.

'Ik kan met je meegaan,' biedt Jake glimlachend aan. 'Ik heb altijd al eens een Dani in haar natuurlijke habitat willen zien. Dan kan ik misschien wel met haar dansen.' Jake pakt mijn handen vast en laat me in een pirouette draaien. Gelijk daarna vallen mijn armen futloos langs mijn lichaam.

'Ik weet niet, hoor.' Ik probeer mijn handen uit de zijne te wringen, maar hij houdt ze stevig vast. Net zo resoluut is zijn plan om naar zo'n homobar te gaan.

'Weston gaat sowieso zaterdag met zijn vriendje. Je laat me toch geen derde wiel zijn met dat kleffe gedoe?'

Doordat ik mijn handen niet los krijg, wieg ik maar met ze. Doelloos slaan ze tegen Jakes jas aan dat me ineens ook laat herinneren hoe koud het is.

'Alsjeblieft, Daantjebanaantje?'

'Als je me nooit meer zo noemt.'

Hij grijnst en laat mijn handen dan uiteindelijk toch los. Zijn rechterhand steekt hij uit alsof we een soort bedrijfsdeal maken. Toch schud ik het.

'Tot zaterdag dan,' lacht hij enthousiast voor hij zich naar zijn vrienden keert. 'Blijkbaar wel ja,' mompel ik.

'Jullie zijn allemaal eikels!' schreeuwt Jake terwijl hij Jazz van achter knuffelt en een kus op de wang geeft. Ze valt bijna om van de plotselinge aanval.

'Beter dan zo'n kneus als jij!' schreeuwt Isabel terug. 'Die dan ook nog een weddenschap wint. Je kan echt niks, hè.'

Allemaal lachen ze. Ik snap die vriendengroep niet met hun rare beledigingen. Aan de andere kant zit ik in een vriendengroep met Levi. Ik heb niet zo veel te zeggen dus.