Heeee daar ben ik weer. Weer een deel van mij, Ezel. Want er is weer eens wat leuks gebeurt in mijn leven! Dus ja hierbij deel ik dat met jullie.

Ik was thuis en mijn broertje, Ties was zijn kamer aan het opruimen. (Eindelijk.) ik zat gewoon op mijn kamer en opeens komt Ties binnen gestormd. "Wat is er?" Vroeg ik droog. "KIJK DIT!" Schreeuwde hij enthousiast. "Ik kijk." Zei ik. "Een hamer," zei hij. "Hou jij je been eens stil dan doe ik met deze hamer ertegen aan en dan beweegt ie toch?" Zei/vroeg hij. "Wacht, wat?" Vroeg ik, omdat ik er de helft niet van snapte aangezien alle woorden door elkaar stonden in zijn zin. Waarschijnlijk omdat hij zo enthousiast was. "Dat hij je been stil houd en dan sla ik ertegenaan met deze hamer en dan beweegt jou been als het goed is." Zegt Ties, zo rustig mogelijk, tewijl ik wéét dat hij van binnen aan het hyperventileren is door zijn zelf bedachte fantastische idee. "Oh ja is goed." Zeg ik. "Dat doen ze bij de dokter ook altijd." Zegt Ties. "Ja." Zeg ik.
Ik houd mijn been stil en net voordat de hamer mijn been raakt, denk ik bij mezelf: 'waarom doe ik dit eigenlijk?' Dan raakt de hamer mijn been. Ties heeft zojuist keihard tegen mijn knie aan geslagen met de hamer. Ook al is het maar zo'n houten speel hamertje, doet het vet veel pijn. Van de pijn laat ik mijn been los en val half op de grond van de pijn. "Ja, HIJ BEWOOG! Plan geslaagd!" Schreeuwt Ties half. En hij rent mijn kamer weer uit. 'Oké?' Denk ik bij mezelf terwijl ik moeizaam mijn stoel weer opklim. Waarna ik weer verder ga met waar ik mee bezig was.

Einde.