Ik kwam Marcel Meinders op de gang tegen. We raakten aan de praat. We kwamen erachter dat we allebei dropouts waren van de universiteit en dat we via lange omwegen uiteindelijk toch onderzoeker waren geworden en zelfs gepromoveerd.

'Ik vond het helemaal niks toen ik natuurkunde ging studeren in Twente,' zei Marcel. 'Er waren daar 98 jongens en twee meisjes. En die waren meteen bezet!'

'Zelfs de lelijkste,' grapte ik.

'Zelfs de lelijkste!' lachte hij. 'Nee, dat was zo vreselijk, om alleen maar met jongens om je heen te zijn.'

'Nou, dat is toch gewoon niet natuurlijk meer. Nee, dat viel me ook verschrikkelijk tegen. Al die nerds, alles serieus, ik werd gewoon gek. Het is niet natuurlijk om alleen maar jongens om je heen te hebben. Ik werd daar niet gelukkig van.'

'Ik ook niet.'

'En nou zijn we zelf nerds,' grapte ik.

'Inderdaad,' lachte hij besmuikt.