Nadat we allebei hebben gegeten, besluiten we om een kleine wandeling te maken om het eten er een beetje af te lopen. We betalen, trekken onze jassen aan en stappen naar buiten. 'Waarheen?' vraag ik. 'Die kant,' antwoordt Isaac. We beginnen te lopen langs de Seine. 'Frankrijk blijft mooi,' zeg ik opgewekt. Isaac knikt. 'Ben je ooit in Nederland geweest?' vraag ik. Hij schudt zijn hoofd. 'Als je tijd hebt, moet je ons maar een keertje opzoeken,' zeg ik lachend. 'Er zijn in Nederland ook een hoop leuke dingen om te bekijken.' 'Oh, ja?' zegt Isaac vragend. 'Natuurlijk!' roep ik uit. 'Er zijn veel verschillende musea en het is ook heerlijk om rond te wandelen in het Vondelpark.' Hij knikt. Dan valt mijn blik op een restaurantje aan de overkant. 'Zijn dat niet Kyle en Jace?' vraag ik. Isaac kijkt nu ook naar het restaurantje. 'Dat zou best wel eens kunnen,' antwoordt hij. 'Ze hebben een leuke plaats uitgekozen,' zeg ik goedkeurend. Ik zie hoe een ober ze hun eten brengt. 'Ik ben benieuwd wat zij allemaal hebben gedaan,' mompel ik. 'Zullen we verder?' zeg ik dan. Isaac knikt. We maken ons rondje af en gaan dan richting huis.

Thuis aangekomen werp ik een blik op de klok. Het is nog niet eens zo laat in de avond. 'Zullen we anders een film kijken?' stel ik voor. Isaac stemt in en we installeren ons op de bank. Al zappend kom ik tot de conclusie dat er eigenlijk niks voor is. Ik zet de tv uit. 'Spelletje dan maar?' lach ik. 'Prima,' antwoordt Isaac. Ik sta op, haal een pak kaarten uit de slaapkamer en schud ze. 'Welk spel wil je doen?' vraag ik. 'Pesten?' zegt Isaac vragend. Ik knik. 'Dat lijkt me goed.' Ik geef ons elk acht kaarten en leg een beginkaart neer. De tijd lijkt voorbij te vliegen. Jace en Kyle komen na middernacht aan. Wij zijn net klaar met het zoveelste potje. 'Jullie hebben het lang volgehouden,' zeg ik glimlachend. Jace knikt. Zijn wangen hebben een lichtrode kleur. 'Ik wil wel meedoen met jullie spel,' zegt Kyle, terwijl hij naast me komt zitten. 'Ik ook!' roept Jace vanuit de gang. Ik schud de kaarten opnieuw en begin kaarten uit te delen. Jace ploft naast Isaac neer en pakt zijn kaarten. 'Nou, wie wil beginnen?' vraag ik. 'Dat laat ik me geen twee keer zeggen,' antwoordt Kyle en hij legt een kaart neer. Ik rol met mijn ogen. 'Ik had ook niet anders verwacht.'

We gaan door tot diep in de nacht. Op een gegeven moment heb ik het weer gehad met kaarten en kondig ik aan dat ik het voor gezien houd. Ik leg mijn kaarten op de tafel, sta op en rek me uit. 'Ik zie jullie morgen wel weer,' zeg ik. 'Tot morgen,' zegt de rest in koor. Ik loop de slaapkamer in en sluit de deur achter me.

'Wat willen we vandaag doen?' vraagt Kyle na het ontbijt. Ik geloof dat niemand nog echt wakker is, want er komt geen antwoord terug. 'We kunnen naar een zwembad gaan?' stelt hij voor. Zijn ogen vallen op mij. 'Oh fuck,' zegt hij dan. Dit trekt de aandacht van de rest. Ik voel hoe mijn wangen roder worden. 'Jullie kunnen wel gaan zwemmen,' zeg ik twijfelend. 'Dan ga ik wel gewoon lezen.' 'Ik hoef ook niet per se te zwemmen,' antwoordt Isaac. Volgens mij houdt hij ook niet van zwemmen. 'Niet om gemeen te doen', begint Kyle, 'maar het is best warm, dus ik zou het wel fijn vinden om te zwemmen.' Ik knik. 'Dat snap ik best.' Kyle kijkt me een beetje afwachtend aan. 'Noël,' zegt hij zacht. 'Ik weet dat het misschien een moeilijk onderwerp is, maar je kunt toch proberen om te zwemmen? Wij weten het allemaal en we zullen echt niet anders naar je gaan kijken. Het is de hele vakantie warm en het is toch fijn om een keertje te kunnen zwemmen? Je bent bovendien in Frankrijk, dus er is verder niemand die je kent. Vergeef me, als dit een beetje hard klinkt, maar het is eigenlijk de ideale situatie.' Tot mijn schrik merk ik dat hij gelijk heeft. Zwijgend kijk ik naar mijn bord. 'Als je niet wilt, hoeft het echt niet!' zegt Kyle snel. 'We kunnen ook wat anders doen vandaag.' Ik schraap mijn keel. 'Ik kan het proberen.'

Daar sta ik dan: in een kleedhokje van een zwembad met mijn zwemkleding in mijn handen. Jace en Kyle wachten op me. Isaac had geen zin om te zwemmen, dus hij is in zijn eentje ergens anders heen gegaan. Met een zucht kleed ik me uit en trek ik mijn zwemkleding aan. Waarom is er geen spiegel in dit kleedhokje? Met mijn handen strijk ik langs mijn lichaam. Zou het heel erg opvallen? Ik heb gelukkig zwemkleding, die mijn lichaam best wel goed bedekt. Boven heb ik een hemdje en onder heb ik een zwembroekje, waarover ik een langere zwembroek heb aangetrokken. Ik ben bang voor de reacties van mensen. Wat zouden ze denken? Ik ga weer met mijn handen langs mijn lijf. Het valt toch niet zo op? Toch? Ik pak mijn handdoek en wikkel die om me heen. Zo. Nu valt het al helemaal niet meer op. Ik pak mijn spullen en stap het kleedhokje uit. Jace en Kyle kijken me afwachtend aan. 'Hey,' zeg ik zacht. Ik stop al mijn spullen in een kluisje en draai dan naar ze toe. 'We kunnen gaan,' zeg ik. Gezamenlijk stappen we het zwembad binnen. 'Daar zijn stoelen, waar we onze handdoeken kunnen neerleggen,' zegt Kyle, terwijl hij naar een aantal lege stoelen wijst. Het moment is nu echt aangekomen.