'We gaan toch opsplitsen vandaag,' zegt Kyle. Verbaasd kijk ik op. Hij staat een beetje zenuwachtig in de deuropening. 'Isaac en Noël gaan samen musea bezoeken.' Langzaam knik ik. 'Dat betekent dat wij samen zijn vandaag,' zegt hij. Hij loopt naar me toe. 'Wat wil je graag doen?' vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. 'Het maakt mij niet heel veel uit.' Ik meen even een glinstering van enthousiasme te zien in Kyle zijn ogen. 'Vind je het dan goed als ik iets bedenk om te doen vandaag?' Ik knik. 'Het wordt leuk!' roept Kyle, terwijl hij de kamer uit snelt. Ik rol met mijn ogen. Kyle blijft altijd zichzelf. Even later hoor ik hem de deur uitgaan. 'Waar gaat Kyle heen?' vraag ik aan Noël die toevallig net de kamer in komt lopen. 'Hij ging volgens mij even naar de winkel,' antwoordt hij. 'Wanneer gaan jullie?' vraag ik daarna. Noël kijkt op de klok. 'Ik gok over een half uurtje.' 'Noël?' zeg ik kleintjes. 'Ja?' zegt hij ietwat bezorgd. Hij gaat naast me zitten. Ik haal even diep adem. 'Kyle heeft me de liefde verklaard.' Noël zet grote ogen op. 'Ik heb geen idee wat ik moet doen,' zeg ik zacht. 'Ik snap dat het lastig voor je is,' begint hij. 'Kyle kan een hartstikke lieve jongen zijn, maar hij kan ook echt heel vervelend doen. Ik weet dat hij het beste met je voorheeft, maar je mag niet vergeten wat hij heeft gedaan. Dat is niet niks. Ik zou het even aankijken. Maak geen overhaaste beslissingen.' Ik knik. 'Dank je.' Noël pakt mijn gezicht zachtjes vast. 'Hou me op de hoogte,' zegt hij dwingend. 'Waarom?' vraag ik. 'Ik maak me zorgen om je,' antwoordt hij. Ik schud mijn hoofd. 'Dat hoeft niet.' Hij glimlacht voor een ogenblik. 'Dat hoeft wel,' zegt hij. 'Ik geef om je. Ik wil dat het goed met je gaat.' Ik knipper met mijn ogen. 'Ik hou je op de hoogte,' zeg ik ten slotte.

Als Kyle weer terugkomt, is hij is een opperbest humeur. Hij verdwijnt in de keuken, nadat hij me een glimlach heeft toegeworpen. Noël en Isaac zijn al weg, dus ga ik Kyle achterna de keuken in. 'Kan ik je ergens mee helpen?' vraag ik. 'Nee!' zegt hij snel. 'Dit moet een verrassing blijven!' Ik grinnik. 'Ik ga al weg.' Ik loop de keuken weer uit. Besluiteloos sta ik in de kamer. Wat zou ik in de tussentijd gaan doen? Uiteindelijk pak ik maar een boek om te lezen. Niet heel veel later komt Kyle de kamer inlopen met een rugzak op zijn rug. 'Zullen we dan maar gaan?' vraagt hij. 'Prima,' antwoord ik. 'Waar gaan we heen?' 'Had ik al gezegd dat het een verrassing zou zijn?' lacht hij. We nemen het openbaar vervoer naar het centrum en stappen daar ergens uit. Kyle weet precies waar hij heen moet en ik volg hem gedwee. We komen aan bij een park waar Kyle zijn rugzak af doet en hem op de grond neerlegt. Hij ritst hem open en haalt er een kleed uit. Geïnteresseerd kijk ik toe. 'Ga je staan toekijken terwijl ik al het werk doe?' zegt Kyle lachend. 'Dat lijkt me een fantastisch idee,' antwoord ik. Terwijl hij lachend zijn hoofd schudt, legt Kyle het kleed neer. Hij gaat zitten en klopt met zijn hand naast zich. 'Kom naast me zitten.' Aarzelend ga ik zitten. Kyle opent de rugzak en haalt er een grote hoeveelheid eten uit. 'Hoe kom je aan al dit eten?' zeg ik verbaasd. 'Ik heb een deel zelf gemaakt en een deel gehaald,' antwoordt hij. 'Tast toe!' zegt hij enthousiast.

'Ik vind het echt lief van je dat je zo je best hebt gedaan,' zeg ik na te hebben gegeten. 'We zijn nog niet klaar,' zegt Kyle. 'Kunnen we nog wel even hier blijven?' vraag ik. 'Ik wil nog even van het zonnetje genieten.' 'Natuurlijk.' Hij glimlacht. Ik laat me achterover zakken en sluit mijn ogen. Meteen daarna open ik één oog en kijk ik Kyle aan. 'Geniet toch even van de zon!' lach ik. 'Voor jou dan,' bromt hij en hij ploft naast me neer. Ik haal diep adem. 'Ik hoef niet per se allemaal dingen te doen,' zeg ik. 'Ik vind het ook prima om gewoon hier een beetje van de zon te genieten. We hebben sowieso al heel veel bekeken tijdens onze reis.' 'Dat is zeker waar,' antwoordt Kyle. Het blijft even stil. Ik luister naar de geluiden om me heen: de spelende kinderen, de pratende mensen en de wind die door de bomen ruist. Naast me voel ik hoe Kyle zich omdraait. 'Kyle?' zeg ik vragend. 'Ja?' antwoordt hij. 'Kunnen we hier voor altijd blijven liggen?' Lachend draait hij zich naar mij toe. 'Wil je dat?' vraagt hij. Ik knik. Hij gaat met zijn hand door mijn haar. 'Als jij dat wilt, wil ik dat ook,' fluistert hij. Terwijl ik in zijn ogen kijk, voel ik hoe de kriebels in mijn buik weer terugkomen. Glimlachend kijk ik weg. 'Jace?' zegt Kyle. 'Ja?' antwoord ik. 'Ik meende wat ik zei,' zegt hij. 'Mmm,' zeg ik met een tevreden glimlach op mijn gezicht.

'Zullen we avondeten gaan halen?' vraagt Kyle. 'Goed plan,' antwoord ik. We hebben de middag besteed door een beetje te liggen en te praten. Nu hebben we echter allebei honger gekregen. 'Ik had nog iets gepland,' zegt Kyle mysterieus. 'Onthul je plan,' lach ik. 'Nog niet,' geeft hij als antwoord. 'Je zult me maar moeten volgen.' We ruimen alles op en Kyle neemt de rugzak weer op zijn rug. 'Volg mij!' roept hij. Ik loop hem achterna. We nemen weer het openbaar vervoer en stappen na een aantal haltes weer uit. We komen aan bij een klein restaurant aan de Seine. 'Heeft u gereserveerd?' vraagt de man bij de ingang. Kyle antwoordt en de twee zijn al gauw een gesprek begonnen in het Frans. Ik sta er maar een beetje bij. Gelukkig heeft Kyle door dat ik me een beetje ongemakkelijk voelt en rondt het gesprek snel af. De man neemt ons mee naar het terras van het restaurant waar we een tafeltje aangewezen krijgen. Ik ga zitten en pak de menukaart. 'Vind je het wat?' vraagt Kyle. Ik knik en hij glimlacht tevreden. 'Kies maar wat uit!' zegt hij vrolijk.