Hoofdstuk 52: Jace
'Twee biertjes graag,' zeg ik in het Engels tegen de barman. Hij kijkt me even wantrouwend aan, maar zet de biertjes toch op de bar. Ik leg het geld op de bar. Ik pak de twee biertjes en probeer er eentje aan Isaac te geven. 'Nee, dankjewel,' zegt hij snel. Ik haal mijn schouders op. Dan drink ik ze maar allebei op. Na een niet al te lange tijd heb ik weer behoefte aan een biertje. Ik loop weer op de barman af. 'Mag ik nog twee biertjes?' vraag ik. Hij gromt. 'Ben jij wel achttien, jongeman?' antwoordt hij. Ik knik. Hij trekt zijn wenkbrauwen op. 'Vooruit dan maar,' mompelt hij. Vrolijk loop ik weer terug naar Isaac met twee biertjes in mijn handen. 'Weet je zeker dat je niet wilt?' vraag ik nogmaals. Hij schudt zijn hoofd. 'Ik hoef echt niet,' zegt hij. Mijn blik glijdt door de discotheek. Het is nog best gezellig. De vorige keer dat ik aan het drinken was, was ik alleen. Nu ben ik met een hele hoop dronken mensen. Ik vind Kyle al snel. Hij zit "gezellig" met een meisje te dansen. Ze hebben allebei al flink wat alcohol op dus het dansen gaat niet echt soepel. Ik zucht. Ik kijk naar Isaac. Hij staat een beetje ongemakkelijk om zich heen te kijken. 'Zullen we gaan dansen?' lach ik. Ik zet de bierglazen op de bar. Hij denkt even na. 'Sure,' antwoordt hij na een tijdje. Ik trek hem mee aan zijn arm. 'Gezellig!' roep ik blij. Ik begin te dansen. Isaac trekt een vermoeid gezicht, maar begint ook te dansen. Dit vind ik leuk. Misschien kan ik Kyle hier jaloers mee maken. Ik kijk om me heen. Ik zie hoe Kyle mij ziet. Ik grijns naar hem. Hij werpt me een vreemde blik toe. Ik steek mijn tong uit. Nu kijkt hij me nog vreemder aan. Ik draai mijn hoofd weer en kijk naar Isaac. 'Kyle is raar,' zeg ik. Hij schudt zijn hoofd. 'Hij valt wel mee.' Nu schud ik mijn hoofd. 'Daar ben ik het niet mee eens!' Ik been weer op de bar af. 'Nog twee biertjes,' zeg ik. Ik klok ze allebei naar binnen. Kyle komt naast me staan. 'Wat ben je aan het doen?' vraagt hij. 'Niks,' zeg ik op een vervelend toontje. 'Wil je bier?' vraag ik daarna. 'Nee, ik hoef geen bier!' zegt Kyle gefrustreerd. 'Heb je te veel op?' vraagt hij. Ik schud meteen mijn hoofd. 'Dat is een ja, dus,' zegt Kyle. 'Helemaal niet!' roep ik uit. 'Laat me eens een keertje met rust!' Hij heft zijn handen in de lucht. 'Ik doe niks,' mompelt hij. Ik loop naar Isaac toe en ga aan zijn arm hangen. 'Nu is het wel genoeg geweest,' zegt hij zacht. Ik protesteer luidkeels. 'Ik wil nog wat te drinken,' besluit ik dan. Ik bestel weer twee biertjes. Ik ga wel lekker zo. Isaac komt naast me staan. 'Jace, het is wel genoeg zo,' zegt hij zacht. Ik schud mijn hoofd. 'Als jullie mij niet willen accepteren, ga ik wel weg!' roep ik. Ik grijp een biertje van de bar en wankel de menigte in.
Ik ben niet van plan om weg te gaan. Ik blijf hier wel rondhangen. De mensen om me heen kijken me een beetje vreemd aan. 'Goedemorgen!' roep ik hard in het Nederlands. Oh, wacht. Verstaan ze me wel? Vast wel. Ik heb er genoeg van om een leeg glas vast te houden. Ik laat hem op de grond vallen. Klats, het glas spat uiteen op de grond. Nu kijken mensen me allemaal aan. Moet ik het opruimen? Ik laat me op mijn knieën vallen. Het glas prikt in mijn knieën. Ik begin het glas bij elkaar te vegen met mijn handen. Uiteindelijk ligt het op een hoopje. Ik pak het op met mijn handen en strompel ermee naar de rand van de discotheek. Ik laat het daar op de grond vallen. Opgeruimd staat netjes. Dan begint er een vrouw in het Frans tegen me te ratelen. Ik kijk haar verward aan. 'Wat?' zeg ik. Ze pakt me bij mijn arm en trekt me mee. 'Pardon?' roep ik en trek me los. Ze kijkt me boos aan. Waar is iedereen? 'Isaaaac!' roep ik. 'Schat!' Isaac duikt uit het niets op. 'Wat is er?' vraagt hij in het Engels. Oh ja, Engels. Ik moet Engels tegen hem praten. Hij heeft niet gehoord dat ik hem schat noemde. Wat jammer. 'Help,' zeg ik zacht. 'Deze vrouw wil me ontvoeren.' Isaac trekt een wenkbrauw op. 'Weet je dat zeker?' vraagt hij. Ik knik. Hij begint met de vrouw te praten. Waar hebben ze het in vredesnaam over? Ik kan geen Frans. Ik leun met mijn hoofd op Isaacs schouder en gaap. Zo kan ik duidelijk maken dat ik er niks aan vind. Hij kijkt me met een bezorgde blik aan. 'Zijn we al bijna klaar?' zeur ik. Ik begin te zingen. 'Lalalaaaaa!' zing ik. 'Stop even,' zegt Isaac. 'Ik wil niet stoppen,' roep ik. Ik ga stug door met zingen. 'Jace!' roept hij. 'Kan je heel even stil zijn!' Ik schud mijn hoofd en ga aan zijn arm hangen. 'Do you want to build a snowman?' zing ik en maak een raar danspasje. Isaac zucht. 'Er is echt iets mis met je.' Ik schud mijn hoofd en strompel naar de uitgang. Ik open de deur en loop naar buiten. Ik ga op de stoep zitten en wacht op Isaac. Op hetzelfde moment komt er een meisje naast me zitten. Ze begint tegen me te praten in het Frans. Ik staar naar haar. Ze heeft haar haar roze geverfd en een neuspiercing in haar neus. Ze draagt een gescheurde spijkerbroek en een zwart shirt. Ze ziet er nog best goed uit. Het is alleen een beetje jammer dat ik niet kan verstaan wat ze zegt. Dan overhandigt ze me een armbandje. Wat moet ik hier nou weer mee? 'Dankjewel,' zeg ik. Het meisje staat op en loopt weg. Dan komt Isaac naar buiten lopen. Hij kijkt naar het armbandje dat ik vastheb. 'Wat is dat?' vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. Hij trekt me overeind. Ik hoor het armbandje op de grond vallen. 'Wat doe je?' stamel ik. 'Niks,' antwoordt hij. Ik gebaar hevig naar het armbandje. 'Ik weet niet hoe je daaraan komt, maar we gaan nu naar huis,' zegt hij. Ik wil niet. Ik wil hier blijven. Ik laat me meetrekken, maar protesteer in gedachten. De wereld begint een beetje te draaien. 'Isaac?' mompel ik. Dan geef ik over in de struiken.
~~~~~
Zoals jullie hebben gemerkt, heb ik vorige week geen hoofdstuk geplaatst. Dat is omdat ik voortaan om de week ga updaten. In drie maanden heb ik namelijk nauwelijks een hoofdstuk geschreven. Als ik zo zou doorgaan, zou ik dit boek op een gegeven moment moeten stopzetten en dat wil ik voorkomen. Ik weet dat ik hiermee waarschijnlijk nog meer lezers zal kwijtraken, maar ik heb geen andere keus. Ik hoop dat jullie daar begrip voor hebben.
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro