Fluitend loop ik naar buiten. Jules en Kyle zijn in een gesprek verwikkeld. Dan zie ik Jace naar buiten hinkelen. Lachend kijk ik hem aan. Jace werpt me een dodelijke blik toe. 'Zeg,' begint hij. 'Jij hebt geen verstuikte enkel!' 'Gelukkig niet!' lach ik. Hij gaat op een stoel zitten. Ik volg zijn voorbeeld. 'Noël!' roept Jules. Ik kijk hem aan. 'Ga je mee zwemmen?' Ik slik. Ik mag dan niet meer ongesteld zijn, maar dat betekent niet dat ik mee kan zwemmen. 'Ehm,' zeg ik twijfelend. 'Ga mee!' zegt Jules enthousiast. 'Dan hebben Kyle en Jace ook wat tijd samen.' Hoewel ik er nog steeds niet helemaal tevreden mee ben, knik ik toch. Jules grijnst. 'Tof!' zegt hij. 'Ik ga even mijn zwembroek aantrekken.' Hij loopt het huisje in. Jace kijkt me bezorgd aan. 'Als je niet wilt, hoeft het niet,' zegt hij. Ik knik. 'Dat weet ik,' zeg ik zacht. Hij glimlacht naar me. Ik glimlach terug. Hij legt een hand op mijn schouder. 'Weet je het zeker?' vraagt hij. Ik knik. Dan komt Jules naar buiten lopen. Hij heeft een tas bij zich. 'Ik heb handdoeken,' grijnst hij. Ik sta op. Hij loopt op me af. 'We zijn over een paar uur weer terug,' zegt hij tegen Kyle en Jace. Ze knikken beiden. Jules pakt voorzichtig mijn hand. Mijn hart slaat een slag over. Elke dag wordt hij nog leuker. 'Laten we gaan?' vraagt Jules. Zijn ogen lijken dwars door me heen te kijken. 'Ja,' zeg ik zacht.

Wanneer we zijn aangekomen, ga ik zitten en trekt Jules zijn shirt uit. 'Ga je mee?' vraagt hij. Ik schud mijn hoofd. 'Waarom?' vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. Zijn gezicht betrekt. 'Je hebt nog geen enkele keer gezwommen,' zegt hij. Ik antwoord niet. 'Je kan toch wel zwemmen?' zegt hij. Ik knik. 'Kom dan!' zegt hij. Ik schud mijn hoofd. Hij loopt op me af en pakt mijn arm. Hij trekt me overeind. 'Kom mee,' zegt hij zacht. 'Ik wil niet,' fluister ik. 'Waarom?' vraagt Jules. 'Nu in elk geval nog niet,' antwoord ik. Hij aarzelt even. 'Dan gaan we even zitten.' Hij laat mijn arm los en gaat zitten. Voorzichtig ga ik naast hem zitten. 'Laten we een deal maken,' stelt Jules voor. Ik haal mijn schouders op. 'We doen eerst iets wat jij leuk vindt, daarna doen we iets wat ik leuk vind.' Ik laat zijn woorden tot me doordringen. Zou ik dat willen? Jules wil vast dat ik ga zwemmen, maar dat kan echt absoluut niet. Ik zucht. 'Deal?' Jules kijkt me doordringend aan. Ik knik. Terwijl ik knik, weet ik dat ik een fout heb gemaakt. Ik denk na. Kan ik nu ervandoor gaan? Nee, het is al te laat.

'Wat wil jij doen?' vraagt Jules. Hij glimlacht. Ik wil gewoon hier zitten met jou, denk ik. 'Gewoon,' antwoord ik zacht. 'Hier met jou zijn.' Er breekt een glimlach door op zijn gezicht. 'Je bent zo lief,' lacht hij. Hij slaat zijn armen om me heen en drukt een kus op mijn wang. Ik bloos. Even kijk ik om me heen. Het is vrij rustig, maar er zijn al wel mensen. Vanaf een afstandje zie ik hoe een klein meisje ons met een vreemde blik aankijkt. Ik besluit om me daar niks van aan te trekken. Ik ga met mijn hand door het zand. Ik laat het zand vanaf mijn hand op de grond vallen. Ik zucht. Jules wrijft met zijn hand over mijn rug. 'Is er iets?' vraagt hij. Ik schud mijn hoofd. Ik ga liggen en trek Jules met me mee. Hij ligt nu dichtbij me en heeft zijn arm nog steeds om me heen geslagen. 'Je bent veel te lief voor me,' mompel ik. Hij kijkt me aan. 'Hoezo?' vraagt hij. 'Ik weet niet of ik dit verdien,' mompel ik nog zachter. Nee, ik verdien dit niet. Hij behandelt me zo goed terwijl ik hem voorlieg. 'Je verdient dit wel!' roept Jules uit. Ik haal mijn schouders op. Jules legt zijn vinger op mijn lippen. 'Dit mag je nooit meer zeggen,' fluistert hij. Ik glimlach. Jules maakt me altijd vrolijk.

Na een uurtje is Jules helemaal klaar om te gaan zwemmen. Ik daarentegen wil nog steeds niet. Jules kijkt me afwachtend aan. 'Klaar om te gaan zwemmen?' vraagt hij. Snel schud ik mijn hoofd. Hij kijkt me peinzend aan. 'Ik ben bang dat je geen keus hebt.' Hij tilt me op en begint richting het water te lopen. Ik spartel hevig tegen. Hij gaat dit toch niet echt doen? Helaas blijft Jules lopen. Wanneer hij bij een dieper gedeelte is aangekomen, laat hij me los. Ik val in het water. Paniekerig kom ik weer boven. 'Wat doe je?' roep ik. 'Je helpen met zwemmen,' antwoordt Jules. Ik keer mijn rug naar hem toe en kijk naar beneden. Waarom heb ik vandaag een wit T-shirt aangetrokken? Ik heb er natuurlijk wel mijn strakke hemd onder aan, maar het gaat om het idee. Met rode wangen draai ik me om. 'Dat vond ik niet leuk,' zeg ik kalm. Jules staart me aan. 'Je bent toch niet van suiker?' vraagt hij. Verwoed schud ik mijn hoofd. 'Daar gaat het niet om!' schreeuw ik. 'Je hebt me gedwongen!' Hij lijkt zich te beseffen waar ik op doel. 'Wilde je dan écht niet?' vraagt hij. 'Nee!' roep ik. Vechtend tegen de tranen loop ik het water uit. 'Wacht!' roept Jules en hij rent me achterna. Snel pak ik mijn spullen en ren naar het huisje. Even lijkt het alsof Jules me achterna komt, maar dat blijkt niet zo te zijn.

Moedeloos zit ik op onze kamer. Ik heb de deur op slot gedaan en ben niet van plan om iemand naar binnen te laten. Toen ik langs Jace en Kyle rende, vroegen zij wat er aan de hand was, maar ik antwoordde niet. Nu praten ze met Jules. Ik zucht. Ik voel me gedwongen en ik wil niet gedwongen zijn. Ik weet nu niet meer wat ik wil. Ik weet het echt niet meer. 'Noël?' Jules klopt op de deur. 'Wil je de deur alsjeblieft opendoen?' Ik zwijg. 'Noël?' vraagt Jules nogmaals. Ik antwoord niet. Ik hoor Jules weglopen. Ik weet het niet meer.

~~~~~

Het volgende hoofdstuk wordt ook leuk. Oh, en opnieuw, kijk even of je het vorige hoofdstuk hebt gelezen. ;)