Ik laat me meetrekken en sta even later buiten. 'Waar wil je heen?' vraag ik. 'Ik moet misschien even Jace en Kyle waarschuwen.' De jongen staat stil. 'Het is niet ver weg,' zegt hij. 'Maar je moet het natuurlijk zelf weten.' Ik twijfel even. 'Zijn we snel weer terug?' vraag ik. De jongen knikt. 'Dan is het goed.' We lopen in stilte verder. 'Hoe heet jij?' vraag ik voorzichtig. 'Ik ben Jules,' antwoordt de jongen. 'Jules is een Franse naam. Maar je kan Nederlands?' zeg ik verbaasd. 'Ik ben oorspronkelijk Frans,' begint Jules. 'Maar ik ben naar Nederland verhuist op mijn twaalfde.' Ik knik begrijpend. 'Ik hoor nog wel een licht Frans accent,' grijns ik. Hij lacht. Het is een leuke lach. Ik betrap mezelf erop dat ik naar hem kijk. Hij ziet er leuk uit, dat kan ik niet ontkennen. Ik merk dat we richting het strand lopen. 'Gaan we naar het strand?' vraag ik. 'Goed geraden!' lacht Jules. 'Ik ben Noël, trouwens.' Ik lach. 'Voor het geval dat je dat wilde weten.' 'Noël is een mooie naam,' merkt Jules op. 'Dankjewel.' Ik bloos.

Even later staan we op het strand. Jules gaat op het zand zitten en kijkt omhoog. Ik ga naast hem zitten. 'Het is een mooie dag vandaag,' zeg ik. 'Eigenlijk is het al avond!' verbetert Jules me. Ik lach. Ik kijk ook omhoog. Het is helemaal stil. Je hoort alleen de krekels. Het is geen bewolkte nacht. Je kan duidelijk de sterren aan de hemel zien. 'Kijk daar.' Ik volg Jules' vinger. Hij wijst een sterrenbeeld aan. 'Mooi,' zucht ik. Ik verplaats me zodat ik iets dichter bij Jules zit. Ik bibber. 'Heb je het koud?' vraagt hij. Ik knik. Hij trekt zijn vest uit en geeft het aan me. Ik trek het aan en snuif zijn geur op. Ik ben helemaal gelukkig met dit vest. Maar toch vind ik het ergens raar. Ik ben officieel een meisje, maar ik doe me voor als jongen. En hier speel ik de rol van het meisje. Ik ben verward. Ik merk dat Jules zich ook verplaatst. Hij gaat iets dichter bij mij zitten. Ik glimlach voldaan. Jules wijst de hele tijd sterrenbeelden aan en we komen steeds dichter bij elkaar. Dan zit er nog maar heel weinig ruimte tussen ons. Jules draait zijn gezicht richting de mijne. 'Geloof je in liefde op het eerste gezicht?' vraagt hij. Ik denk even na. 'Ik geloofde nooit in liefde op het eerste gezicht...' Ik aarzel een tijdje. 'Maar vanaf vandaag geloof ik er wel in.' Hij glimlacht. 'Hetzelfde geldt voor mij.' We staren elkaar aan. Jules pakt mijn hand en begint met zijn vinger rondjes te draaien op mijn handpalm. 'Maar vind je het niet raar dat we allebei jongens zijn?' zegt hij plotseling. Ik slik. Dit is een moeilijk punt. Ik ben een jongen, geen meisje, toch? 'Nee,' antwoord ik uiteindelijk. 'Ik wist het al van mezelf,' zegt Jules. 'Ik niet,' zeg ik. Dat is een leugen. Officieel ben ik een meisje, toch? Jules kijkt me diep in de ogen. 'Weet je,' begint hij. 'Normaal ben ik niet van het snel vertrouwen van mensen.' Hij zwijgt even. 'Maar toch heb ik zo'n gevoel dat ik jou wel kan vertrouwen.' Ik staar hem aan. 'Ik vertrouw jou ook.' Jules komt dichterbij. Ik voel hem ademen op mijn huid. 'Heb je er iets op tegen als ik je nu kus?' fluistert hij. 'Zeker niet,' fluister ik terug. Dan voel ik zijn lippen op de mijne. Ik ga met mijn hand door zijn haar. Dit heb ik altijd al willen doen. Jules trekt me dichter tegen zich aan. Na een tijdje halen we onze lippen van elkaar. Jules' wangen hebben een roze kleur gekregen. 'Die kleur staat je goed,' zeg ik ietwat hijgerig. Hij lacht. 'Zeker wel. Mij staat alles goed.' Dan kus ik hem opnieuw.

Samen lopen we terug, allebei verzonken in onze eigen gedachtes. 'Laten we telefoonnummers uitwisselen?' vraag ik als we voor de discotheek staan. Dat doen we. Daarna loop ik de discotheek weer in. Ik ga op zoek naar Kyle en Jace. Niet veel later heb ik ze gevonden. Ze staan samen in een hoekje te praten. 'Zullen we weer gaan?' vraag ik. Kyle knikt. 'Ik heb het wel gezien hier voor vandaag.' Jace knikt ook. We lopen naar de uitgang en daarna naar de jeugdherberg. Ik denk na. Moet ik aan Jace en Kyle vertellen wat er is gebeurd? Zullen ze me accepteren als ik zeg dat ik 'homoseksueel' ben? Ik ben eigenlijk geen homo. Ik ben een meisje en Jules is een jongen. We lopen de kamer in. 'Zeg,' begin ik. 'Eigenlijk moet ik jullie wat vertellen.' Kyle kijkt me verbaasd aan. 'Ga je gang,' antwoordt hij. Ik haal even diep adem. 'Ik heb gezoend met een jongen.' Kyle zijn mond valt open. 'Je bent een homo?' roept hij uit. Ik voel me verschrikkelijk, omdat ik moet liegen. Ik knik maar. Kyle gaat zitten. 'Dat zag ik niet aankomen.' Jace kijkt me ook verbaasd aan. 'Ik accepteer het,' zegt hij. Hij aarzelt even. 'Ik ben trouwens ook...' 'Wacht!' roept Kyle uit. 'Maar goed dat je in het andere bed bent gaan liggen!' Hij knipoogt. 'Vast wel,' lach ik.

De rest van de avond doen we niet erg veel. We douchen allemaal en gaan allemaal naar bed. Als ik in bed lig, kan ik maar niet in slaap komen. Ik draai me om zodat ik op mijn zij lig. Ik kijk naar Kyle en Jace. Ze liggen gezellig samen. Ik glimlach. Soms zijn ze toch best wel schattig samen. Ik pak mijn mobiel van mijn nachtkastje. Ik druk op de aanknop. Het licht van mijn scherm schijnt in mijn gezicht. Ik open Whatsapp. Ik aarzel even. Ik scroll door mijn contacten heen en vind al snel de naam Jules. Ik klik hem aan. Ik heb hem maar gewoon in mijn contacten gezet als Jules. Een hartje achter zijn naam zetten leek mij toch iets te overdreven. Ik tik op het Whatsapp icoontje. Op mijn scherm verschijnt het gesprek tussen mij en Jules. We hebben nog niet met elkaar gesproken. Mijn vingers hangen boven mijn toetsenbord. Wat moet ik typen? 'Hey..' typ ik. 'Gaat alles goed?' Nee, dit is niet goed. Ik haal het weer weg. 'Hi, ben je nog wakker?' typ ik. Dit moet kunnen. Ik druk op verzenden. Meteen krijg ik een berichtje terug. 'Ik ben zeker nog wakker. Ik zat net aan jou te denken,' lees ik. Ik bloos. Hij is zo lief. 'Wat toevallig. Ik ook aan jou.' En ik verstuur het bericht. Dit gaat nog een lange avond worden...

~~~~~

Dit vond ik misschien iets te leuk om te schrijven. Ik ben echt een hopeloze romanticus. x)