Za bardzo trzymam się przeszłości, mimo że powinienem pogodzić się z nią już dawno, to wślizguje się mi w szparę między drzwiami. A ja nie potrafię wyprowadzić jej ze swojego życia. Ale przecież, to nie pierwszy raz, kiedy życie wylatuje mi z rąk.

Sama dobrze o tym wiesz, bo wywróciłaś mój świat do góry nogami.

Chciałbym powiedzieć, że wszystko mam z powrotem na miejscu, ale wiesz, że nie lubię kłamać. Mimo iż wiem, że chciałabyś, aby uśmiech nie znikał z mojej twarzy, a oczy nie zalewały się łzami. To jest to trudne, tak trudno mi się z tym pogodzić.

Obiecałem Ci, że mimo wszystko będę szczęśliwy, ale było to o trzeciej nad ranem, byłem zmęczony i pewny, że będę mieć zawsze przy sobie Ciebie. Wspaniałą przyjaciółkę.

– Gdziekolwiek i kiedykolwiek będziemy  obiecaj mi, że będziesz tak samo szczęśliwy, jak teraz. – Zamrugałem kilka razy, nierozumiejąc tego nagłego pytania.

– Obiecuję. – Pokiwałem głową, potwierdzając owe słowo jeszcze bardziej.

Nie dotrzymałem słowa.

Przepraszam Lauren.