Αγαπητέ Φρεντ

Πάντα πίστευα πως θα είμαστε μαζί. Δεν πίστευα ποτέ  πως κάτι τραγικό θα μπορούσε να συμβεί και θα μείνω μόνος μου.

  Εχει ξημερώσει ακόμα μια νέα ημερα και αυτή την στιγμή, νοιώθω πως αν κάποιος με μαχαιρώσει, θα πονα πολύ λιγότερο..

  Αλλαξα κάπως τα μαλλιά μου. Η μαμά φώναξε γι'ςυτο, αλλά δεν με πείραξε. Είχε κάνει πολύ υπομονή με εμένα.

  Αλλά, δεν καταλαβαίνω, γιατι δεν μπορώ να νιώσω λίγο καλύτερα;!

Άλλαξα τα μαλλιά για να μην σε θυμίζουν, και τώρα θυμώνω με τον εαυτό μου γιατί το μετάνιωσα.

Πως μπόρεσα Φρέντυ, να κάνω κάτι τέτοιο;

ΕΊΜΑΣΤΕ ΑΔΈΡΦΙΑ ΓΙΑΤΊ ΤΟ ΕΚΑΝΑ ΑΥΤΟ!; ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΊΜΑΙ ΠΙΑ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ, ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΏ ΜΙΛΑ ΜΟΥ ΦΡΈΝΤΥ, ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΆΛΛΟ!

  ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΑΛΛΟ!!

Νοιώθω πως το νόημα σε αυτή την ζωή χάθηκε.

Δεν έπρεπε να μου το κάνεις αυτό Φρεντυ.

Έμεινα μόνος μου...

Να ήξερες πόσο μου λείπεις!
~Τζορτζ.