*play the multimedia if you want. enjoy!!*

"hurry up, sydney! bakit ba ang bagal bagal mo?" si mama habang hila hila ang maleta nya saka ipinasok sa loob ng van. and we're back in this place again. ang lugar kung saan huli kong nakita ang umiiyak na si chan.

"sorry po." sambit ko kay mama at pumasok na din sa loob. tumabi ako kay hyunjin para iwas sermon. pero mali ako. kasi kahit nasa front seat si mama at sa likod kaming magkapatid, hindi sya natigil. binato nya pa ako ng nakarolyo na tissue. "one more clubbing and you're grounded for the rest of the month!" simpat nya saka hinilot ang sintido. isiniksik ko ang ulo ko sa may kilikili ni hyunjin para makatago. tinawanan lang ako ni jinjin. i spat him an irritated look.

tinanggal nya ang earphones na nakapalsak sa tenga nya saka ako nilingon ulit.

"ready ka na?" tanong nya lang sakin. he's blank faced at nakatingin lang sakin. nagkibit balikat ako bilang sagot. honestly  i don't know. hindi ko alam kung anong irereact ko. pero sa lahat ng sinabi sakin ni austin, alam kong isa lang ang ibig sabihin nya don.

matuto akong magpatawad.

forgiveness is not a feeling, it is a decision. sabi sa isang librong binabasa ko nitong mga nakaraang araw. tapos nadagdagan pa nga nung mga sinabi ni austin kaya eto ako, mula pa kagabi, pinapakiramdaman ko na yung sarili ko. inaayos ko na din ang feelings ko. nireready ko na lahat. kung sakaling makita ko man sya ngayon at may dalang anak, i won't be surprised. pero alam ko sa sarili kong masasaktan din ako. kasi all those times that I was in new zealand, i know in myself, i never really moved on and that makes me sad. di ko lang maamin sa sarili ko kaya sa huli, nakasakit ako ng isang tao. bago ako umalis ng bansang iyon, di ko nakita si austin. di ako nakahingi ng tawad. last time i heard, he went back to hongkong. wala manlang akong nagawang tama para sa kanya. kahit sorry, wala.

"noona, kaya mo na ba silang makita?" tanong nyang muli ng mapansing hindi ako nagsasalita. "sa totoo lang? hindi ko alam. ngayon naaayos ko yung nararamdaman ko pero baka pag nakita ko sila, lahat ng inipon kong pasensya at pagkakalma sa sarili, mawala. kaya tulungan mo ako." sagot ko sa kanya. hinarap na nya ako. "ikaw at ikaw lang ang makakatulong sa sarili mo." he said seriously. "eh ikaw kaya mo sila makita?" bato ko sa kanya pabalik. tumango naman sya agad agad. "hindi ko ugali ang magtanim ng sama ng loob, noona. alam mo yan." tumango ako bilang pagsang ayon. ako nga lang talaga makakatulong sa sarili ko.

"it's so good to be back!" bungad ni mama pagbukas ng pintuan. agad na gumala ang mata ko sa bahay namin. i'm back o the place where i grew up but why do i feel so empty?

dinarag ko papasok ng kwarto ko yung mga gamit ko. si hyunjin naman, dumiretso na din sa kwarto nya. "sydney, tulungan mo ang mama mo sa paghahanda ng pagkain ha?" utos ni papa bago ako magsara ng pinto. "opo, pa." sinara ko na ang pinto at nagpalit lang ng damit. pagdating ko sa kusina, nagchachop na si mama ng mga gulay at kung ano ano. naghugas muna ako ng kamay saka sya tinulungan.

matagal tagal ding katahimikan naming dalawa hanggang sa hindi na nya kinaya. "anak.." simula nya at itinigil namin ang ginagawa naming dalawa. "ano ng plano mo? i know it must've been hard for you and i'm sorry i wasn't always there for you. pero ngayon, tatanungin na kita. kaya mo na ba silang makita?" padalawang tanong na ito sa akin pero iisa pa din ang sagot ko. "hindi ko po alam mama. baka po pag nagkita kami, dun ko malaman yung sagot ko sa tanong nyo ni hyunjin." tumango lamang sya at di na ulit pa nangulit. nagluto na kami at kumain pagkatapos.

dumiretso ako sa kwarto matapos ang late lunch naming mag anak. i surfed the net and opened my sns account. sabog ang notifications noon dahil ilang araw ko ding hindi nagamit. i scrolled down ang same things are flashed on my screen. not until a few scrolls. a familiar face popped up on the suggested friends section.

Shantrelle Nam
36 mutual friends

i clicked her name. i took a few scrolls at nakitang public ang account nya. puro shares, check in at random status lang ang nakita ko. some selfies and some scenery photos. tapos non, isang picture nila ni minho ang nakita ko.

#ThrowBackThursday ang gusto nilang icaption ko. Okay lang naman, picture lang naman to eh. Hindi naman feelings lol 😂😂

she said on her description. nagbasa ako ng comments at ilang nanghihinayang, ilang nang aasar at ilang bash ang nabasa ko. but what captured my eyes, is jisung's comment.

dapat lang noh! matuto kang ilugar yang nararamdaman mo! hnnngggggg 😤😤

i suddenly laughed then scrolled again. pagbaba ko sa mga post nya sa month ng september, i found a group photo. all of them with chan and a kid on his lap. i don't know but i took a few minutes staring at the kid. he looks like him. perhaps, is he....

"noona, may bisita tayong padating. ayusin mo daw yung bahay tsaka pagkain." hyunjin opened the door without my permission. tumango na lang ako bilang sagot. he arched his head and checked my monitor. i spat him out. "do you know what privacy is?" he then looked at me with a blank face. "dami mong alam. lumabas ka na dyan at tulungan mo na lang si mama." sabi nya before he shut the door. kairita talaga!

nilog out ko ang account ko at lumabas. while walking down stairs, bumagabag sa akin ang picture nilang lahat. and oh, wait! i saw a girl beside him. ang puti at ang ganda. i suddenly feel empty and heavy at the same time.

ARRRRGGGGGGHHHHHH!!!! WHAT THE HECK IS WRONG WITH ME? EH ANO NAMAN KUNG MAY ASAWA NA SYA? PERO KASI, AKALA KO BA KINASAL SYA KAY WENDY? ANO'T MAY PAGANON NA EFFECT ANG LOLO NYO? PERO ANO NAMAN NGA SAYO SYDNEY? PAKE MO? HA? PAKE MO!

"HOY! Pag ikaw nalaglag dyan sinasabe ko sayo, hwang sydney ha?"  sigaw ni mama sa baba nung hagdan. napatingin ako sa kanya. kita nya pala yung pagpapadyak ko? "bilisan mo na! dadating yung mga bisita nyo." habol nya sabay alis. anong bisita namin? wala akong kinontak dahil wala na din naman na akong ikokontak? hmp! bahala na nga.

"ayusin mo na yung lamesa ha? malapit na daw sila. matutulog na ako. kayo na bahala dyan." simpat ni mama bago umalis. tinignan ko si hyunjin ng makapasok na si mader. "sinong dadating?" tanong ko sa kanya. kaso nung sasagot na sya, biglang may bumusina sa labas. sabay kaming lumingon. "ako na." sabi nya at nagmadaling pumunta ng pintuan. umupo na lang ako sa sofa dail sa pagod. kung sino man to, sana naman, hindi ako mabwisit.

"YOOOOOWWWWNNNNN! WELCOME BACK MAN!" sa lalim ng boses palang, alam ko na kung sinong dumating. sino pa ba ang mga kaibigan nyo, sydney? sino pa ba?

"NOONA!!!!!!" sigaw ni jeongin sabay yakap sakin. i stood up to meet him. hanggang sa nagsisunudan na silang lahat. kaninang pagdating namin, tinatanong nila ako kung anong mararamdaman ko. i thought of all negative feelings. no one can blame me for that. pero nung nandito na sila, i felt different. i missed them. so much.

nagsisugudan sila sakin. from jeongin, to seungmin, to felix, to minho, to jisung, to woojin. pero kay woojin ako nagtagal. i wanted to know how he is after that shit girl, cindy. he hugged me tight and i did not expect that. kasi di kami ganoon kaclose. "how are you?" halos bulong kong tanong. "ayos lang ako." sagot nya at hinarap ako. i took his hand, without me being aware of it. para bang matik na pumunta doon ang kamay ko. kinuyakuyakoy ko iyon. "are you sure?" his face soaked in sadness and pain and a little bit of anger. "don't mind me. ikaw ang concern ko dito. kamusta ka na?" out of all this people, kahit hindi kami close, kahit sa buong pamilya ko, no one asked me this question. kamusta nga ba ako?

kung ako ang sasagot base sa galit ko na pilit kong isinasantabi ngayon, hindi ako okay. nakikita ko ngayon ang taong pinagkatiwalaan ko at ang taong minahal ko pero niloko lang ako. changbin at chan are behind him. pero ni hindi ako matignan ng maayos sa mata. they looked guilty and ashamed of every little thing they did to me. para bang nakokonsensya sila. tsss.

"honestly, hindi ko alam." i cracked up after i told him. my laugh echoed inside our house. hyunjin looked at me blankly. woojin did the same. kaya, tumigil ako. bumuga ng hangin at huminga ng malalim. "but, i know i'll be. i will be fine." tinalikuran ko na si woojin at naglakad papunta sa spiral na hagdan. i did not even look back when i did it. si hyunjin ang nagtawag sa kanilang lahat papuntang rooftop. dun kami nagset ng meryenda nila.

umupo ako sa sofa na naandoon at hinintay silang magsisettle. chan looked at me pero agad ding umiwas. nasa mahabang sofa ako kaya nagsisunuran yung iba sakin. jeongin cling into my arms and hugged me. "namiss talaga kita noona. namiss mo ba ako?" nagpout pa sya. jusko lord, ang cute ng batang to. "oo naman! bakit naman hindi?" i hugged him back. "kain na tayo. alam kong bet na bet mo yung chicken." sambit ko. we all get our food. nung pabalik na kami sa mga upuan, naghalo halo na kaming lahat. nagsiksikan na sila doon sa inuupuan ko kanina at ang natitira na lang, ay yung upuan na kasya kaming apat nila chan, hyunjin at changbin.

i walked towards it at hinayaan sila kung susunod man o hindi. i started twisting my fork sa spaghetti. while doing that, naramdaman kong lumubog yung katabi ko. i checked who sat beside me at nagsisi din pagkatapos. "can we talk after this?" nanikip ang dibdib ko at pilit na nilunok ang pagkain.

madami na akong naisip na gagawin at magiging respond pag nagkita kami. pero ni isa sa mga naisip ko, di ko maalala. i tried to look fine and okay. so, i smiled. "okay then." sagot ko pero dahil isang magaling na epal ang kapatid ko, nagpatugtog sya.

"dahil masyadong tahimik ang lahat, let's do this!' anunsyo nya sabay pindot doon sa cd player namin. nakatingin pala silang lahat sa amin ni chan. i moved a little.

Oraenmaniya
meonjeo yeonragi ol jureun mollasseo
shigan namyeon uri
jamkkan eolgurirado bojaneun
mareul naega eotteoke geojeolhae

seolleimgwa
duryeoum baniya
ajik geuriwo
hago itneungeol
nunchireul chael kkabwa

oneulmankeumeun I smile
apeudeorado I smile
neoye apeseon
amureochi aneun cheok
jal jinaego itneun cheok
bandeushi
utneunda utneunda

bwisit ka hwang hyunjin

（〜^∇^)〜

sorry late update tas feeling ko ang haba.

SINO TEAM BAHAY DYAN? TARA IYAQ :(

I USED I SMILE BY DAY6 KASI SOBRANG RELATE YUNG BIDA DYAN HAHAHAHA

HELLO DIN PALA SA MGA FAN NG DAY6 DYAN! LALO NA DOON SA FANS SINCE PRE DEBUT!! WHOOOOO! HALOOOOOOOO