80
"chan bilis! ang bagal bagal mo kanina ka pa ha?!"
"eto na! ang sakit kaya ng katawan ko noh? tas nahihilo pa ako sa haba nung traffic! ni hindi ko nga alam kung maaabutan pa natin sila eh!"
"dami mong satsat! bilisan mo na! lolo chan ka talaga eh!"
"shantrelle! ano bang bansa yung pupuntahan nila?"
"new zealand! tignan mo kaya yung LCD!"
"nagflip na yung name ng new zealand! ibig sabihin, paalis na!"
"what?! bilisan mo na nga! sana di pa sila nakakapasok! pero imposible yon juskoday! bilisan mo yang takbo mo!"
"mamamatay na ata ako! di ako pwedeng mapagod shan!"
"ay tanga ang bobo ko! oo nga pala!"
"shan!"
"chan kayanin mo! kelangan na natin sya maabutan!"
"si sydney!"
tinawag nya ang papasok na si sydney sa departure area pero hindi sya nilingon nito. hindi nya alam kung narinig ba sya nito pero sigurado syang narinig nito dahil aa sobrang lakas ng boses nya. naninikip na yung dibdib nya. nahihirapan na din ang nakaalalay sa kanyang si shantrelle.
his tears fell. kahit gaano kalakas yung tawag nya kay syd, di na sya napansin nito. maging si hyunjin ay di sya nilingon. tama nga sya. hindi sya narinig nung dalawa. tuluyan na syang nanghina at napaupo na sa sahig.
shantrelle looked at him with eyes full of sadness, despair and guilt. hindi sana mangyayari ito, kung mas binilisan nya pa sana ang paghahagilap ng impormasyon. kinausap na nya ang matagal nyang hindi pinapansin na si minho. mula nung naghiwalay sila, hindi na sila nagkibuan. she swallowed her pride despite of all the hurtful words minho called her. she did everything she can just to help chan and sydney. but all of her efforts were wasted dahil sa nangyari ngayong araw na to. it's too late. she can never pay them for her mistake.
napamura sya sa ere. her guilt ate her up. chan was looking on the floor while sitting, his legs stretched out and he didn't even bother what he looked like. pinagtitinginan na sila ng mga tao pero di nila ito pinapansin.
shan leaned and stretched her right arm just to help him to get up. pero tinapik iyon ni chan. she was shocked by his reaction. nanginig ang kamay nya ng ikuyom nya iyon. tumayo si chan mag-isa and the next thing she know, he was looking at her. angry and hurt. his tears fell rapidly. siniklop nya ang balikat ni shan gamit ang dalawang kamay. shan is scared by his reaction. nanginginig ang tuhod nya at di nya kayang tignan si chan sa mata. her guilt is eating her up faster dahil sa reaction ni chan.
"kasalanan nyo itong lahat! if it weren't because of your selfish desires, sana walang nasasaktan ngayon, you are not guilty and we are having a happy life. pero dahil sakim kayo at kinain kayo ng inggit, nagawa nyo to. pati kasiyahan ng iba, kinuha nyo para lang sa gusto nyong tao pero hindi din naman naging sa inyo. kasalanan nyo to! i swear to god, i'll make the three of you pay."
nanginig si shan sa takot. his grip was so tight na kahit nakabitaw na ito sa kanya, dama nya pa din ang hapdi sa magkabila nyang balikat. watching chan disappear from her sight, umiyak sya at napasabunot sa sarili.
"chan's right. if it weren't from our selfish schemes, wala sanang gulong nangyari. kasalanan ko to. kasalanan namin to. but i won't stop until i give them the justice that they want. i will still push my plan just to bring them back and after that, i can get out of their lives."
hinayaan nyang tumulo ang mga luha nya. pinagsisisihan na nya ang lahat. mula sa simula hanggang sa araw na ito. napaisip sya at tinignan ang wallet nyang punong puno ng cards. she took the yellow one and stared at it. binuksan nya din ang papel na nakalakip doon. her heart sank. but she know in her self, it is the only way to help them out and pay her debt.
Pillar of Hope
Health Card
Name: Nam Shantrelle
Age: 21
Birthday: January 8, 1997
Purpose: Organ Donation
(╥_╥)
hindi ko alam kung paano gawin yung ganung form eh. tsaka yung sa airport scenes. gawa gawa ko lang yan. pero yung health card, nakuha ko yung sa japanese movie na "I Give My First Love To You" na favorite ko hehe. iniba ko lang yung pangalan ng foundation. wala lang. Credits sa movie na yon haha!
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro