𝓓𝔀𝓪 𝓵𝓪𝓽𝓪 𝓽𝓮𝓶𝓾.

Obserwował ją od dłuższej chwili. Dziewczyna skupiona na odrabianiu pracy domowej zdawała się nie zwracać na to uwagi. W tle słychać było ciche dźwięki muzyki puszczanej z losowej playlisty na Spotify. 

— Rozpraszasz mnie, Kyle — powiedziała Madison, odrywając wzrok od podręcznika do algebry.

— Lubię na Ciebie patrzeć — odpowiedział, po czym rzucił w nią jedną z pianek, które pochłaniał zamiast obiadu.

— Ale ja muszę się uczyć — pokręciła z rozbawieniem głową. — Jak skończę, a zostały mi tylko dwa zadania, będę do Twojej dyspozycji, Hale — dodała z uśmiechem.

( ... )

— Madison? — zapytał młodzieniec leżąc na łóżku.

— Hmmm? 

— Wyjdź za mnie — powiedział, siadając na łóżku.

W odpowiedzi usłyszał dźwięczny śmiech swojej dziewczyny. Madison podniosła się z miejsca i usiadła na łóżku przy swoim chłopaku.

— Ale tak bez pierścionka, Hale? Zero romantyzmu...

Hale zmarszczył brwi, po czym chwycił metalowy kapsel od butelki i oderwał z niego kółeczko. Wsunął go na palec dziewczyny.

— Wyjdź za mnie.

— Zapytaj mnie za dwa lata, kochanie.