Ang ganda niya,

Para siyang isang tula na pilit itinutugma.

Suplado siya,

Para siyang kanta na punong-puno ng pag-asa.

Paano kung ang kanta at tula ay biglang magtagpo?

Sa pagitan ng mga pahina,

Sa pagitan ng mga salita at letra,

Na parehas nilang inilathala?

Magiging tugma ba sila para makabuo ng isang musika,

O

Pagtatagpuin lang sila para sirain ang isa't-isa?

•••••+×+•••••

“Para kang isang magulong tula, mahal ko,” mahinang sambit ko habang ang aming mga mata ay nagsusukatan ng tingin.

Her face was flushed before she averted her eyes from me. My eyebrows furrowed. What? What happened?

I tried to hold her hand, but she was furious to turn it away.

Oh. I forgot she doesn’t want me near her.

Natawa akong mapakla.

“But, Javin, hindi ako siya,” she said, her voice cracked. “Hindi ako magiging siya, hindi naman talaga ako, ’di ba? Naalala mo lang siya sa akin because we have similarities.”

What does she mean?

I tried to hold her hand, but she turned it away, again.

“J-Jane, please,” I begged.

“I’m not her, Jav. Hindi ko kayang pantayan siya sa puso mo,” malungkot ang tinig niyang sambit. “Masakit sa mata na makita ka, I’m begging you to not exist around me.”

Parang libo-libong kutsilyo ang tumarak sa dibdib ko sa naging kataga niyang iyon. I wanted to pull her closer to me, I did...

But my smile dropped as she slowly vanished into my sight.

“Another bottle of tequila, please!”

Agad kong sinagi ang kamay na kanina pa pumipiglas sa braso ko. “Go home without me.”

“Jav, let’s go.”

Napangiti akong mapakla nang ibaling ko ang paningin sa kanya. Her lips, her slim nose, those pretty eyes, it’s exactly looks the same as her.

Looks the same as my Kimverleigh.

“I missed you damn much, Love. So much it hurts.”

And I sit here, crying, and thinking about you, and our favorite hobby in our favorite place. Knowing that I can’t hold you in my arms again.

Paano na ang sukat ng mga saknong?

Wala na ba talaga?

Wala ng mahika ang mga tugmang salita.

Hindi na ba talaga?

Ilang buwan nakalilipas, mahal ko, nandito pa rin ako nakakapit sa ala-ala na binuo nating dalawa. At iyong isinulat ko na kanta na unti-unting nagiging musika, binabaliw ako.

Binabaliw ako sa ’yong ala-ala.

Mahal ko, bumalik ka na.

•••••+×+•••••

LET THE SONG CRY
all right reserved ©

•••••+×+•••••