Giselle była osobą w miarę wyrozumiałą, o ile ktoś nie przekraczał pewnych granic. Miała jasne zasady i uparcie się ich trzymała. Jedną z cech których nie znosiła to zawiść. Zatem nic dziwnego, że dokuczanie Ronowi nie podobało się młodej Krukonce. Postanowiła nie odzywać się do Dracona, a że chłopak był tak samo uparty, mijali się w milczeniu przez ponad tydzień. Ten stan zapewne utrzymywałby się dłużej, gdyby nie lekcja eliksirów.

- Cisza! – huknął profesor Snape, wchodząc do sali. Złowrogo powiewająca peleryna mówiła sama za siebie, Severus był w złym humorze – Przygotujecie eliksir spokoju, strona pięćdziesiąt trzy. Pracujecie w parach, po kolei z listy. Macie dwie godziny, jeśli ktoś nie skończy, minus dwadzieścia punktów!

Snape wyczytywał pary, a Giselle dokonała szybkich obliczeń w głowie. Przed nią jest Malfoy, ale po niej Anna Owen, może uda się być z nią w parze...

- ...Malfoy z Ollivander...

Na Merlina!

Spojrzała na Draco. On także nie wyglądał na zadowolonego. Podszedł do jej stolika i rzucił:

- Miejmy to z głowy.

- W porządku – odparła dziewczyna.

Z początku praca szła im całkiem sprawnie, do czasu...

- Ale zamieszałeś cztery razy w prawo, a nie trzy – szepnęła Giselle.

- Zamieszałem trzy w prawo i raz w lewo, teraz podgrzewamy aż zmieni kolor na różowy – odszepnął Draco.

- Za dużo razy zamieszałeś, widzisz, ledwie zmienił kolor. Ale możemy jeszcze zacząć od nowa, zdążymy.

- Nie zdążymy, a poza tym jest dobrze, tylko teraz podgrzej.

- Jest źle!

- Jest w porządku!

- Zaraz opróżnię ten kociołek!

- Zostaw to – wyrwał jej różdżkę z ręki – wariatko, kolor się zgadza!

- Jak mnie nazwałeś?!

- Tak jak się zachowujesz! Co to za różnica, cztery czy trzy?

- Widzisz! Zrobiłeś to źle i jeszcze nie chcesz się przyznać. Oddaj mi różdżkę, robimy od nowa!

- Nie!

- Ollivander, Malfoy, co to na harmider?! Skupcie się! Nie chcę więcej słyszeć żadnych kłótni.

- Chcę pracować sama – odezwała się Giselle.

- Wykluczone. Skończysz eliksir z Draconem, macie czterdzieści minut.

Giselle wzięła głęboki wdech i długi, uspokajający wydech.

- Na co się gapisz? – Draco warknął na Crabba.

- Nie. Odzywaj. Się. Już. Do. mnie. – wysyczała Giselle.

- I vice versa, wariatko – odparł Draco – tobie przydałoby się łyknąć ten eliksir spokoju...