Έκλεισε την πόρτα του τζιπ του με δύναμη, πλησίασε το βαν του FBI περνώντας ανάμεσα από τα περιπολικά και τους αστυνομικούς. Έπαιζε νευρικά με τις παλάμες του, έβγαλε τα γυαλιά του και τα έβαλε στην τσέπη του μπουφάν του. Σταμάτησε, σήκωσε το βλέμμα του ψηλά κοιτάζοντας τον Κολπέπερ.
<<Δεν είναι καθόλου καλή δικαιολογία να βγάλεις το τσίρκο σου εδώ έξω, δεν νομίζεις;>> τον ρώτησε ειρωνικά.
<<Κινδυνεύουν ζωές. Προτιμώ να ρισκάρω απ το να μην κάνω τίποτα.>> του απάντησε ο Κολπέπερ κατεβαίνοντας απ το βαν.
<<Ενεργείς μόνο και μόνο για να ενεργήσεις. Για να κάνεις κάτι. Ρισκάρεις την ζωή της εγκληματολόγου μου.>> του έδειξε με τον δείκτη του την Μυρτώ. Ο Κολπέπερ δεν του απάντησε και έφυγε με την ομάδα του.

Η Μυρτώ πλησίασε κοντά του <<Κοίτα Πάρη, αυτό είναι δικιά μου ιδέα. Θέλω να κάνω κάτι πριν πεθάνει άλλη...>>
<<Άκουσέ με...>> την διέκοψε πιάνοντας το μπράτσο της <<Αν μελετήσουμε το παρελθόν του, θα μπορέσουμε να προβλέψουμε το μέλλον του.>>
<<Αυτό το λες εβδομάδες τώρα, παίρνει πάρα πολύ θα πεθάνει πάλι κάποια και εσύ ακόμα θα ψάχνεις.>> του είπε εκνευρισμένη και τράβηξε το χέρι της απ το κράτημά του <<Ευχήσου μου καλή τύχη.>> μπήκε στο βαν.
Ο Πάρης την έβλεπε να απομακρύνεται από κοντά του. Γύρισε πίσω κοιτάζοντας τον Δημήτρη, σήκωσε αγανακτισμένος τους ώμους του, πλέον δεν μπορούσε να σκεφτεί κάτι για να το σταματήσει όλο αυτό.

Είχαν περάσει αρκετές ώρες, ο Πάρης μαζί με τον Κολπέπερ παρακολουθούσαν την Μυρτώ απ τις κάμερες μέσα στο βαν. Την παρατηρούσαν να τριγυρνάει στους διαδρόμους του σούπερ μάρκετ. Με βάση τα στοιχεία που είχαν φαίνεται πως ο δράστης έβρισκε κοπέλες σε διάφορα μάρκετ. Αναγκάστηκε να καθίσει σ αυτή την παρωδία γιατί δεν θα άφηνε μόνη της την Μυρτώ. Όλο αυτό δεν θα οδηγούσε πουθενά και το ήξερε.
<<Τρείς ώρες χωρίς αποτέλεσμα. Ίσως έπρεπε να πάμε στο βιβλιοπωλείο. Έχει πολλούς τέτοιους εκεί.>> άκουσε από δίπλα του τον Κολπέπερ να μουρμουρίζει.

Λίγο μετά σ έναν απ τους διαδρόμους ένας άντρας πλησίασε την Μυρτώ.
<<Κοίτα εδώ, αυτός ο άντρας την πλησιάζει.>> είπε στον Κολπέπερ και του έδειξε τον άντρα στην οθόνη. Ο άντρας ζήτησε από την Μυρτώ τσιγάρο <<Κολπέπερ.>> του είπε ξανά και ανέβασε την φωνή απ το μικρόφωνο της Μυρτώς.
"Μένεις εδώ κοντά;" την ρώτησε ο άντρας.
"Δεν τα λέω αυτά συνήθως." του απάντησε η Μυρτώ.
"Καλά κάνεις. Είσαι κούκλα." συνέχισε ο άντρας.
"Ευχαριστώ."
Ο άντρας έκανε πως κοιτάζει αλλού κάνοντας την Μυρτώ να κοιτάξει πίσω της και έκανε κίνηση για να πιάσει την τσάντα της Μυρτώς.
<<Πάμε!>> φώναξε ο Κολπέπερ στον ασύρματο.
Ο Πάρης βγήκε έξω από το βαν, έβγαλε το όπλο απ την θήκη της ζώνης του και έτρεξε όσο πιο γρήγορα μπορούσε.

<<FBI, ακίνητος!>> του φώναξαν, ο άντρας σήκωσε το πορτοφόλι ψηλά και το πέταξε κάτω. Ο αστυνομικός του πέρασε χειροπέδες.
Ο Πάρης έσκυψε και πήρε το πορτοφόλι απ το πάτωμα, γύρισε και κοίταξε την Μυρτώ όσο ο Κολπέπερ απάντησε στην κλήση του κινητού του.
<<Λοιπόν κύριοι. Δεν χάσαμε και δεν κερδίσαμε τίποτα. Δεν πιστεύω πως αυτός είναι ο άντρας που ψάχνουμε.>> φώναξε ο Κολπέπερ.
<<Πως το κατάλαβες;>> τον ρώτησε περιπαικτικά και του κούνησε το πορτοφόλι.
<<Φόνος στο ξενοδοχείο "Μοναχό". Βρέθηκε γυναίκα στραγγαλισμένη και ξεγυμνωμένη.>> απάντησε στον Πάρη και έφυγε.
<<Ταίριαζε στην περιγραφή.>> του ψιθύρισε η Μυρτώ.
<<Μερικές φορές το δυσκολότερο είναι να μην κάνεις τίποτα.>> της έδωσε το πορτοφόλι, την έπιασε από το μπράτσο και βγήκαν έξω από το σούπερ μάρκετ.

Μπήκε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου μαζί με την Κατερίνα. Ο Δημήτρης μιλούσε με έναν άντρα στην άκρη του δωματίου, μαζί του ήταν και ο Κολπέπερ με την ομάδα του. Ο Πάρης κοίταξε το νεκρό σώμα της γυναίκας στο κρεβάτι.
<<Μοιάζει με deja vu, ξανά και ξανά.>> είπε η Κατερίνα δίπλα του.
<<Μμμ...>> μπερδεμένος μουρμούρισε.
<<Όχι...;>> η Κατερίνα τον κοίταξε.
<<Σ αυτή την υπόθεση ξαφνιάζομαι από την έλλειψη αποδείξεων.>>
<<Ή είναι εκεί ή δεν είναι.>>
<<Η λάμπα, το καλώδιό της είναι στην πρίζα ακόμα.>> ξεκίνησε να της λέει τα πράγματα που παρατηρούσε στον χώρο <<Στους άλλους φόβους είχε βγάλει τα καλώδια. Κοίτα το κομοδίνο, δεν έχουν πειραχτεί καθόλου τα βιβλία.>>
<<Σκηνοθετημένο είναι;>> τον ρώτησε η Κατερίνα ψιθυρίζοντας στο αυτί του.
<<Πρώτη φορά σε ξενοδοχείο, πρώτη φορά που δεν μπήκε απ το παράθυρο.>> κοιτούσε το κλειστό παράθυρο.
<<Ούτε φαίνεται να έκανε κατάθεση σπέρματος.>>

Ο Κολπέπερ τους πλησίασε καθώς άκουσε την κουβέντα τους.
<<Αυτό σημαίνει ότι η υπογραφή του εξελίσσεται, σωστά Μυλωνά;>> ρώτησε τον Πάρη.
<<Ποιός είναι αυτός;>> κοίταζε τον μεσήλικα άντρα στην άκρη του δωματίου.
<<Ο σύζυγος, ονομάζεται Τάσος Ορφέως. Είναι από την Αθήνα. Έπαιζε πόκερ στον κάτω όροφο και η γυναίκα του διάβαζε βιβλία εδώ. Γύρισε με 6.000 ευρώ πλουσιότερος και την βρήκε έτσι.>> τον ενημέρωσε ο Δημήτρης.
<<Σύζυγος;>> ψιθύρισε στην Κατερίνα δίπλα του <<Ας τον πάμε για κατάθεση.>> είπε στους δύο άντρες.
<<Θα μεταφέρω εγώ τον μάρτυρα.>>
<<Μάρτυρας;>> ρώτησε τον Κολπέπερ <<Τον ύποπτο.>> απάντησε σίγουρος.

<<Τι βρήκες;>> ρώτησε βαδίζοντας γρήγορα προς το μέρος του Αντώνη που τον περίμενε έξω απ το νεκροτομείο.
<<Είδα την κυρία του ξενοδοχείου. Ήταν το ίδιο μοτίβο όπως οι άλλες τρείς. Χημικό, ύπνωση, θάνατος με στραγγαλισμό.>> του απάντησε και έβγαλε τα γάντια του.
<<Σχετικά με το αντικείμενο του βιασμού είναι ακαθόριστο πολύμετρο;>> έβαλε τα χέρια στις τσέπες του.
<<Όχι, αυτό είναι διαφορετικό.>> ο Αντώνης άνοιξε την πόρτα του νεκροτομείου.
<<Διαφορετικό πως;>> απόρησε και πέρασε μέσα.
Έβγαλε τα γυαλιά του και κοίταξε μέσα στο μικροσκόπιο το μικρό κομμάτι.
<<Δέρμα με μικρές τρύπες για αερισμό. Σκέφτηκα δερμάτινα γάντια για οδήγηση ή για μποξ...>>
Ο Πάρης έφυγε αφήνοντας πίσω του τον Αντώνη. Θυμήθηκε στο δωμάτιό του ξενοδοχείου υπήρχε σε μια άκρη μια τσάντα με μπαστούνια του γκολφ.

Ανέβηκε γρήγορα τα σκαλιά και πέρασε στην αίθουσα που ο Κολπέπερ έκανε ανάκριση στον άντρα του θύματος.
<<Σου αρέσει να παίζεις γκολφ επίσης.>> διέκοψε την ανάκριση σέρνοντας μέσα στην αίθουσα την μεγάλη τσάντα με τα μπαστούνια <<Ορίστε, τα μπαστούνια σας. Τα βρήκα στο δωμάτιό του ξενοδοχείου σας. Εμένα μ αρέσουν αυτά με το τιτάνιο. Κύριε Ορφέως, μπορώ να δω ποιά χρησιμοποιείται εσείς; Είναι κλειδωμένο.>>
<<Ναι, έχω το κλειδί με τα κλειδιά του αυτοκινήτου.>> απάντησε στον Πάρη αποφεύγοντας την οπτική επαφή μαζί του.
<<Δεν σας πειράζει να το ανοίξετε, έτσι;>> άνετος ρώτησε ο Πάρης.
Ο άντρας έψαξε στις τσέπες του τζιν του και έβγαλε τα κλειδιά <<Δεν έχω κανένα πρόβλημα. Αλλά γιατί;>> ρώτησε και έδωσε τα κλειδιά στον Πάρη.
<<Γιατί θέλω να δω αν το δέρμα των μπαστουνιών σας ταιριάζει με το δέρμα αυτού του αντικειμένου που βίασε τη γυναίκα σας.>> έβγαλε το σακουλάκι των στοιχείων με το δείγμα μέσα και το έδωσε στον Κολπέπερ δίπλα του. Ο άντρας σηκώθηκε και ξεκλείδωσε την τσάντα.
<<Ακόμα και αν ταιριάζει...>> άνοιξε την τσάντα και κάθησε στην θέση του <<έχω διαβάσει ότι χρησιμοποιεί ό,τι βρει στο μέρος του τόπου εγκλήματος για να σκοτώσει τα θύματά του.>>
<<Αν αυτός ο τύπος σκότωσε την γυναίκα σας...>> ξεκίνησε να βγάζει ένα ένα τα μπαστούνια έξω παρατηρώντας τις άκρες τους <<πως τα έβγαλε έξω από την θήκη τους χωρίς κλειδί;>> τον ρώτησε <<Επίσης πως τα ξανά έβαλε μέσα στην θήκη αφού την σκότωσε;>>
Σε μια άκρη ενός μπαστουνιού είδε ότι λείπει ένα μικρό κομμάτι, το έδειξε στον Κολπέπερ. Το σύγκριναν οπτικά με το δείγμα και ταίριαζε απόλυτα.
<<Διάβασε σε αυτόν τον άντρα τα δικαιώματά του σε παρακαλώ.>> έδωσε εντολή ο Κολπέπερ σ έναν αστυνομικό <<Συλλαμβάνεστε για το φόνο της γυναίκας σας, της Τζένης Αυγέρη, της Μαριλένας Βερονίκου, της Φωτεινής Στρατή.>>
Ο Πάρης τον κοίταξε <<Μπορώ να σου μιλήσω λίγο έξω, σε παρακαλώ;>> τον ρώτησε και προχώρησε πρώτος. Ο Κολπέπερ έκλεισε την πόρτα του ανακριτικού.
<<Δεν μπορείς να τον κατηγορήσεις για όλες τις γυναίκες.>>
<<Τι εννοείς;>> τον ρώτησε ο Κολπέπερ.
<<Για τον φόνο της γυναίκας του ίσως, αλλά είμαι σίγουρος πως δεν έκανε τους άλλους.>> του απάντησε όσο περπατούσαν στον διάδρομο.
<<Ένα κομμάτι της υπογραφής δείχνει αυτόν.>>
Ο Πάρης άδειασε τα πνευμόνια του και σταμάτησε <<Μιμήθηκε τον δολοφόνο, διάβασε στις εφημερίδες γι αυτόν.>>
<< Για ποιό πιθανό λόγο;>> του φώναξε μέσα απ τα δόντια του ρωτώντας τον.
<<Ποιός ξέρει; Του φάνηκε βολικός τρόπος να ξεφύγει απ τον γάμο. Δεν είναι αυτός που ψάχνουμε.>> ήταν κάτι παραπάνω από βέβαιος γι αυτό.
<<Σ αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφέρω την ισχύ της δύναμής μου.>> του είπε και χαμογέλασε.
<<Προχωρά, εκμεταλλεύσου την θέση σου. Αλλά σ αυτό το δωμάτιο ξενοδοχείου ο τόπος του εγκλήματος είναι σκηνοθετημένος για να μοιάζει με την υπογραφή του δολοφόνου μας.>> ο Πάρης συνέχισε να του μιλάει ήρεμα.
<<Και ο τύπος στάθηκε τυχερός έχοντας μια γυναίκα που ταιριάζει στα θύματα. Αυτό είναι;>>
<<Αν σταματήσεις και σκεφτείς θα το καταλάβεις.>>
<<Το κατέγραψα δεόντως αυτό, επόπτη Μυλωνά.>> τον ειρωνεύτηκε, έχοντας αυτό το υπεράνω βλέμμα και έφυγε από κοντά του γυρνώντας στην αίθουσα.

Το ίδιο απόγευμα ο Κολπέπερ έδινε συνέντευξη Τύπου για να ανακοινώσει ότι έπιασε τον "Στραγγαλιστή" όπως του άρεσε να τον ονομάζει. Αν και ο Πάρης δεν συμφωνούσε με τον ύποπτο που είχαν, πήγε στην αίθουσα που δινόταν η συνέντευξη μαζί με την Κατερίνα και προτίμησε να καθίσει σε μια θέση στο τέλος της αίθουσας αποφεύγοντας τους δημοσιογράφους και τα φλας.
" Πιστεύουμε ότι ο Τάσος Ορφέως σκότωσε την γυναίκα του, επίσης πήρε την ζωή της Μαριλένας Βερονίκου και της Φωτεινής Στρατή. Ο δράστης μας ζει κοντά στα άλλα θύματα και επίσης δούλευε μαζί με την κυρία Στρατή. Δεν έχει άλλοθι για το που ήταν τις μέρες των φόνων. Πιστεύουμε επίσης ότι βρήκε και ξάφνιασε τα θύματά του και αργότερα τα βίασε και τα δολοφόνησε με άγριο τρόπο..." τα φλας άστραφταν πάνω στον Κολπέπερ.

<<Μίλησα με τον Γκούμα και μου είπε πως ο Ορφέως απατούσε την γυναίκα του με μια οδοντίατρο απ το γραφείο του.>> του ψιθύρισε η Κατερίνα.
<<Σου λέω ότι αυτός ο άντρας δεν σκότωσε τις άλλες γυναίκες.>> μίλησε στον ίδιο τόνο και κοίταξε ευθεία.

"Απόψε η Αθήνα μπορεί να κοιμηθεί πιο ήσυχη. Πιάσαμε έναν ύποπτο. Σας ευχαριστούμε. Υπάρχουν ερωτήσεις;"
<<Κύριε Μυλωνά, είμαι η Ρένα Νεκταρίου απ την εφημερίδα "Αθήνα σήμερα." . Σαν επικεφαλής επόπτης αυτής της υπόθεσης έχετε να προσθέσετε κάτι στις δηλώσεις του FBI;>> η δημοσιογράφος γύρισε το σώμα της προς το μέρος του.
<<Πολιτική.>> του ψιθύρισε η Κατερίνα δίπλα του.
<<Όχι.>> απάντησε μονολεκτικά στην νεαρή δημοσιογράφο.
<<Οπότε η Αθήνα μπορεί να είναι ήρεμη πλέον με τον Στραγγαλιστή στην φυλακή;>>
Ο Πάρης σκέφτηκε λίγο την απάντησή του <<Όχι, δεν μπορεί.>> απάντησε στην κοπέλα και σηκώθηκε από την θέση του βγαίνοντας έξω από το τμήμα. Ο διευθυντής του τον ακολουθούσε πίσω του εκνευρισμένος.

<<Πάρη να σου πω λίγο; Το FBI μου έκανε χάρη που ήρθε εδώ και έχουν έναν καλό ύποπτο.>> του είπε.
<<Δεν είναι καλός Διονύση.>> ο Πάρης έσπρωξε την πόρτα και βγήκε έξω.
<<Με τις κατάλληλες έρευνες θα αποδειχτεί στο μέλλον. Εντωμεταξύ ο κόσμος θα νιώθει καλύτερα και ασφαλέστερα. Γιατί θες να το αντιπαρέλθεις αυτό;>>
Ο Πάρης φόρεσε τα γυαλιά ηλίου του <<Για όσους ρωτάνε, καμία απάντηση δεν πρέπει να επαρκεί.>>
Ο διευθυντής του τον σταμάτησε και τον γύρισε στο μέρος του.
<<Λοιπόν Πάρη. Βλέπω ότι ερχόμαστε σε αδιέξοδο. Αν αποδειχθεί ότι ο Ορφέως δεν σκότωσε τις άλλες γυναίκες, μπορείς να ξαναμπείς στην υπόθεση.>>
<<Ααα... Μάλιστα. Παίρνω άδεια;>> ρώτησε.
<<Για αρχή. Και δύο εβδομάδες διακοπές οπουδήποτε εκτός του εγκληματολογικού. Εσύ το προκάλεσες αυτό στον εαυτό σου. Την επόμενη φορά που θα θέλεις να παίξεις με την καριέρα μου, ίσως το σκεφτείς δίπλα.>> απόλυτα και χωρίς να του αφήσει περιθώριο του είπε ο διευθυντής του και έφυγε από κοντά του.

Πήρε τον φάκελο της υπόθεσης από το συρτάρι του γραφείου και κοπάνησε με δύναμη το ράφι κλείνοντάς το.
<<Αυτό είναι άδικο Πάρη. Ξέρεις περισσότερα απ ότι όλοι αυτοί μαζί.>> του είπε ο Νίκος.
<<Ίσως αυτό να είναι το πρόβλημα.>> συμπλήρωσε η Κατερίνα.
<<Δεν θα απευθυνθείς κάπου;>> τον ρώτησε η Μυρτώ.
<<Όχι Μυρτώ.>> της απάντησε <<Είμαι εκτός.>> συνέχισε.
<<Έλα τώρα... Ο τύπος είναι ελεύθερος και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα;>> η Μυρτώ τον κοιτούσε, γεμάτη τύψεις στα μάτια. Αν τον είχε ακούσει όλα θα ήταν αλλιώς.
<<Μίλα με την Κατερίνα, αυτή είναι το αφεντικό. Καλή τύχη.>> άνοιξε καλύτερα την πόρτα και βγήκε έξω.
Οι υπόλοιποι έμειναν παγωμένοι, ο ένας κοιτούσε τον άλλον, ήταν μια ομάδα και αυτή την στιγμή τους έλειπε ο βασικός τους παίκτης.

Ξεκλείδωσε την πόρτα του σπιτιού του και μπήκε μέσα σκυθρωπός. Άφησε το βαλιτσάκι του στο τραπεζάκι του σαλονιού. Πλησίασε στο πικάπ, έπιασε ένα βινύλιο και τον έβαλε να παίζει. Προχώρησε στην κουζίνα, άνοιξε το ντουλάπι πήρε ένα ποτήρι και έβαλε παγωμένο νερό. Ύστερα πήρε το κουτί με τα παυσίπονα και κάθησε στον καναπέ. Πήρε δύο παυσίπονα, πίνοντας λίγο νερό. Ξεφύσηξε, το κεφάλι του πονούσε πολύ, φόρεσε τα γυαλιά του και άνοιξε τον φάκελο της υπόθεσης. Κοίταξε τις φωτογραφίες και τις αναλύσεις. Έβγαλε τα γυαλιά του και ακούμπησε το μέτωπό του. Ξάπλωσε στον καναπέ, έβγαλε τα παπούτσια του κλείνοντας τα μάτια του. Ξεκίνησε να τρίβει τα μηνίγγια του με τις άκρες των δαχτύλων του.

"That's life. I tell you, I can't deny it.
I thought of quitting, baby.
But my heart just ain't gonna buy it.
And if I didn't think it was worth one single try.
I'd jump right on a big bird and then I'd fly.
I've been a puppet, a pauper, a pirate, a poet, a pawn and a king.
I've been up and down and over and out.
And I know one thing.
Each time I find myself layin' flat on my face,
I just pick myself up and get back in the race."
άκουγε την φωνή του αγαπημένου του Sinatra στο πικάπ. Σκεφτόταν την υπόθεση, σίγουρα είχε δίκιο ένιωθε όμως αδικημένος. Άκουσε θόρυβο και τινάχτηκε βλέποντας την Κατερίνα να πλησιάζει στο σαλόνι.

<<Γειά, η πόρτα σου ήταν ανοιχτή. Είσαι καλά;>> τον ρώτησε και πήρε το κουτί με τα παυσίπονα απ το τραπεζάκι <<Ημικρανία. Καιρό έχει να σου συμβεί.>>
<<Μια φορά τον χρόνο την παθαίνω. Δεν μου αρέσει να έχω ανθρώπους στο σπίτι μου.>> μιλούσε σοβαρά πειράζοντας την φίλη του <<Συν το ότι δεν μ αρέσει ο κόσμος εδώ.>>
<<Δεν σ αρέσει όταν δεν επιλύεις μια υπόθεση ή δεν την ελέγχεις.>> τριγύρισε στο σαλόνι και κοίταξε τα βιβλία της ψηλής βιβλιοθήκης του.
Ο Πάρης έπιασε το μέτωπό του και ξεφύσηξε <<Ήρθες εδώ για να μου πεις για την νέα σου δουλειά;>> την ρώτησε.
<<Είπα στον διευθυντή ότι δεν την θέλω.>> του απάντησε.
<<Δεν θέλεις να γίνεις επόπτης;>> απόρησε και την κοίταξε.
<<Αν πάρω προαγωγή, θέλω να είναι επειδή το αξίζω, όχι επειδή είσαι κουφός περί πολιτικής.>>
<<Καλά όχι μόνο περί πολιτικής κουφός.>> ψιθύρισε.
<<Είπες κάτι;>> τον ρώτησε η Κατερίνα και γύρισε στο μέρος του.
<<Εγώ; Όχι.>> απάντησε ξεκουμπώνοντας ένα κουμπί απ το πουκάμισό του. Ένιωθε ότι θα έσκαγε.
<<Αν εσύ πλέον είσαι εκτός, είσαι πλέον ένας πολίτης τότε είμαστε και εμείς. Μόνο που σου κάνουμε έκκληση για υπερωρίες.>> αστειεύτηκε και σήκωσε τον δείκτη της στο μέρος του.

Η Κατερίνα είχε μαζέψει όλη την ομάδα του στο σπίτι του. Ο Πάρης άνοιξε τον φάκελο με τα στοιχεία που είχε βρει και τα άπλωσε στην τραπεζαρία. Έπιασε ένα χαρτί στα χέρια του και κάθησε στην καρέκλα.
<<Πρέπει να ελέγξουμε ξανά τα θύματα, κάθε θύμα πρέπει να ελεγχθεί ξεχωριστά.>> τους είπε κοιτάζοντάς τους έναν έναν.
<<Εγώ θα πάρω την Βερονίκου, έχω ένα καλό προαίσθημα ότι θα λύσω την υπόθεση.>> ο Νίκος ξεκαθάρισε τα χαρτιά χωρίζοντάς τα ανά κοπέλα.
<<Εγώ την Στρατή.>> συνέχισε η Μυρτώ.
<<Εγώ θα πάω ό,τι έμεινε, δηλαδή την υπόθεση της Τζένης Αυγέρη αλλά σας το λέω από τώρα αυτές οι ίνες που βρήκατε στην Βερονίκου δεν νομίζω να βγάλουν πουθενά. Τέτοιου είδους ίνες μπορείς να βρεις παντού.>> η Κατερίνα σηκώθηκε από την καρέκλα.
<<Πηγαίνετε στους τόπους εγκλημάτων σας και κάντε έλεγχο.>> του είπε και φόρεσε τα γυαλιά του.
<<Αν δεν μπορείς να αποδείξεις μοναδικότητα, απέδειξε πλεόνασμα.>> σχολίασε η Μυρτώ βγαίνοντας έξω απ τον χώρο.
<<Το κάτι είναι καλύτερο από το τίποτα.>> απάντησε ανεβάζοντας τον τόνο της φωνής του ώστε να τον ακούσει.
<<Σωστά.>> άκουσε από το βάθος την φωνή της και χαμογέλασε δαγκώνοντας το κάτω χείλος του.

▪︎ Γειααα σας!!🦉 Πόσο μου άρεσε που ο Πάρης έγινε έξαλλος και στο τέλος είχε και δίκιο για το δόλωμα και το σχέδιο του Κολπέπερ.

Απλά φαντάσου να έχεις τον Πάρη για επόπτη και να τον διώχνεις απ την δουλειά. Τι φάση;😬

Επίσης ο Πάρης το πήρε λίγο πατριωτικά έφτασε πολύ κοντά στο εγκεφαλικό πιστεύω 😂

Αλλά η ομάδα του φέρθηκε τίμια δεν μπορώ να πω το αντίθετο. Το στηρίζει τουλάχιστον 😂

Ελπίζω να σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο.
Αν σας άρεσε αφήστε μου ένα ⭐ και τα σχόλια σας που ξέρετε ότι τα λατρεύω!

Εμείς θα τα πούμε σύντομα με ένα νέο κεφάλαιο!

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο λοιπόν
Σας φιλώ!😘❤