***Pov. Cruz***

Siedziałam na stacji benzynowej popijając herbatę z Lolą. Prowadziłam z nią dyskusje o Sztormie. Sama nie wiem dlaczego tak nagle zdecydowałam się z nim pogodzić. Obelgi którymi obdarowujemy się, przed każdym wyścigiem są dla mnie takim kopniakiem. Tylko... w głębi czuje, że czas podejść do tematu, jak przystało na dorosłych. Chyba nie jest za późno, aby zacząć z nim rywalizacje od nowa. Czyż nie? Tylko, czy to dobry pomysł? 

-Czyli nie lubisz go, ale chcesz się z nim zacząć lubić?- zapytała już zdezorientowana kobieta.

-Nie. Nie lubić. Zacząć zdrowo rywalizować!- poprawiłam.

-Co masz na myśli mówiąc "Zdrowo rywalizować"?

-No... na przykład, że nie chcemy już specjalnie doprowadzać do wypadków.

-Rozum...-Cruz- popatrzyła na mnie ze zdziwieniem.- Czy ty...- zaczęła, lecz przeszkodziłam jej.

-Znaczy wiesz. Zajechać drogę...czy coś.

-Musicie się pogodzić, bo w końcu któreś z was zginie śmiercią tragiczną.- stwierdziła z powagą.- Nie jesteście już w wieku Lucy, aby stosować na sobie takie numery..

-Tak...wiem.- przyznałam rację smutnym głosem.- W takim razie, jak?

-Nie wiem kochana...może Sally będzie w stanie coś wymyślić.

-Sally?- upewniłam się.

-Tak. Jest prawniczką i często, jakieś sprawy obeszły się bez rozprawy dzięki niej.

-Czekaj! Sally jest prawniczką?- nie wierzyłam w co słyszę.- Ona jest przecież...ona prowadzi motel!

-Prowadzi motel i jest prawnikiem.

-Wow...- tylko to zdołałam wydusić. Wtedy przypomniały mi się słowa Zygzaka "W sądzie. Długa historia..."- Lolu, a jak Sally poznała Zygzaka?

-Spadniesz z krzesełka jak to usłyszysz!- zapewniła mnie- Była noc w Chłodnicy Górskiej. Siedziałam w kafejce czytając jakąś gazetę co jakiś czas zerkając na Ogórka i Kamasza. Nagle usłyszałam ryk syreny policyjnej i dźwięk palenia gumy. I tu niespodziewanie na stacje wpada czerwona wyścigówka! Jak szybko się pojawiła tak zniknęła. Puste puszki i opony latają! Wybiegłam z V8 i stanęłam obok Kamasza i Ogórka. Po chwili dołączył do nas Roman. Wyjrzeliśmy na jezdnie, a tam ta sama wyścigówka wraca z doczepionym Stasieńkiem do siedzenia i niszczy nam drogę! Mówię Ci coś strasznego! No i cisza. Po kilkunastu minutach na stacje przychodzi Szeryf i mówi, że jutro sądzimy tego zbrodniarza. Droga była w opłakanym stanie. Bardzo się zdenerwowaliśmy.
 Następnego dnia wszyscy zebraliśmy się w sądzie. Na ławie oskarżonych, jak łatwo się domyślić- Zygzak McQueen we własnej osobie. W jego stronę leciała obelga za obelgą, lecz on zdawał się tym nie przejmować. Skruszył się lekko, jak pojawił się Hudson, ale to nic w porównaniu, gdy do sali wpadła spóźniona Sally Carrera. W oczach McQueena od razu pojawiły się ogniki. Ich dwójka wdała się w krótką dyskusje i... w sumie to tyle.

-I co? Od razu miłość, całuski, ślub i dziecko?- zapytałam z ironią.- A droga?

-Wszystko po kolei skarbie. Drogę naprawił w pierwszej kolejności. W międzyczasie bliżej poznał się z Sally. Tak szczerze to na początku się nienawidzili!

-Na prawdę?- nie chciało mi się wierzyć. Przecież ta dwójka jest tak bardzo czuła dla siebie nawzajem. A tu nienawiść?

-Yhym! Ale nie oszukując się od razu widać było, że zaiskrzyło między nimi. Tutaj brali się za łby, ale z drugiej strony... tutaj przejażdżka, tutaj Zygzak "obudził" Chłodnicę na jedną noc specjalnie dla niej. Później tylko czekać, aż zaczęli się spotykać.

-Który to był rok?- zapytałam z ciekawości.

-2006...

-I oni...od tamtej pory...razem?

-Owszem.

-Znaczy pani z Romanem jest dłużej.- zaśmiałam się. Kobieta również zaczęła się śmiać.

-O kochana! To było tak dawno.- stwierdziła. Wtedy na stację wbiegła Lucy.- Kruszynko! Co ty tu robisz o takiej godzinie!?- zapytała zdziwiona Lola wstając. Podeszła do dziewczynki i kucnęła. 

-Tata pojechał gdzieś, a mama pracuje.- zaczęła.- Mama pyta się, czy mogę z Tobą posiedzieć do czasu, aż nie skończy.

-Oczywiście Okruszku! Zrobić Ci kolacji?- zapytała z promiennym uśmiechem.

-Tak!- krzyknęła radośnie.

-Może też Cruz coś przekąsisz?- zwróciła się do mnie.- Też jesteś kruszynką tylko troszkę większą.

Zaśmiałam się.

-Jeżeli to nie problem to z chęcią.

-W takim razie do kawiarni na przód marsz!- zarządziła kobieta. Idąc w stronę budynku udawała, że maszeruje. Dodatkowo pod nosem nuciła, jakąś piosenkę. Lucy widząc to zaczęła ją naśladować. Mi też wypadałoby dołączyć...

***Pov. Zygzak***

Zaparkowałem Porsche pod cmentarzem. Zdecydowałem się pożyczyć auto od Sally, ale to już inna sprawa. Wysiadając poprawiłem granatową kurtkę z dedykacją dla Doktorka. Ruszyłem od razu w głąb cmentarza. Do miejsca spoczynku Hudsona byłem wstanie dotrzeć z zamkniętymi oczami. Po chwili ukazała mi się betonowa płyta. Westchnąłem. Patrzyłem na wyryty w niej napis. Aż nie mogłem uwierzyć, że od jego śmierci minęło 9 lat. Cały czas pamiętam to wszystko, jak wczoraj. Niespodziewanie ogarnął mnie smutek i złość. Nie jestem w stanie określić dlaczego. Padłem na kolana, a jedną ręką dotknąłem tablicy. Spuściłem głowę. Na policzkach nagle poczułem łzy. Wytarłem je szybko pociągając nosem. Uniosłem głowę, aby jeszcze raz zobaczyć płytę. Przetarłem z niej kurz gołą dłonią. Nie obchodziło mnie to, że cała była teraz ubrudzona. 

-Cześć Wójcie.- zacząłem.- Co tam u ciebie? Tak wiem głupie pytanie...wybacz. Cruz świetnie sobie radzi. U Sally i Lucy też w porządku. Inni w Chłodnicy też po staremu.- mówiłem co jakiś przycinając się ze względu na utykające w moim gardle słowa.- Tęsknie...bardzo za Tobą tęsknie.

***Pov. Jackson***

Leżałem w łóżku słuchając muzyki na słuchawkach. Irytował mnie fakt, że powinienem spać, bo wcześnie rano mam trening, a patrzę się w sufit i słucham jakiegoś rapu, bo nie mogę zasnąć. Przewróciłem się na bok. Spojrzałem w okno. Gałęzie drzew lekko uginały się, przez wiejący wiatr. Niebo tej nocy było gwieździste. Śliczny widok. Szkoda, że powinienem spać.
Ściągnąłem bezprzewodówki z głowy wyłączając je i odkładając na szafkę nocną. Padłem na łóżko i wróciłem do punktu wyjścia...gapienia się w sufit. Zamknąłem oczy...TO NA NIC!

Wstałem i ruszyłem do kuchni. Nalałem sobie wody do szklanki i zacząłem pić. Zegar wskazywał 0:47. Świetnie! Bo to nie tak, że mam pobudkę o 5 rano. 
Odłożyłem szklankę do zlewu i wróciłem do łóżka. Tym razem chwyciłem za telefon. Sprawdzę powiadomienia na Instagramie. Już wielokrotnie przekonałem się, że jest to okropny zabijacz czasu.

***RANO***Pov. Zygzak***

-Naklejek!- gwałtownie obudziłem się. Poczułem i zobaczyłem jeszcze, przez rozmazany obraz siedzącą na moim brzuchu Sally.- Wstajemy!

-Która godzina?- zapytałem ziewając.

-5:12. Ja i Lucy jesteśmy gotowe do wyjazdu, więc tylko się ubierz i...

-Jaki wyjazd? Sally o co chodzi?- zdziwiłem się.

-Jadę poznać swoich teściów!

-To fajnie...czekaj...TEŚCIÓW! O NIE!- schowałem się po kołdrę. Sal złapała ją i zaczęła szarpać.

-Bądź mężczyzną! Pogodzisz się z nim!

-Chce jeszcze pożyć!

-W takim razie pójdziemy na kompromis...

*******

Jechaliśmy od kilkunastu minut Porsche do domu moich rodziców.

-Mogłem się spodziewać takiego kompromisu.- odparłem obrażony.

-Już nie mazgaj się. Będzie dobrze.

-Żeby nie było mojego ojca, żeby nie było.- modliłem się szeptem.

-Ja to słyszę.-przerwała. 

-Bez przesady. Nie będzie tak źle.

-Racja...będzie tragicznie. Muszę tylko powiedzieć Cruz, że nie ma treningu.

-Wytłumaczyłam jej wczoraj sprawę, gdy odbierałam Lucy od Loli. O nią możesz być spokojny.

Oparłem się mocno o siedzenie.

-Czemu ty mnie już nie kochasz?- zapytałem.

-Kocham dlatego robię tak, aby było dobrze.

-Właśnie widzę.- warknąłem, a Sal zaczęła się śmiać.

SIEMA SIEMA! Dzisiaj krócej, ale jak widzicie kolejny rozdział będzie...bardziej obszerny xD Więc spokojnie. Po za tym możecie napisać, jakich wątków jesteście ciekawi (ogólnie z uniwersum Aut). Więcej o tym niebawem ;) Ode mnie to tyle. Elo elo!