***Pov.Cruz***

Leżałam w łóżku z telefonem. Oglądałam nowe odcinki mojego ulubionego serialu, ale czułam się już bardzo śpiąca. Powinnam położyć się spać, bo rano miałam zamiar pobiegać, ale z drugiej strony...

Wtedy dostałam sms'a od Pana McQueena.

___________________________________

| ZYGZAK MCQUEEN |

Cruz. Nie gódź się póki co ze
Sztormem.

Czemu?? Coś się stało?

W tym momencie to nieistotne

No nie wiem Panie McQueen

Jak wrócę wszystko Ci wyjaśnię

Tak właściwie czemu nie śpisz???

Eee...wypiłam kawę

Znam to. Postaraj się zasnąć. Dobranoc

Dobranoc

______________________________

Mam złe przeczucia. Przed wyjazdem mówił, że to najlepsza opcja, aby się z nim pogodzić. Coś musiało się stać. Gdzie oni właściwie pojechali? Następnym razem McQueen sam będzie się tłumaczył, a nie za pośrednictwem Sally.

***RANO***Pov.Zygzak***

Leniwie otworzyłem oczy i ziewnąłem. Ciężki wieczór. Podniosłem się do pozycji siedzącej i sięgnąłem po telefon, który leżał na stoliczku nocnym. Starałem się nie obudzić Lucy, który smacznie spała.

8:21! Czas wstać.

-Lucy...wstajemy.- zacząłem szeptać do jej ucha tym samym lekko ją szturchając. Miałem nadzieje, że się obudzi. Dziewczynka otworzyła zaspane oczka i popatrzyła na mnie. Nic nie zamierzała powiedzieć.- Idziemy na śniadanko. Ubierzemy się tylko.- zadecydowałem wstając. Lucy nie pomyśli było wstawać więc postanowiłem najpierw sam się ogarnąć.

Poszedłem po torbę z ubraniami, która leżała na drugim końcu pokoju. Wyjąłem z niej czerwoną polówkę z numerem 95, granatowe dżinsy, czarne trampki i oczywiście świeżą bieliznę. Wychodząc z pokoju nie dbałem, aby cicho je zamknąć- przecież chce, aby Lucy wreszcie wstała. Pokierowałem się do łazienki. Zacząłem od przemycia twarzy wodą. Zdjąłem z siebie piżamę i pachy spryskałem dezodorantem. Założyłem na siebie wcześniej przygotowane ubrania. Przed wyjściem popatrzyłem jeszcze w lustro i ułożyłem moje roztrzepane włosy. Zadbałem oczywiście o to, aby szrama została przykryta blond włosami. Zamknąłem drzwi do łazienki i wróciłem do pokoju. Lucy siedziała na łóżku trąc jedno oko.

-Ubierzemy się?- zapytałem opierając się o framugę drzwi. Lucy przytaknęła i zeskoczyła z łóżka. Buntowniczka sama wybierała sobie ubranka, więc tylko przyglądałem się, jak grzebała w torbie w poszukiwaniu wybranego outfit'u.

Lucy wybrała sobie granatowe, dżinsowe ogrodniczki i białą bluzkę w żółte błyskawice. Pomogłem dziewczynce w zapięciu spodenek i zawiązaniu sznurówek w czerwonych trampkach. Następnie zeszliśmy na dół. Miałem nadzieje, że wstaliśmy, jako pierwsi, bo oglądanie twarzy mojego ojca z samego rana nie wróżyłoby niczym dobrym.

Na szczęście na dole nikogo nie było. Zajrzałem do lodówki. Jajka i kilka warzyw. Niech będzie.

-Lucy gotujemy jajko?

-Tak! Na miękko!- odpowiedziała szczęśliwie.

-Tylko do tego kromka z masłem szczypiorkiem.- stwierdziłem z powagą.

-Muszę?- zapytała z lekkim zawiedzeniem.

-Nie musisz. Tylko dzięki temu byłabym duża i silna.-mówiłem to już bardziej pogodnie.

-To ja zjem.

Stanęło więc na tym, że muszę ugotować trzy jajka na miękko i zrobić kilka kromek z masłem i szczypiorkiem.

Wyjąłem z lodówki jajka i włożyłem je do małego garnuszka. Do naczynia wlałem wodę i wstawiłem na gaz. Wyjąłem z szafki jeszcze szklany czajniczek na herbatę. Do środka wsypałem kilka łyżeczek cukru i w odpowiednie miejsce wsypałem herbatę. Zaraz nastawie na nią wodę, ale najpierw posmaruje kromki masłem. Jak postanowiłem tak zrobiłem i po chwili na talerzu leżało kilka przygotowanych kromek.
Odcedziłem jajka i włożyłem je w podstawki. Wtedy wstawiłem wodę na herbatę, a szczypiorek pokroiłem i rozsypałem po chlebie. Wyjąłem dwa talerze oraz sztućce i położyłem je w jadalni. Po chwili doniosłem kubki na herbatę, kromki i jajka. Lucy już zasiadła do jedzenia, a ja w międzyczasie przyniosłem czajniczek z herbatą i sam postanowiłem wziąć się za jedzenie

-Chwila prawdy.- stwierdziła Lucy unosząc łyżeczkę do góry. Postukała w skorupkę i ostrożnie ją zdjęła. Białko było ścięte. Buntowniczka zdjęła część białka i zajrzała do środka.- Płynne!- ucieszyła się.

Zaczęliśmy jeść. Oczywiście nie obyło się bez wygłupów.

-Przeszkadzam wam?- zapytał mój ojciec. Stanął w wejściu do jadalni i zmierzył zimnym spojrzeniem. Ale się CIESZĘ!

-Oczywiście, że nie!- odparłem z uśmiechem. Wstałem i podszedłem do Lucy.- Kochanie poznaj swojego dziadka!- wskazałem na niego otwartą dłonią. Dziewczynka zerwała się z krzesełka i tak, jak wcześniej w przypadku mojej mamy uściskała jego nogi.

-Cześć młoda.- powiedział z lekkim uśmiechem.

-Miło Cię poznać!- odparła radośnie puszczając jego nogi. Po krótkiej chwili wróciła do stołu. Zająłem ponownie swoje miejsce.

-W lodówce są jeszcze 2 jajka i kilka warzyw, jak chcesz coś zjeść.- powiedziałem tacie na co się skrzywił.

-Napije się tylko herbaty jeżeli pozwolisz.- mówiąc to wziął z kuchni kubek i wrócił do jadalni, aby nalać sobie wywaru. Kiedy skończył nalałem go sobie i Lucy.

******

Siedzieliśmy w ogródku na kocu. Lucy siedziała tyłem między moimi nogami i cierpliwie czekała, aż skończę zawiązywać wstążkę na jej włosach. Gdy skończyłem wstała i szybko dotknęła mnie w ramię.

-Berek!- krzyknęła i zaczęła uciekać. Zerwałem się z koca i zacząłem za nią "biec". Buntowniczka schowała się za jedną z donic, dlatego zacząłem udawać:

-Buntowniczko! No zniknęła! Halo! Gdzie jesteś?-po chwili usłyszałem chichot więc od razu dotknąłem ją w ramię.- Ty gonisz.

Zacząłem "uciekać" oczywiście dając Lucy praktycznie już na samym początku okazje na złapanie mnie. Dotknęła mnie w udo i za nim zdążyła odbiec złapałem ją za ręce i zacząłem się z nią kręcić sprawiając, że praktycznie unosiła się w powietrzu. Bardzo się śmiała. Po chwili kręcenia wróciliśmy na koc i usiedliśmy.

-Możemy poczytać gazetkę co wczoraj kupiliśmy?

-Pewnie! Przynieś ją tylko.

Lucy wstała i lekko chwiejnym krokiem ruszyła w stronę wejścia do domu.

-Cześć Laluś!- usłyszałem dobrze znany mi głos.

-Sally!- wstałem i podbiegłem do niej. Pocałowałem ją w usta.- Jak się spało?

-Dobrze. A tobie?

-Też nie najgorzej.

-Pogodziłeś się z ojcem?-zapytała. Przez chwilę nic nie odpowiedziałem.

-Wiesz...można tak powiedzieć.- zaśmiałem się.

-Czyli nie?

-Nie...pokłóciliśmy się jeszcze bardziej...ale to jego wina!

-W porządku. Masz jeszcze czas na wyjaśnienie tego wszystkiego.

-Taa...-powiedziałem bez entuzjazmu. Wtedy ktoś pociągnął za nogawkę moich spodni. Spojrzałem w dół.

-Mam gazetkę!

-W takim razie choć. Przeczytamy co piszą o Cruz.- uśmiechnąłem się do niej. Złapałem ją za rękę i wróciliśmy się na koc.

***Pov.Cruz***

Kończyłem 5 kółko wkoło Chłodnicy Górskiej. Cała spocona i zmęczona zatrzymałam się, przed V8. Widziałam, że Lola siedzi z Lilianą. Zdecydowałam się podejść.

-Cześć!- przywitałam się.

-Dzień dobry Cruz!- odpowiedziała Lola.

-Co ty tu robisz Lilka? Myślałam, że pojechałaś...

-Ależ skąd! Zamknęłam się w stożku, aby odpocząć z serialem. No, ale ile można, czyż nie?- uśmiechnęła się.

-Racja...

-Wyglądasz na spragnioną. Chcesz wody?- zapytała z troską Lola.

-Tak proszę.- powiedziałam szybko.

-Słyszałam o Sztormie.- stwierdziła Lila.- Kto się czubi ten się lubi...

-Co proszę?- zapytała Lola, która akurat wróciła.

-No, że Cruz i Jackson.

-Chce tylko, aby szanowny i wszechmocny książe Jackson Storm nie stanowił zagrożenia dla królowej Ramirez.- wytłumaczyłam, a Lilka prychnęła śmiechem.-Zygzak kazał mi się z nim nie godzić póki co...

-Czemu?-zapytała Lola.- Czy...o nie.

-Co się stało?-dopytałam zdziwiona.

-Sally zabrała go do jego ojca...musiało coś tam zajść. Biedny McQueen...

-Ja chyba czegoś nie rozumiem.- stwierdziłam.

-Ojciec Zygzaka na każdym kroku życzył mu śmierci i nie doceniał go. Nienawidzą się.

-Ouu...-tylko to zdołałam wydusić.- Chce do niego zadzwonić.

-Nie wiem, czy to najlepszy pomysł.- powiedziała Liliana.- On chyba potrzebuje...

Wyjęłam telefon i wykręciłam numer do Zygzaka.

-Słucham?

-Dzień dobry panie McQueen. Czy wszystko w porządku?

-W, jak najlepsz- LUCY! Przepraszam Cruz muszę kończyć.

***Pov. Zygzak***

Rozłączyłem się. Lucy upadła na ziemię i zdarła kolana do krwi.

-Działaj panie dorosły.- powiedział mój ojciec, a ja pokazałem mu środkowy palec i pobiegłem do Buntowniczki. Poszliśmy w trójkę na plac zabaw.

Mała siedziała na ziemi i trzymała się za kolana. W jej oczach widziałem łzy.

-Bardzo boli?- kucnąłem, przy niej, a ta przytaknęła. Przytuliłem ją mocno, po czym wziąłem na ręcę uważając na krwawiące kolana.- Tato możesz wejść do drogerii po plastry i wodę utlenioną?

-Już idę.- powiedział odchodząc bez uczuć.

-Tylko szybko, błagam Cię!- krzyknąłem.- Nie martw się Buntowniczko, zagoi się.- mówiąc to pocałowałem ją w czoło.
******
Po kilku minutach wrócił z plastrami i wodą utlenioną. Lucy usiadła na ławce, a od taty wziąłem wcześniej zakupione przedmioty.
Otworzyłem buteleczkę z płynem.

-Trochę poszczypie.- powiedziałem wyciągając w stronę Lucy lewą dłoń- Wrazie co trzymaj ją mocno.- Lucy od razu ją złapała.Polałem kolana wodą utlenioną, a Lucy mocno z zacisnęła palce.- Już po wszystkim. Jesteś dzielna.- stwierdziłem całując jej upłakany policzek. Wziąłem plastry i przykleiłem na rany.- I koniec.

Wziąłem dziewczynkę na ręcę.

-Kupimy coś słodkiego na otarcie łez?- zapytałem.

-Ekhem...- przytaknęła jeszcze, przez łzy.

-Tobie też coś kupie tatku na osłode dnia.- stwierdziłem uśmiechając się do mojego ojca.

-Obejdzie się...- warknął.

-No nie daj się prosić.-objąłem jego kark dalej jedną ręką trzymając Lucy.

******
Siema! Ogólnie to mam nadzieje, że się podoba rozdział :D Po za tym pracuje aktualnie nad modami do The Sims 4 z motywem Aut. Koszulki Rusteze, Dinoco i takie tam xD Napiszcie, czy bylibyście chętni, aby takie rzeczy pobrać to ewentualnie postaram się o linkacza do pobrania.
Tymczasem do zobaczenia ❤❤❤