"What was that?" Tsukumo shrieked as she wrapped her hands on my arm.

"Ugh! Cut it out, Tsu! You're scaring me," I scoffed but she only tightened up her grip.

Walking inside this old train station is her idea in the first place and now here she is chasing her own tail.

The rain is still too heavy out there and this woman kept on insisting that we should go inside and so we did. Now look! I think I'm gonna pass out any minute from now.

This place is too gloomy even with those thin rays of light from the perforations on the ceiling.

That's odd. Ang lakas ng ulan, 'di ba? Bakit wala man lang akong nakitang tumutulo? Sa dami ba naman ng butas diyan sa bubong, dapat sana'y bumaha na dito sa loob.

Pero buti na lang din 'yon, wala rin kasi talaga kaming masisilungan.

Tsukumo and the rest only took our motorcycles with us. Kapag nagpatuloy pa kami sa byahe, wala na kaming maiiligtas na libro at parehas kaming walang dalang rain coat. Ang init pa naman kasi kanina tas bigla-bigla nalang umulan.

First week pa nga lang kasi ng face to face class namin, may ibinigay na agad na project si ma'am.

At bakit ba kasi sa dinami-dami ng pwede naming gawin, ang mag shoot pa talaga ng mala fantasy movie sa bahay ng lola nina Ice at Cream.

"Teka lang naman, wait!" Sigaw ni Itadori habang tumatakbo papunta sa amin kasama ang kambal niyang si Megumi. 

"Bagal niyo naman, jusko!" Hiyaw naman ni Rukia na halos kaladkarin na sina Renji at Ichigo.

"Magmadali nga kayo, babakla-bakla, eh!" Sita pa niya sa mga ito pero umakto lang dalawa na parang walang naririnig.

Ewan ko ba sa tatlong 'yan. Magkaibigan na since birth pero 'di halos magkasundo-sundo sa mga bagay-bagay.

"Hey, wait!"

Napasinghap nalang ako nang biglang sumigaw si Tsukumo at mabilisang tumakbo papunta sa isang sirang pintuan na may EXIT sign sa itaas.

Syempre, sumunod din ako sa kanya. Dire-diretso lang siya sa paglabas do'n sa pintuan.

Dahil sa bilis ng takbo ko, hindi ko na namalayang nakatayo lang pala siya sa mismong tapat kaya pagpasok ko, bumangga ako sa likuran niya, but instead na mainis, namangha ako.

"What in the fooking shet," pagmumura ko nalang at hindi kung ano-ano lang bumungad sa amin.

I was expecting to see the other side of this train station, but this! THIS IS NOTHING LIKE IT

"Orihime! Tsukumo! Ano ba!" Tili ni Nobara na papalapit na ang boses sa kinaroroonan namin.

"Bakit kayo tumakbo—" ramdam ko ang paghinto niya sa likuran ko paglabas niya ng pintuan.

She must also be shocked dahil sa nakikita namin ngayon.

"Where in the world is this?" That was Ice.

A moment of silence before we heard Cream gasp.

"OH MY GOD, GUYS! RUN!"

Wala kaming kaalam-alam kung bakit at wala naman kaming nakitang kahina-hinala o katakot-takot sa paligid.

In fact, this place looks so magical, not until we turned to face the door and it's no longer there.

  ***

[A/N] This story was inspired by the backroom series na napapanuod ko sa TikTok. This is my own idea, so here's a DISCLAIMER.

This is a work of fiction. Unless otherwise indicated, all the names, characters, businesses, places, events and incidents in this book are either the product of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.