Byłem na spotkaniu ze znajomymi, powoli zbliżał się wieczór, ale nie miałem ochoty jeszcze wracać do domu. Krążyłem po mieście, cały czas mając w głowie jasnowłosą piękność. Dziś nie było jej w parku, co mnie lekko zawiodło, ale nie mogę oczekiwać, że będzie tam codziennie. Miała też inne życie, przyjaciół. Mimo to chciałbym, aby była tam codziennie, bym mógł się jej przyglądać. Zastanawiałem się, czy to już czas, aby do niej podejść. Moje myśli jedynie niepokoi to, że może mieć chłopaka. Przecież jest piękna i na pewno inteligentna.

W moje oczy rzucił się budynek biblioteki publicznej, której światła jeszcze się świeciły. Nie wiele myśląc, udałem się w jej kierunku. Do zamknięcia zostało jeszcze czterdzieści pięć minut, więc pociągnąłem za klamkę i wszedłem do środka. Uderzył mnie zapach książek i błoga cisza. W takich miejscach dało się wyczuć spokój, jakiego nie było nigdzie indziej.
Przywitałem się z bibliotekarką i wszedłem między regały. Było tu tyle książek, że sam nie wiedziałem, po jaką sięgnąć. Po przeglądnięciu kilku półek zabrałem książkę, która najbardziej mnie zainteresowała i, której wnętrze chciałbym poznać. Założyłem kartę i wypożyczyłem książkę. Z nią w ręku ruszyłem w kierunku domu. Chciałem jak najszybciej znaleźć się w swoim pokoju i zatopić się w lekturze. Rozpierała mnie niewytłumaczona radość. Nigdy sam z siebie nie czytałem książek, nie czułem takiej potrzeby. Dla mnie było to niepotrzebne marnowanie czasu, wolałem obejrzeć film. Teraz zastanawiało mnie czy dobrze robiłem. Czy nie traciłem jakieś radości z życia, których mamy czasem tak niewiele, ponieważ większość rzeczy jest nam narzucanych?
Przekraczając próg domu, przywitałem się z mamą całusem w policzek. Później byłem tylko ja, mój pokój, książka i piękna blondynka w moich myślach.  

"Kto czyta książki, żyje podwójne"
Umberto Eco  

♥♥♥

Podoba się? :)