Asgardczycy pytali się wielu osób, ale żadna nie wiedziała gdzie może obecnie znajdować się Loki. W Midgardzie pozostali im Avengersi i jeszcze jedna nastolatka. Spodziewali się jednak, że i oni odpowiedzą to samo co pozostali. Postanowili zajrzeć do jeszcze dwóch osób, a dopiero później skierują się do Avengers Tower.

Stanęli na przeciwko drewnianego domu. Było ciemno i zimno.

- Ludzie w tym domu pewnie już śpią. - oznajmiła Frigga.

Thor zignorował jej słowa i rzucił kamykiem w okno na samej górze. Rzucił drugi, trzeci, czwarty i za piątym razem okno się otworzyło.

- Veronica!

- Cicho, jeśli łaska. - zwróciła mu uwagę osoba w oknie.

Po chwili na dole pojawiła się postać w czarnym kapturze. Była to wysoka i szczupła młoda kobieta. Kiedy zrzuciła materiał z głowy, blondynowi łzy cisnęły się do oczu ze śmiechu. Młoda miała zielone włosy. Królowa tylko się uśmiechnęła serdecznie.

- O co chodzi? - spytała.

- Chodzi o Lokiego. - wyznała od razu władczyni Asgardu.

- Myślicie, że jest u mnie?

- Podejrzewamy. - rzucił syn Odyna, powstrzymując śmiech. - O tu jest.

W tej chwili w oczu rzucił mu się czarny kot wychodzący z mieszkania. Nim niebieskooki podszedł do zwierzęcia, Veronica złapała kota i wzięła na ręce.

- To jest Blue. Zwykły midgardzki kot. - oznajmiła. - Sprawdźcie u Brown, ona ponoć widziała się z Lokim.

- Dzięki za tę informację i pozdrów matkę. - powiedziała na odchodnym Frigga.

Veronica ukłoniła się z szacunkiem i kiedy Thor wraz z matką zniknęli jej z pola widzenia, wróciła do domu.

***

Asgardczycy szybko znaleźli nocleg i postanowili odwiedzić Jessicę na następny dzień. Tak też się stało. Musieli zajść jednak do szkoły i przerwać lekcje. Uratowali tym samym młodą Brown przed odpowiedzią przy tablicy. Blondynka odpowiedziała im to samo co każdy - nie wie gdzie jest Loki.

Ostatni raz widziała się z nim miesiąc temu. Nie pamięta co chciał, ale pewne jest, że był bardzo zabiegany i nieco podenerwowany. Nie chciał zdradzić o co chodzi. I tyle go widziała.

- Może jest u twoich przyjaciół? - spytała Frigga.

319 SŁÓW