♡L A S T   H A P P I N E S S♡

"Pwede bang kami nalang muna yung kakanta?" Tanong ng kaibigan ni Shadiel, "kasi gusto namin maging maligaya ngayon eh." Ang laging dahilan ng kaibigan ni Shadiel.

"okay lang ako...Masaya na ako kapag masaya kayong lahat." Ang laging sinasabi ni Shadiel sa kaniyang mga kaibigan.

"Oh sige, kami nalang yung kakanta." Sabi ng kaniyang kaibigan.

"Umh, dito nalang ako sa labas..." sabi ni Shadiel, tumatayo sa kaniyang pwesto at lumabas ng dahan-dahan.Nandito lang siya sa labas ng mall, nagpapahangin.

'Bakit parang hindi ako masaya...' Sabi niya sa kaniyang sariling isip. 'Bakit lagi silang masaya? hindi ako? siguro..." napatahimik nalang siya.Hindi niya malaman kung siya ba ay masaya o malungkot sa mga pangyayare.

Minsan naiisip nalang ni Shadiel na hindi sila ang kaniyang totoong kaibigan sapagkat iyon nalang lagi ang kanilang dahilan.Minsan humihiwalay nalang siya sa kaniyang mga kaibigan.

Pagkalipas ng panahon, may nakilala si Shadiel na lalake na ang pangalan ay, Farade.Simula nang nakilala ni Farade si Shadiel, lagi na niyang binibisita ito sa kaniyang bahay.

Hindi naman gaano nararamdaman ni Shadiel kung siya ba ay masaya o hindi, sapagkat matagal nang naging ganiyan si Shadiel.Simula ng kaniyang pagkabata hanggang sa kasalukuyan.

Araw-araw binibisita ni Farade ang kaniyang kaibigan na si Shadiel, lagi-lagi silang magkasama bumibili ng icecream at minsan dumadaan sila sa isang parke.

Simula nang nakilala ni Shadiel si Farade, lagi nalang siya lumalabas hindi katulad dati.Nagtataka na rin ang binatang kapatid ni Shadiel, na si Shaun kung bakit labis hindi nasasagot ni Shadiel ang call ni Shaun samantalang dati nasasagot ito ni Shadiel ng mabilis at maayos.

Sa pagkakataka ni Shaun, napilitan siyang umuwi sa Pilipinas.Nang pagkauwi ni Shaun sa Pilipinas, merong masamang nangyare kay Shaun na hindi inaasahan ni Shadiel.

Ngayo'y nakatayo si Shadiel sa harap ng isang maitim na kabaong na nakasara, hinawakan ni Shadiel ng madiin ang bulaklak na laging binibigyan ng kaniyang kapatid sa kaniya noong mga bata pa lamang siya.Si Shadiel at Farade lamang ang natira sa libingan.

Humihikbi si Shadiel sa harap ng kaniyang kuya, habang nakayuko ang kaniyang ulo.Pagkalipas ng kaunting oras, nagdesisyon si Shadiel na tumingin sa litrato ng kaniyang kuya na nakalagay sa taas ng kabaong.

"K-kuya..." Tawag ni Shadiel sa kaniyang mahal na kuya, lumuha si Shadiel habang hawak ni Shadiel ang bulaklak sa tapat ng puso niya. "Alam mo ba? na-miss na kita...matagal tayo hindi nagkita sapagkat ikaw ay malayo sa akin...Nag-effort ka pa kuya na pumunta dito sa Pilipinas...K-kuya.." Sabi niya humihikbi ng malakas, niyakap siya ni Farade at hinimas himas siya sa likod.

"Kuya...patawad kung hindi ako doon para samahan ka, patawad dahil hindi kita niligtas..." Sabi niya sa harap ng kabaong ng kanyang kuya, "Sana maging masaya k-ka diyaan...K-kung nakita mo si mama at papa, pakisabi nalang sa kanila na mahal ko sila...pati kay Sadie, pakisabi sa maliit kong kapatid na kabit lagi siya makulit mahal ko parin siya..." Sabi ni Shadiel, umiyak si Shadiel ng malakas.

"Kailang ko mag-isa  muna Farade, pwede?" Tanong ni Shadiel kay Farade.

"Hindi ko iyon kaya ngayon Shiel...Ihatid muna kita sa bahay mo, para mamake sure ko na safe ka na." Sabi ni Farade kay Shadiel na nakangiti.

"S-sige..." Sabi ni Shadiel, lumabas siya sa libingan at pumasok siya sa kotse ni Farade...

Lumipas na ang dalawang taon ng pagkamatay ng kuya ni Shadiel, nilalayuan na ni Shadiel si Farade, lagi na siyang naninigarilyo at lagi siyang nasa loob ng bahay.

Pilit na pumasok ni Farade sa bahay ni Shadiel pero nakasarado ng maigi ang bahay ni Shadiel...

Palala ng palala ang ginagawa ni Shadiel, minsan meron siyang nararamdaman na iba sa kaniyang sarili pero hindi niya itong binigyan ng pansin.

Pagkalipas ng araw, habang naglalakad si Shadiel sa kanto para manigarilyo, bigla siyang may naramdaman na kakaiba sa kaniyang dibdib.Kumikirot ang kaniyang dibdib at pakiramdam niya ay nag-iiba ang takbo ng kaniyang isip.

Sinubukan ni Shadiel tawagan si Farade, nung nasagot na ni Farade si Shadiel nahimatay nalang bigla si Shadiel, nag-alala ng matindi si Farade, kaya sinubukan niyang hanapin si Shadiel.

Napahinto si Farade ng may nakita siyang magandang babae sa gilid na nakahiga lamang sa gilid, alam na alam ni Farade na si Shadiel ang nakahiga sa kanto.Lumabas si Farade sa kotse, sinakay ni Farade si Shadiel sa kotse ni Farade at pinacheck sa hospital.

Ngayo'y nakahiga si Shadiel sa isang puting higaan, nakasuot ng oxygen mask.

"Mr. Farade, your...girlfriend's condition isn't quite well, due to her strong asthma.She only has 2 hours to live.I'm really sorry Mr. Farade but her condition is really in great danger," Ang sabi ng nurse sa hospital.

"N-no...this can't be..."  bulong ni Farade sa kaniyang sarili.Tumingin siya kay Shadiel...Pagkalipas ng isang oras at dalawampu't minuto nagising si Shadiel.

"S-Shadiel! a-are you okay?" Tanong ni Farade kay Shadiel.

"U-uyy..." Ngiti ni Shadiel kay Farade, "B-buti hindi ka na nanonosebleed ah." Sabi ni Shadiel, "Feeling ko makikita ko na ang pamilya ko..." Sabi niya nakatingin sa isang bintana.

"No, don't say that...You're strong Shadiel...You need to stay strong please..." Farade said holding Shadiel's hand, tightening the grip.

"But Farade...my time has come, I need to see them..." Shadiel said smiling, trying to look at Farade.

"I'm sorry for leaving you..." Farade said, a tear strucked down his eyes.

"I-it's okay...I'm okay..." She said, a little hurt when she saw Farade crying. "Do you know? the first day I met you, I already know that you are nice..." she said with a small smile. "A-and I know you'll take care of me..." She said letting out a tear "A-and I just realize right now t-that...I'm happy...I'm happy...all this time...When I'm with you..." She said holding his hand firmly.

He smiled, looking at her ebony eyes."Shiel, thank you for being a part of my life.Thank you for all those wonderful things you've always shared with me." He said looking on the ground. "I just want to say that...I love you..." he said, looking at her.

"Farade..." she whispered, tears streaming down her face endlessly.

"I'm happy right now...and always remember that I'm always there in your heart..." she said and gave Farade a kiss on the cheeks then smiled like a cheshire cat. "I...I love you too." she whispered then, the beeping of the monitor went straight, her hands that was holding Farade's hand became more softer and softer.

Farade closes his eyes and hugged Shadiel... "I'll never forget your Last Happiness.........my lovely girlfriend." Farade said...

-----

:) Hiii I hope you love it, try to give me an opinion about this story I made, t-thank you very much!