Umaasa pa rin na muling magkrus ang ating landas.

Kahit sana sa maingay na palengke,

O hindi kaya'y sa paradahan ng bus.

Sa mga lumang parke,

Sa tindahan ng mga libro,

O sa bilihan ng kape at mamon na hugis puso.

Batid ninoman na imposibleng mangyari.

Maski ikaw,

Lalo na ako.

Ngunit malay natin balang-araw,

Muli tayong magtagpo.

Kahit suntok sa buwan,

Para muli tayong masaktan.