Al heel mijn leven kijk ik omhoog

naar de ster die de donkere hemel verlicht.

Een ster zo fel dat ik de schoonheid ervan niet rechtstreeks kan beamen.

En al heel mijn leven zoek ik ernaar,

naar dat leidend licht, zo perfect.

naar de uitgang van de grot.

Toch is het nog nooit gelukt

om het te vinden.

Want hoe sneller ik ren

hoe trager ik ga,

En hoe dichter ik kom

hoe verder hij staat.

Maar nog steeds blijf ik jagen

achter de onvangbare ster,

die zo ver staat

maar wiens licht mij heelhuids omarmd.

En ik zal het nooit vinden

Want In het land van schaduw schijnt geen licht