tw : contains scene of violence that may be disturbing for some readers.

≿━━━━༺༻━━━━≾

"Mal," bulong niya mula sa pagkakatulala.

Pagod niya akong tiningnan, "Kakayanin ko pa ba?"

"Kaya mo pa ba?" I asked him back as I grip my sword and slightly unsheathe it.

Hindi siya natinag. Bumitaw ako sa aking espada just to spread my arms wide open. This is what he needs right now. 

Humibi siya at mabilis niyang tinawid ang espasyo namin upang isiksik ang mukha niya balikat ko.

I tap his shaking shoulder lightly. We stayed like that for couple of minutes, just to snap him back to his senses.

"Leave this empire. Never think of coming back unless you want to be here as a fertilizer."

"Mal, you can go somewhere else or-" 

"Take that child with you and live accordingly," I said, cutting him off.

"Guang," tawag ko at agad siyang lumapit sa akin. Ipinagpantay ko ang taas namin.

"Remember the story about the little girl in the rain roaming around?"

Tumango siya. "Kapag nakasalubong mo iyon, hindi mo ito kailangan kaawaan o katakutan, puksain mo ito..."

"So you won't create a monster that will devour you at the end. Got that?"

Hindi ko na hinintay ang sagot niya at muling binalingan si Kong.

"Paalam."

Nagsimula na akong humakbang palayo nang sumigaw siya ng bilin. 

"Bisitahin mo kami, Mal. Maghihintay kami sa'yo!"

That will never going to happen. Because once I accomplished the last task on my list, I'll receive my reward right away.

I will take it no matter what.

Muli akong tumungga ng alak habang nakaupo sa sanga ng punong karaniwan kong pinupuntahan. Tanaw ang paliit ng paliit na imahe ng dalawa.

Nang tuluyan na silang mawala ay isinuot ko na rin ang pula kong cloak. This is what I wore on my first kill. Tumalon pababa ng puno at magtungo sa bayan.

And I'm wearing it again for my last.

I sat on my usual spot with a blank canvas in front of me. Sinipat ko ito ng ilang sandali bago hugutin ang brush na nagtipon ng buhok ko.

Sumabog ang nga hibla nito sa malamyos na pagdaan ng hangin, salungat sa unang linya sa painting ko.

Mahigpit kong hinawakan ang brush at nagpatuloy

"Blues and red will cover this whole land and it'll be darker than it's ever been."

•••

Ibinuhos ko ang natitirang alak sa lalamunan ko matapos bumagsak ang huling gwardiya sa pasilyo. 

Heads are rolling wherever I go. How amusing.

A smirtle formed on my lips when multiple swords were pointed on my neck. And their swordsmanship gets a little better as I get closer and closer to my target.

"Stop getting in my way!"

I swing my sword relentlessly until every floor I passed is covered in the darkest shade of red. I made sure they knelt before me in their last breath... 

The respect I deserved since my birth.

"Her Majesty," malumanay kong bati at ngumisi.

"L-lao Yu!" hiyaw niya, nagkukumahog.

"Ito ba ang hinahanap mo?" tanong ko at sinipa ang ulo ng alipin niya.

Humiyaw siya ng nakakarindi nang gumulong ito sa kanyang paanan. Kasabay nito ay ang malakas na iyak ng sanggol.

"I wonder who's next?"

I trace the floor with my sword as she runs into a luxurious crib near the bed.

"Give me that child," utos ko.

Bumagsak ang tuhod niya at bumaha ng luha sa kanyang pagmamaka-awa.

"S-spare him... spare m-my child. Nagmamaka-awa ako,"

"Then should I take the emperor's life instead?" I suggested.

"Shall I do that for you, Your Majesty?"

Nangatal ang mga labi niya. Dahan-dahan at nanginginig siyang tumayo, lalong humigpit ang hawak sa tumatangis na sanggol.

The side of my lips rose with the heavy footsteps behind me.

"Run, Your Majesty!" he shouted as he swing his sword on my back. Agad akong nakaiwas dito at gumanti ng atake. 

Man, that's dirty.

Ngunit ang bigat ng kaniyang galaw ay hindi sasapat sa pagkapulido ng akin.

"A-argh," he groaned when he finally felt my cold blade on his chest.

"Chen!" hiyaw ng emperatris na hindi manlang nakalayo.

Nang marinig ko ito ay agad kong hinugot ang espada at walang lingon na pinabulusok sa direksyon niya.

Isang kurap at hindi ko na narinig ang pagtangis ng prinsipe. She then fall in her kness while watching her son dying in her own arms.

"A-anak k-ko...ang p-prinsipe...anak ko, gunising ka..." she chanted uncontrollably, unti-unting nawawala sa sarili.

Ang kaninang puting telang nakabalabal dito ay wala ng kasing pula. Dahan-dahan akong lumapit sa tumatangis na ina.

Sa ikalawang kurap ay hinawakan niya ang espadang nakatarak sa anak niya. She close her eyes tight at idiniin ito hanggang lumampas ang blade sa katawan niya.

Is this enough? Can I finally get my reward?

•••

Itinagilid ko ang ulo ko para muling masdan ang pinakabagong obra na iginuhit ng aking espada habang hinihintay siya.

"And how fortunate they are..." I sneered and tapped my sword twice on the ground to slip off the blood dripping on it.

"To meet their death unexpectedly."

Isang sining na hindi man planado ngunit pinakamaganda sa paningin ko.

"Don't you agree, Your Majesty?" 

Unti-unting sumilip ang mapangahas na ngiti sa labi ko kasabay ng papalapit niyang presensya sa likod ko. 

Isang pagkakamali ang magkubli sa dilim, ang magtago... sa mismong anino ko.

"Because I couldn't agree more," aniko at magilas na umikot upang pagtagpuin ang aming sandata. 

Halos tupukin ako nang nag-aalab niyang tingin. Ramdam ko ang kaniyang galit mula sa bawat mabibigat niyang paghinga hangang sa nanginginig niyang mga atake.

"Pagbabayaran mo hanggang sa kamatayan ang bawat buhay na sapilitan mong kinuha!"

Napailing na lamang ako sa kakayahan niyang maghugas kamay sa ganitong sitwasyon.

"So be it,"

Naging mas agresibo ang galaw ko at kahit anong pilit niyang sabayan ang bawat atake ay hindi niya matatapatan ang bilis ko. Hindi sasapat ang namumuo niyang galit sa aking galit na pinatatag na ng panahon.

"Ihanda mo na ang sarili mo dahil hindi lamang pag-agos ng dugo nang mahal na emperatris at ng inyong supling ang masisilayan mo..."

"Maging ang pagbagsak ng iyong imperyo."

"Hindi ka magtatagumpay," mariin niyang ani.

"Oh? But what a great history we can create, Your Majesty..."

Inipon ko ang lakas ko upang malakas na itulak ang espada niya.

"So don't die too soon." hinihingal niya akong tiningnan.

"Hindi kita bibigyan ng karangalan na mamatay nang gan'on kadali. You have to live with my wrath."

"Sinong nagpadala sa'yo?" tanong niya. "The emperor of Han? Yuan? I can double the price."

Umiling ako at humalakhak.

"Don't you remember your first born daughter?" ngumisi ako. "Right. You killed her before she could open her eyes."

Nabitiwan niya ng espada sa kamay.

"You already killed me twice."

---

iheartyou