"Bakit n'yo 'yan dinala dito?"

Nagtuturuan na ang mga mata nila sa isang simpleng tanong ko.

"Ano kasi... ganito 'yan—"

"He'd been waiting for you since the day you left the steppe," Kong interrupted his twin.

"He said he wants to be with you. Calm down Mal. "

I arched my brow, "I am." depensa ko.

But with these meaningful glances and repressed emotions from them, I doubt that I can keep my cool.

"Guang..." ani ko at mabilis isinilip ang ulo mula sa likod mg puno upang magtama ang paningin namin.

Every time I get to glimpse on these eyes, it always feels different. It bounces back every single emotions that I've seen only on my own reflection.

"Come here," tawag ko sa malumanay na tinig.

He's fast approaching me with his beaming smile that I always envy...because regardless of how much our story is alike, I never remember I beamed like that my entire life.

Agad niya akong niyakap nang makalapit. Napapikit ako nang makaramdam ng kakaiba.

"Kong..." naging mabigat ang paghinga ko. "Ibalik mo na siya."

"Ngunit Mal," himig protestang ani Kang.

Inilayo ko ang sarili sa bata at tumalikod. "Alis na!"

Dinig ko ang sabay na pagtawag ng kambal ngunit tila bingi na tinahak ko ang daan tungo sa dati kong tirahan.

Nang makarating ay agad kong ihinimlay ang kalahati ng katawan sa mesang nilalagyan nila ng handog.

"Argh!" I groan the excruciating pain on my chest that almost annihilate all my thoughts.

Nakapikit at tagaktak ang pawis kong nilalabanan ang sarili na magpalamon sa sakit.

"Mal?" agad akong napamulat nang marinig ang tinig ni Kong at yabag ng mga kasama nito.

How did they get in here?!

Before I could get myself up, I felt Kong's arm on my back scooping me up.

"Anong nangyayari sa sinta ko Kong?" tarantang tanong ni Kang while unconciously shaking Guang's hand.

He ignored his twin and fixed his gaze on me.

"You're on it again," inangat ko ang isang kilay.

"And I told you to take that kid back on steppe."

"May kailangan ka ba?" tanong niya na tila walang narinig.

"Sagot," I demanded.

He sighed. "Mahabang salaysayin. So please, do you need anything?"

Kung mapilit, sige "Give me something I can drink."

Bago pa man makagawa ng hakbang si Kang ay inilahad na sa akin ni Kong ang isang sisidlan.

Agad ko itong ininom at halos maibuga ko kay Kang ang laman no'n.

I glared at him and he just chuckle bago iniabot ang panibagong bote.

"Sinusubok lang kita sinta ko. Alam ko namang bukod sa dugo, alak ang dumadaloy sa katawan mo." halakhak niya.

Parang apoy na gumuhit sa lalamunan ko ang alak sa ilang lagok. Its warmth made me somehow forget the pain.

"Dito na kayo magpalipas ng gabi," namilog ang mata ni Kang sa kung ano mang dahilan.

Samantalang naningkit naman ang mata ni Kong, "Hmm... what made you change your mind, Mal? Kanina lang itinataboy mo kami."

"Ayaw mo? Binibigyan kita ng sapat na oras para sa'yong mahabang salaysayin." mayabang kong untag.

Nanlilisik ang mata ko namang nilingon si Kang na ganon pa rin ang ekspresyon.

"What?"

"Ang bahay na 'to..." iniwas niya ang tingin, nag-aalangan sa sasabihin.

"Usap-usapan kasi sa bayan na dito nag-a-alay ng handog para sa kamatayan. And some even refer this as an evil temple."

Tumango-tango ako. "Oh, I see."

"Kaya't sa iba na lang tayo magpalipas ng gabi, sinta ko!" atungal ni Kang.

Kong and I exchanged glances. Napailing na lamang ito.

"At eto pa, nalaman ko rin na ang dating nakatira sa bahay na ito ay walang iba kundi ang kapatid ng kasalukuyang—"

"Kang, stop." pigil ni Kong.

"—emperador na naging gahaman sa kapangyarihan at napaslang ilang taon na ang nakakaraan."

I clenched my fist. If he doesn't stop I won't also be able to restrain myself...

"This place is truly terrifying just like the telltale. Imagine how can a burnt place like this survive after more than a decade. Marahil ay totoo na templo ito ng kamatayan. At hindi talaga maganda ang pakiramdam ko dito kaya't—"

"Kang, I said that's enough!" umugong ang matigas na boses ni Kong.

And then he whispered softly on my ears, "Please calm down, Mal. He didn't know a thing."

"May problema ba sinta ko?" inosenteng tanong ni Kang.

"Nothing," I breathed out. "Nothing's interesting in listening to a story that nobody asked."

Muling namilog ang mga mata niya na tila namamangha. Kakaiba.

"Awww grabe, naglalambing na naman ang sinta ko!"

•••

I dropped the blanket on the floor and Kang immediately wrap it around the kid's body.

"So Feng's dead, huh."

I never thought she'll be rewarded this soon.

"That's right. At kahit pa masangsang ang ugali ni Feng, siya na lang ang natitirang kadugo ni Guang."

Ito ang sinasabi niyang mahabang salaysayin?

"Kaya't isinama n'yo yan dito upang kupkupin."

"Gano'n na nga... kukupkupin natin siya na parang atin."

Napailing ako, "H'wag n'yo akong dinadamay sa kahibangan ninyo."

"Mal naman!" sabay nilang singhal.

"I have no intention of prolonging my life just to..." nilingon ko si Guang na nahihimbing.

"Just to raise a kid."

Tumungga ako ng alak at dinala ang paningin sa kawalan.

"Kung magtatagumpay akong pabagsakin ang emperyo, marahil ay maisusulat din ako sa kasaysayan."

Or I will just probably become a telltale, like uncle Wang.

---

iheartyou