Thunders and fire. Rain and blood.

Memories of that evening were still vivid. How can I forget? All these burnt walls, crumbled pillars and the red dyed floor are the evidence of that night.

Lalong lumalagablab ang galit ko sa t'wing pinagmamasdan ko ang sinira at sinunog naming tahanan.

Magaan ngunit mabilis ang galaw kong nagtago sa anino ng isa sa natitirang nakatayong haligi para ikubli ang sarili sa mga paparating.

My senses did not fail me, they appeared before my eyes in a few seconds. Bitbit ang bawat sulok ang isang parihabang kahon na nawawari ko na ang nilalaman.

Making unfamiliar chants, they kneeled and bow their heads on our concrete dining table decorated with their offerings.

"Oh our wrathful lord, hear our plea and grace us with..." that's all I understand in their cries.

And there's sole thing I'm certain to them, all of these are for...

"The death of the meritless emperor."

It's good to know that aside from nomadic tribe, there's also some under his power who wishes for his death. But I should be the one to end him.

Because the day I had my first kill, I oath to myself...

I swear to sway my sword with no mercy until the emperor's head becomes a sheath for my sword.

...that he'll surely gonna be my last.

•••

How unfortunate for me to be the one who's with this baldy head landlord in his last moments.

And he's fortunate enough to be chosen as my target, in exchange of sacks of wheat and millet,  seven chicken, a pig and an ox.

"Enjoying your last view?"

Kasabay ng paghakbang ko palapit sa kaniya ay ang pagkalansing ng kanyang espada.

Impolite, I see.

"Who are you? Ano'ng kailangan mo sa'kin?"

Hindi ko siya sinagot. Inilibot ko ang paningin sa buong lugar.

Masyadong malinis ang paligid dahil pina-alis niya ang mga magsasaka kanina para lamang pagmasdan ang kanyang lupain sa isang matarik na talampas.

And now that it's clean... I want to do the honor to make him a mess.

Mabilis ang hakbang at walang kahihirap-hirap kong hinawi ang kaniyang espada. And before he could react, I gave him a light kick.

Light enough that he still manage to hang himself on the side of this plateau.

"Hmm..." hindi pa siya agad mamamatay sa simpleng pagkahulog dito.

But what if I add some twist? I close my eyes. He set a mood for another masterpiece of mine.

"H-hah! Tu-tulungan mo ako, ibibigay ko ka-kahit anong kapalit." dinig ko and I can sense that he's breathing heavily but I don't care.

"Kung hindi...ha-hah... malapit ako sa emperatris, at nakasisiguro ako na pagbabayaran mo ang lahat ng ito!" banta niya.

Nagmulat ako at nakita ko ang ngisi niya habang nakasabit pa rin sa bunganga ng talampas.

"Now that's interesting..." ang susunod kong obra.

A painting of a scarecrow in the middle of a burning field. He's the scarecrow and the burning field could be...

Oh how fascinating!

At para isakatuparan iyon, I gave him a blow on his head with my foot.

•••

"Now it my turn to enjoy his last view," I couldn't hide my smile, this is satisfying.

"IYON SIYA!" sigaw ng isa sa mga nakauniporme sa ibaba.

Too bad, I didn't enjoy it for long. How disappointing.

Umiling na lamang ako at nagsimula ng tumakas. Sa pagbaba ko sa patag ay sumalubong sa akin ang grupo na siguro ay tauhan ng kalbong iyon.

I did not bring my sword with me because this time, I want to give some effort and use my dagger.

Mabilis ko lamang silang nilampasan at hinayaang dinidilagan nila ang tuyong lupa ng kanilang sariling dugo.

Humalo na ako sa lupon ng mga tao ngunit alam kong hindi pa rin naalis ang paningin nila sa akin. Masyado silang marami at kapag nagtagal pa ako dito ay tiyak na mahuhuli nila ako ano mang oras.

I was left with no choice but to bring them on my territory. I continue running on my average speed as we enter the woods.

"What the..." I can't being them to our old house.

Kumalat sa bayan na ang nasunog naming bahay ay isang evil temple. And if they saw the offerings in there, they'll just confirmed it.

With my full speed, I ran into the different direction from our house. Alam kong nakalayo na ako ng agwat ngunit may limitasyon pa rin ang bilis ko.

Automatiko akong napatigil nang marinig ko ang tunog ng pag-agos ng tubig.

"Ilog... isang ilog." bulong ko.

Nang matanaw ko ang ilog ay agad kong inalis ang cloak ko at ipinailalim sa tumpok ng mga tuyong dahon.

I hurriedly remove my clothes, only leaving me with my undergarments and dip myself on the water.

Ilang saglit lang... "There you are!"

Napa-ahon akong bigla, waring nagugulat. Sumalubong sa akin ang matatalim nilang sandata. I embrace myself and sculpted a fearful expression on my face.

"A lady?!" tila naguguluhang ani ng isa.

"A-anong ka-kailangan n'yo?" I pinch myself hard just so I could have some tears.

Oh look how pitiful I am.

They exchange glances as I was faking my shivers.

"Paumanhin, hindi ikaw ang aming pakay."

Yumuko ako at napansin ang kamay na may bahid pa ng dugo. Agad kong itinubog iyon sa tubig bago pa nila mapansin.

"Perhaps, did you see anyone passed by here?" mahinhin akong umiling at hinawi ang basa kong buhok na agad kong pinagsisihan.

Mabilis kong itinago ang kamay ko sa tubig.

"Ano iyong nasa kamay mo?" umiling ako.

"Maari ba naming makita?" muli akong umiling.

"Kung gano'n ay sumama ka saam—"

He was cut off by the appearance of the twin. "Anong nangyayari dito, Mal?"

Pinanginig ko ang katawan ko at umiling-iling. "Hin-hindi ko a-alam..." I sobbed and Kang immediately attended to me.

"Anong problema ninyo? Pinagbabawal na rin ba ang paghahanap ng mga batong hiyas sa ilog na ito?" mahinahon ngunit mariing tanong ni Kong.

"Hindi sa ganon... mayroon kaming hinahabol na isang—"

"Kailangan n'yo ba talaga kaming abalahin para sa trabaho ninyo?" I smirk, kung sa talastasan, ako lang ang nakakatalo kay Kong. Mas matalas pa ang kanyang dila kaysa sa kanyang sandata.

"At paano mo ipapaliwanag ang bakas ng dugo sa kamay ng kasama mo?"

"Kailangan mo pa ba malaman kung paano nadulas kanina ang kasamahan namin at nasugatan sa matatalas na bato? Because I don't think that's necessary."

I only hear their sigh.

"Abra halika na... tanggapin na lamang natin na nabigo tayo ngayon."

Ramdam ko na ang paggapang ng lamig sa katawan ko.

"But sooner or later that assassin will definitely fall into our hands."

That is if you still have your hands that time...

"Muntik ka na r'on sinta ko, mabuti dumating ako!" it's Kang.

Tumayo na ako at hinarap sila. Naririto sila ngayon dahil...

"We just came back from the steppe."

Great timing.

"How is he?" he flashed a smile.

"You can ask him yourself."

Napunta ang paningin ko sa isang puno nang may kumaluskos mula doon. Una kong nakita ang kaniyang mga brasong nakayakap sa puno hanggang sa unti-unti na siyang sumilip.

This child with his pudgy cheeks and spotless smile is...

"Guang."

---

iheartyou