#LGS2DarkRoom #LGS1chapter7 #LaGrilla2

***

NAKAUPO si Curtis sa isang pahabang kahoy na bangko na nakasandal sa isang gilid ng Mendez' Photo Shop and Studio. Katabi nito ang semicircle na display counter kung saan kita ang mga binebentang camera, rolyo ng film, at iba pang photography equipments and supplies. Ang kabilang pader kung saan siya nakaharap ay puno ng mga picture frame na may iba't ibang size. Nakapaloob din sa mga ito ang iba't ibang size ng litrato at ang presyohan ng mga ito. May tarpaulin sa pinadulo kung saan maayos na nakalista ang mga serbisyo sa shop and studio at ang kaakibat na presyo ng mga ito. Walang katao-tao sa counter dahil pumasok ang shopkeeper nito sa isang silid para kopyahin ang mga litrato mula sa kan'yang memory card.

Napapiksi si Curtis mula sa pagkakatulala niya sa display ng mga picture frame sa pader ng shop nang mag-vibrate ang kaniyang Motorola sa kanang bulsa ng pantalon niya. He answered Claude's call.

"Curtis, nasa'n ka na? Lunch break mo na, 'di ba? Bakit wala ka pa rito sa canteen?" his brother barked.

Awtomatikong napasimangot siya. "Kailan ka pa nagkapakialam sa lunch break ko?"

"Samahan mo munang mag-lunch si Mosa. May table na kayo rito at ipinag-order ka na rin n'ya ng pagkain."

Naghalo ang iritasyon at pagkalito sa kaniyang mukha. Hindi ba, nitong nakaraan lang ay inaway-away siya nito dahil pinagsabihan niya ito tungkol sa pagtanggi nitong makipagkita kay Mosa nitong weekend?

"Bakit ko naman gagawin 'yan? Para akusahan na naman ako na nakaabang sa kan'ya?"

"Don't make her wait," Claude gritted angrily before the call got disconnected.

Nakatulala sa kawalan na inilayo ni Curtis ang cell phone mula sa kaniyang tainga. "Ano ba ang problema ng aso na 'yon?"

Dahil isang tawid lang ang layo ng print shop sa unibersidad, hindi nakaligtas sa mga mata ni Curtis ang paglabas ng isang motorsiklo mula sa school gate. Bukod sa malutong ang ugong ng kabubuhay lang nito na makina ay kilalang-kilala niya ang itim na Harley Davidson. After all, their school wasn't exclusive to rich kids, that's why a high-end motorcycle like Claude's was a rare sight. Anyone who would own such would be easy to remember.

His eyes squint as he followed the motorcycle with his eyes. Hindi niya tuloy namalayan na napatayo na siya mula sa kinauupuan. Habang hawak ng dalawang kamay ang camera ay napalabas siya mula sa shop  para tanawin ang motorsiklo hanggang sa maglaho ito.

'So, that's why he called! He's leaving! Saan pupunta si Claude? Hindi naman doon ang daan pauwi sa condo niya.'

"Bata!" tawag ng may-ari ng print shop na kilala sa pangalang Mang Mendez. Isa itong matandang lalaki na payat at maputi. Medyo sumisilip na ang makinis nitong anit sa pagitan ng bawat puting hibla ng manipis nitong buhok.

Mabilis na lumapit siya sa matanda. Ibinalik nito ang kan'yang memory card  at nanatiling nakayuko ang ulo para magsulat sa resibo nito.

"Bente pesos, hijo," deklara nito sa presyo ng kan'yang babayaran.

Curtis let go of his camera to pull out his black leather wallet from his back pocket. He fished out an orange twenty-peso bill and handed it to the old man. Sakto namang tapos na itong magsulat sa resibo kaya nagpalitan lang sila ng abot nito at ng kaniyang bayad.

"P'wede mong balikan mamayang alas-tres ang mga litrato," anito sa kaniya.

"Sige po. Vacant period ko naman po sa oras na 'yon. Thank you, Mang Mendez," dere-deretso niyang wika.

Nagmamadaling isinuksok ni Curtis ang wallet at resibo sa kaniyang back pocket at tumawid pabalik sa paaralan. Hinarang pa siya ng school guard dahil dumere-deretso siya ng takbo papasok sa gate nang hindi ipinapakita ang ID na naka-clip sa chest pocket ng puting polo niya.

Muntik pa siyang madapa sa maiikling mga baitang paakyat sa canteen bago matagumpay na nakapasok dito.

He looked around. Mahaba pa rin ang pila sa counter at marami pa rin ang mga nagtatanghalian ngunit mabilis niyang nahanap si Mosa. Nangingibabaw lang naman ang kagandahan nito sa buong silid. He didn't need a camera viewfinder just to focus on her intimidating beauty, because her appeal was so potent it dissolved the crowd, the whole room rather. In just a minute, it was just him and Mosa in this vicinity.

Her straight, black hair was tied in a two half-up ponytail. The white blouse of her uniform, as usual, was well-ironed and smoothly accentuated her perfect silhoutte . . .

His brother was right. He liked Mosa. He liked her more than he should.

But he was wrong about the rest of his accusations.

He wasn't waiting on her.

He wasn't planning to steal her away, too.

Why would he?

He was under her mercy.

He could not force her to do what he wanted. He was a slave of whatever decision she would make.

If she decided to be with Claude, then, he would remain powerless over that decision. Ang kagustohan ng dalaga ang palaging masusunod, kahit na ikadurog pa iyon ng kaniyang puso.

Curtis swallowed and clutched his camera with both hands as he approached her.

Nadatnan niyang nakatitig ang dalaga sa mga pagkain na nakahain sa mesa. Pakiramdam tuloy niya ay nadurog ang kaniyang puso dahil kahit nagmadali siya ay tila na-late pa rin siya ng dating. Ilang minuto ang nasayang na hindi nakakain ang dalaga.

"Sorry, I'm late," ani Curtis habang natatarantang ipinaghihila ang sarili ng upuan. He chose to sit across Mosa instead of taking the chair beside her. Gumusot ang mukha niya nang makita ang pagkain na naghihintay para sa kaniya. "Fried chicken?" gulat niyang bulalas.

Mosa snapped out from her deep thoughts. Napatingin ito sa kaniya at gulat na napasinghap nang ibalik nito ang tingin sa fried chicken meal.

"Curtis! Naku . . . Sorry!"

Naka-recover agad siya mula sa pagkagulat kaya napagtagni-tagni na niya ang sitwasyon. Sa pagkakataong ito, na-realize niya na para kay Claude talaga ang pagkain. Ngunit dahil nagmamadaling umalis ang kapatid niya ay sa kaniya na lang ang pagkaing in-order ni Mosa para dito.

He took in a deep breath. 'Claude should have told me that I'm eating his meal!'

More questions began plaguing him . . .

Mosa continued, unaware of his thoughts. "I know you prefer hotdog sandwiches, pero . . ."

Tila nahirapang makaapuhap ng idadahilan si Mosa kaya tinulungan na niya ito.

"It's okay. Claude already explained it to me. Nakalimutan ko lang na fried chicken nga pala ang kakainin ko ngayon," he lied.

Hinubad ni Curtis ang lanyard kung saan nakakabit ang kaniyang camera. Maingat na inilapag niya ito sa isang sulok ng bilugang mesa at maayos na inilapit sa kaniya ang pinggan ng fried chicken meal. Si Mosa naman ang nag-usod ng bote ng mineral water palapit sa kaniya.

"What happened? Bakit nagmamadaling umalis si Claude?" tanong niya rito.

"He's not feeling well," ani Mosa habang dinadampot ang tinidor nito.

"May lagnat? Nabinat sa exam o nagka-brain hemorrhage?" matabang niyang wika habang iniinspeksiyon ang chicken drumstick gamit ang kaniyang tinidor.

"Curtis. Not funny," matamlay na titig sa kaniya ni Mosa.

He could feel her stare, which meant, he should have already known that he shouldn't have lifted his eyes on her. But he still did. It felt inevitable because the pull of her beautiful diamond eyes always drew him close. Napatitig siya sa malungkot nitong mga mata na tila mamasa-masa pa.

Ngumisi siya kahit labag iyon sa kaniyang kalooban. "Not funny? You always laugh at my sarcasms and dark humor."

"Seryoso kasi ako, best."

'Best. Ouch.'

"Masakit ang sikmura ni Claude, kaya umuwi siya. Magbibigay na lang siya ng excuse letter para makapag-late exam siya," patuloy ni Mosa.

"Bakit hindi na lang muna siya tumambay sa clinic? Nagda-drive siya nang masama ang pakiramdam? Baka kung mapa'no siya," wala sa sarili niyang wika habang tinatanggalan ng balat ang fried chicken gamit ang tinidor.

"Curtis!" saway ni Mosa sa kaniya.

He glared at her. Naiirita lang siya sa kung gaano kabilis lumambot ang boses at ekspresyon sa mukha nito kapag si Claude na ang pinag-uusapan. He hated that. He hated witnessing every day how she was so deeply in love with his brother.

"Lalo mo lang akong pinag-aalala, e," simangot ni Mosa. Napailing ito sabay baba sa hawak na tinidor sa pinggan. "Mukhang hindi ko nga siya dapat hinayaang umalis. Tama ka. Baka kung mapa'no pa siya."

"Aso will be fine. Masamang-damo naman 'yon, hindi madaling mamatay."

Mosa glared at him. "Wala rito ang inaaway mo, Curtis. Kaya sarilinin mo na lang 'yang mga sarcasm mo, okay?"

He shrugged. 'That's my brother. Unfortunately for me. He's great at torturing me by making me sit here in front of a girl I like while she won't stop professing her love and affection for him. All that while trying to eat his damn leftover fried chicken meal. Unbelievable!'

Tahimik silang kumain ng lunch ni Mosa. Katulad ng kaniyang inaasahan, naunang natapos sa pagkain ang babae. Kahit na hindi ganoon kaganda ang naging takbo ng pag-uusap nila, hindi naman siya iniwanan ng babae sa mesa. She waited for him to finish his meal.

Habang naghihintay sa kaniya si Mosa ay nagbabasa na ito ng reviewer na isinulat sa yellow pad paper bilang preparasyon sa susunod nitong exam.

Pasimpleng nagnanakaw naman ng tingin si Curtis sa dalaga. Pasimple rin niyang minamadali ang pagkain kahit na parang sasabog na ang tiyan niya sa bigat ng chicken meal. Ayaw kasi niyang makaabala sa dalaga at sa pagre-review nito.

"Curtis."

Natigilan siya sa pagnguya ng manok. Pasimpleng iniluwa niya ito sa pinggan bago nag-angat ng tingin sa dalaga. "Yes?"

He licked his oily lower lip and met her serious and somewhat, somber gaze.

"Hindi ko na kaya," bahagyang panginginig ng boses nito.

Naalerto siya. Binitiwan niya agad ang hawak na mga kubyertos. He was about to reach for her hands but he scolded himself internally at that thought.

'You can't do that anymore, dimwit!'

Itinago niya sa ilalim ng mesa ang mga kamay. They balled into fists on his lap. "Ano'ng hindi mo na kaya?"

Mosa shot a downcast look to her right. Her hands still held her reviewer gently. "Gusto ko sana'ng kausapin si Claude tungkol dito . . . p-pero hindi naman ako makahanap ng tiyempo. Hindi na nga kasi siya nakipagkita sa akin nitong weekend. 'tapos, hindi na nga niya ako sinundo kanina sa bahay . . . hindi pa siya sumabay ng lunch sa akin."

"Well, my offer is still up. I'm still willing to spy on him for you," seryoso niyang wika. Titig na titig siya sa dalaga na lugmok ang hitsura ngunit sa hindi maipaliwanag na dahilan ay nakadudurog ng puso ang ganda. "Ipinangako ko 'yon sa 'yo last week, 'di ba?"

Hindi ito umimik. Nanatili itong nakapako sa posisyon nito.

"Hindi ko lang nagawa this weekend kasi sumali ako sa photoshoot gig ng photography club namin. But I swear, I'll—"

Napatingin si Mosa sa kaniyang mga mata. "Photoshoot?"

He nodded. Nagtatakang nagsalubong din ang kaniyang mga kilay.

"Tungkol sa gusto kong sabihin kay Claude, baka makatulong ka," paliwanag ni Mosa dahil halata siguro ang malaking katanungan sa kaniyang mukha.

Curtis digested everything they have discussed so far before he managed to catchup with the progress of their topic. "Ano ang gusto mong pag-usapan n'yo ni Claude? Hindi mo ba rin ba masabi 'yon kahit sa tawag o text?"

Mosa swallowed. Natigilan siya dahil namimintana na ang luha sa mga mata nito. "P-Puwede bang pag-usapan natin sa mas . . . mas pribadong lugar?"

Curtis nodded and reached for his bottle of mineral water. "Tara sa school garden. Pero malamang, maraming nakatambay ro'n sa gan'tong oras. Kung gusto mo, sa library na lang tayo."

Marahang umiling si Mosa. Mabagal na kinandong ito ang bag at ipinasok dito ang reviewer nito. "Wala pang mga officer sa SC office nang gan'tong oras. Doon na lang, please," anito habang inuubos niya ang kaniyang tubig.

Muling nanginig ang boses nito kaya minadali na ni Curtis ang pagkilos. Pakiramdam niya kasi ay unti-unti nang nauubusan si Mosa ng lakas na kontrolin ang bugso ng damdamin nito. He cleaned up the table for them and when he got back, Mosa was already standing up with her bag on her shoulder, ready to leave.

***

HIS brother had really mastered how to make his life a living hell.

Curtis had only spent about sixteen minutes in the Student Council Office, and yet, he already got his heart and soul bulldozed by tears.

Mosa's tears.

Katulad ng sinabi ng dalaga, wala ngang katao-tao sa opisinang ito. She locked the door and poured her heart out to him in this room.

"Si Papa . . . niloko n'ya kami. Sabi niya, hindi na siya nagsusugal. Ibinenta na pala n'ya ang bahay namin. Ang negosyo niya . . . Curtis . . . Ilang buwan na lang, wala na kaming bahay . . ." iyak agad nito habang naglalakad papunta sa desk nito.

When she plopped on her chair, she faced his direction, showing him how her tears streamed endlessly down on her cheeks. Padabog nitong ipinatong sa desk ang bag nito.

"Ang tailor shop na lang ni Mama ang natitirang mapagkakakitaan namin," patuloy nito sa manginig-nginig na boses. "Pero, come on, sapat iyon kung ang kikitain do'n, para sa mga gastusin namin sa araw-araw. Paano 'yong utang ni Papa?"

She frustratedly ran her hand upwards from her cheek to her temple. Then, she pinched her temple as she squeezed her crying eyes shut. Her breath hissed between her teeth as she inhaled sharply.

"Alam ko, dapat sina Mama at Papa na ang mamoroblema rito. Ano ba ang kinalaman ko sa mga bisyo ni Papa at sa mga utang niya, 'di ba?" iyak nito sa manginig-nginig na boses. When she opened her eyes, their gazes met. "But I guess, Claude was right. It's me, always worrying about everybody."

Curtis could not look away from Mosa's eyes. They misted with tears shallow enough to keep the brown shine of her eyes visible, and yet, he was already drowning in the depth of their emotions.

"He's wrong. You don't worry about everybody. You just care about everybody."

Napailing ang dalaga at napatukod na lang ang gilid ng ulo sa kamay nito habang nakadiin ang siko nito sa desk. She sniffed and snorted as her tears flowed relentlessly. Nakailang lunok din ito, siguro ay para pigilan ang panginginig ng boses bago magsalita uli.

"How I wish I'd just stop caring, Curtis."

"Don't say that . . ." he begged weakly. Hindi niya namamalayan ang panlalambot ng ekspresyon ng kaniyang mukha. Even his brown eyes were starting to look glassy.

"Nagpo-photoshoot ka, 'di ba?" lingon uli ni Mosa sa kaniya.

He nodded quickly.

"Pabor naman, o. Kuhanan mo 'ko ng pictures."

Gulat na nalaglag ang panga niya. Nagmamadaling itinikom niya ang bibig. "I-Ikaw?"

Tumango-tango si Mosa at tumuwid ng pagkakaupo. She wiped her tears with the bump of her palms. "Oo. Take pictures of me and sell them."

Gumusot ang kaniyang mukha. "A-Ano'ng klaseng pictures ba ang pinag-uusapan natin dito?"

"Pictures! Normal na picture! Ano pa bang picture?" naguguluhan nitong sagot. Tumaray na rin ang ekspresyon sa mukha ng dalaga.

Nalilitong napailing siya. "I mean . . . bakit ko ibebenta . . . B-Bakit pala bibilhin ng mga tao ang picture mo? Hindi ka naman artista . . . Para saan ang picture?"

"Okay ka lang? You're not speaking clearly."

Napailing siya. Nabubuhol lang ang dila niya dahil nahihirapan siyang iproseso sa isip ang request ni Mosa. His heart was thumping wildly at this moment because taking photos of her was the equivalent of Jack painting a portrait of Rose in Titanic. It was the equivalent of Leonardo Da Vinci painting Mona Lisa.

He heard Mosa's deep inhale. "Curtis, calm down. Kukuhanan mo lang ako ng picture. Ilang beses mo nang ginawa 'yon. But this time, professional ang atake. I'll be my own stylist and I'll also wear some of my designs. Ikaw naman, kukuhanan mo ako ng picture. Some fashion magazines might take interest with the pictures, so sell it to them."

"At ipambabayad mo sa utang ng Papa mo ang kikitain mo rito?" concerned niyang saad sa dalaga.

Determinadong tumango-tango si Mosa. "Oo."

He lowered his gaze. Wala sa loob na napahawak ang dalawang kamay niya sa camera. "Of course, I'm willing to do that. . . . Pero wala akong maipapangako. I mean, let's be honest, I'm not exactly a professional photographer yet, and you're . . ."

"I know, pero baka may makilala kang connections sa photography club mo. O baka may makita kang photography contest. Isali mo ang pictures ko. Kahit ano, Curtis, please. Kahit ano," titig nito sa mga mata niya.

Hindi pa rin siya makatingin sa dalaga. "You need to tell Claude about this. Baka mas malaki ang maitulong niya sa iyo. Kung kay Kuya ka hihingi ng tulong, baka maisipan niyang humingi ng pera kay Mom. Most likely, Mom might help you pay your father's debts, because at this point, our mother will do anything to have him and his affection back. . . ."

"Nakakahiya naman. Hindi pa nga ako asawa ng kuya mo, hihingian ko na agad ng malaking pera ang mama n'yo?"

Napalunok siya. Ang sakit lang pakinggan na para bang hindi na mababago pa ang puwedeng patunguhan ng relasyon nina Mosa at Claude.

Na magiging mag-asawa ang mga ito sa huli . . .

"S-Sige. Ikaw ang bahala. But if you change your mind . . ." Hindi na niya maituloy ang sasabihin. Nanghihina na ang kalooban niya at hindi pa rin siya makatingin sa dalaga.

"Unahin muna natin 'yong photoshoot. Please, Curtis? Help me."

"When do we start?" titig ni Curtis sa kaniyang hawak na camera.

Mosa sniffed and opened her bag. "This weekend."

"Sige."

Pag-angat ni Curtis ng tingin ay naglabas ng panyo mula sa bag si Mosa. She wiped her face dry then followed it with her wet wipes. Nanatili siya sa kinauupuan at pinanood ang bawat malumanay na pagkilos ng mga kamay ng dalaga. He took in all that grace and poise from her every move as she retouched her makeup—starting with the precise strokes of her foundation, eyeliner, and lipstick up to the gentle puff of blush-on on her cheeks.

Once she was done, her diamond eyes peeked from the side of her compact mirror. "Curtis?"

He shrugged, and babbled mindlessly, "Yes, I'm staring, so what?"

Nagtatakang napatitig si Mosa sa kaniya bago matunog na isinara ang compact mirror nito. "Puwede ka nang umalis. May exam ka pa, 'di ba?"

He cleared his throat. 'Bakit ko nasabi 'yon?' Then, he sat straight. "Are you sure you already want me to leave?" 'Don't you want to be comforted first? You just cried. Hindi man lang kita nayakap. Hindi ko man lang napunasan ang mga luha mo . . .' piping dugtong sa kaniyang isip ng duwag niyang damdamin.

"I'm sure. Okay na ako, Curtis." She closed her bag and lifted her hopeful eyes on him. Mosa managed a faint smile.

"Do you need a hug?" nag-aalala niyang tanong.

Mosa smiled wider. Gayunman, matamlay pa rin iyon. "Right now, I need a hug . . . but I'm sure Claude will cover that later . . . Kapag bumuti ang pakiramdam niya, susunduin daw niya ako mamaya."

Tuluyan nang napulbos ang durog niyang puso.

'Great. Nagtanong ka pa, dimwit,' sermon ni Curtis sa sarili bago tumango at napipilitang ngumiti. "Of course. Of course."

When he stood up, he was shocked that Mosa did the same too. Mas nagulat pa siya nang makita na inikot nito ang mesa para lang mayakap siya nang mahigpit.

"Thank you for being always there for me," she sighed as her cheek touched the side of his jaw.

Curtis just nodded, but kept his hands and arms away from her. "Of course. I'm your best . . . friend."

Nakangiting humiwalay si Mosa sa kaniya. Tinitigan siya nito saglit sa mga mata bago humakbang paatras. "Thank you."

***
Warning: 🚫
Sex and violence

THE bedroom was dimly lit.

But two of the sliding windows were open, allowing the light from outside to slip through and form a silhouette out of two naked bodies.

One of the naked bodies sat on top of the other. Dahan-dahan itong tumataas-baba. Tantiyado ang bawat pagbagsak ng puwitan ni Freya sa mga hita ni Claude. She couldn't completely sit on top of him, or else, his length would impale her and hurt her so badly.

Meanwhile, Claude laid down on the bed lazily. Si Freya lang naman ang may gusto ng setup na ito, kaya bakit pa niya kailangang mag-effort? Hindi rin naman siya nagpapadala sa pampe-pressure nito na galingan niya ang performance. Bahala ang babae na madismaya nang madismaya hanggang sa tantanan na siya nito.

"What now, Claude? Natameme ka na sa sarap kong sumakay?" ngisi ng dalaga sa kaniya.

"I'm actually getting sleepy, Freya. Kailan ka ba lalabasan para makaalis na ako?" bagot niyang titig dito.

Rumehistro ang galit sa mukha nito. "Sleepy? Huwag mo nga akong pinaglololoko. Alam kong nasasarapan ka, kasi, heto nga, o! Ang tigas mo!" angil nito sa kaniya.

Claude just looked away, to the direction of the open windows. No building was in sight, only the clear cloudless sky with blinding noon sunlight reflecting on it.

"Ang akala ng Mosa na 'yon, siya na ang magaling sa lahat. Magaling sa school, magaling mag-design, pero ha! Isa siyang hangal, no, Claude?" She mockingly smirked at him as she slowly picked up her pace. "Ahh . . . Ahh . . ." she moaned tauntingly as her eyes remained on him. "H-Hindi pa rin siya nakakahalata sa atin!" Tumingala ito sabay upo sa kandungan ng binata bago sumunod ang pagkawala ng maluwalhati nitong pag-ungol. Mabilis na umangat si Freya para hindi masaktan sa pagkakabaon niya rito. "Fuck! Sarap!" malandi nitong bulalas, halatang ini-imagine nito na kaharap nito si Mosa at inaasar ito.

Freya gasped when his hands grabbed her arms. He violently pulled her down, making her sit back on his lap. Her eyes widened in horror as he pulled her lower, making him impale her deeper than she could bear.

"C-Claude!"

"Isa kang hangal para magkaroon ng lakas ng loob na sabihan nang gan'yan si Mosa sa harapan ko!" he groaned. "Ang kapal ng mukha mo!"

He forcefully pushed her off him. Bago pa nakahuma si Freya ay marahas na niya itong hinablot sa buhok. Pasabunot niya itong kinaladkad pababa ng kama.

"Claude! Masakit! Stop it! Stop it!" tili ng dalaga na hindi malaman kung saan lalakad.

Nang sumayad ang mga paa nila sa sahig ay sapilitan niyang pinatuwad si Freya sa gilid ng kama.

"Ano'ng stop? You asked for this. You even blackmailed me for this! E, 'di panindigan mo!" galit niyang anas bago walang-pasabi na pinasukan ang babae. He took her from behind repeatedly, without any consideration of her feelings.

Freya cried and moaned. She was probably too frightened that she lost her voice to say 'stop,' but he never paused to even check on how she was feeling. If she was hurting, then better. This was, after all, his payback for her wicked scheme and for badmouthing his dear Mosa!

***

Read advance and full chapters on Patreon: https://patreon.com/anamarive

IN THE MIDDLE OF THE HEAT
La Grilla Series #2
Copyright: 2024
R-18, General Fiction, Sexy Romance, Drama

Facebook Page: ANAtheCowgirl
Wattpad: ANAtheCowgirl
Twitter: anathecowgirlwp
Instagram/Threads: anathecowgirl
Email: [email protected]