#LGS1MaghihintayAko #LGS1Chapter41 #LaGrilla1

***

BISPERAS ng Pasko. Aliw na aliw si Imee sa mga bata sa Hacienda Hermano na nagbabahay-bahay para mangaroling.

Ang tradisyon nilang mga tagarito ay tuwing bisperas ng Pasko mangangaroling ang mga bata. Bukod kasi sa lahat ng trabahador ay walang pasok at mahihingian ng aguinaldo, hindi na rin masyadong abala sa tulog ng mga tao dahil isang gabi lang mangangaroling ang mga bata. It was a win-win situation. Naaaliw kasi ang mga matatanda at ang mga bata naman ay malaki ang napapamaskuhan dahil nagpapataasan ng bigay ang mga tao rito.

Imee sat sideways on the bamboo sofa. Nakatanaw siya sa mga batang nangangaroling mula sa bintana at hindi maalis-alis ang ngiti sa mga labi.

Actually, she had been smiling since this morning. Kumpirmado kasi na makiki-Noche Buena sa kanila si Leo. Hindi tumutol ang mga magulang niya sa pagbisita nito dahil kasama raw nitong darating ang mga magulang na sina Mang Fabian at Aling Leandra. Talagang ginawan ng diskarte ng lalaki para magkasama sila sa okasyong ito.

Pagkatapos kumanta ng mga bata ay tuwang-tuwa na pumalakpak si Imee. Napaderetso pa siya ng upo para ipakita ang pagkatuwa niya sa mga bata at lumaki ang ngiti niya dahil bukod sa liwanag ng Christmas lights ay pinatingkad ng galak ang inosenteng mukha ng mga ito.

Napalingon siya kay Aling Minerva nang lapitan nito.

"O, Imeng, iabot mo na are sa mga bata," malumanay nitong saad. There was a hint of smile on her mother's light expression. Inabutan siya ng kaniyang nanay ng dalawang daang piso na mabilis naman niyang tinanggap.

Tumayo siya. "Opo, Inay—" Pero paglingon niya sa bintana ay natigilan siya. Nagtatakang nakisilip tuloy si Aling Minerva.

From the window, they saw three new people standing on their front yard. Nilapitan ng isa sa mga ito ang mga batang nangangaroling at isa-isang inabutan ng papel na pera. Lahat ay asul ang kulay.

Namimilog ang mga mata na kumilos si Imee. She raced down the bamboo stairs and stopped midway when those pair of hooded eyes shot up and pierced through her almond ones.

She even held her breath at the impact of how their gazes immediately collided with each other. Napaawang nang bahagya ang kaniyang mga labi bago dahan-dahang pinasadahan ng tingin si Leo.

He dressed to kill for this evening in his blue jeans and half-tucked, button-down short-sleeved shirt with two tones—red on top and white at the bottom. He also had his silver wristwatch on and a pair of white sneakers. His yellow-blonde hair was swept to the back, yet obviously mid-parted.

Leo tugged a loose, light-hearted smile that made her swallow. Bigla siyang nag-aalala kung bagay ba sa kaniya ang istilo ng kaniyang nakalugay na buhok. Kung maganda ba siyang tingnan kapag itinabi rito dahil sa suot niyang puting denim shorts at spaghetti-strap babydoll top na pink?

Bumalik lang si Imee sa realidad nang pumailanlang sa katahimikan ng gabi ang pagkalansing ng mga tambourine na gawa sa tansan at pagpalo sa tambol na gawa sa lata at plastik. Sinundan iyon ng pagkanta ng 'Thank You' ng mga bata.

Nagmamadaling nilapitan ni Imee ang mga ito. "Sandali! Ito pa ang pamasko ninyo!"

Masayang tinanggap ng isa sa mga bata ang dalawang-daang piso at kumanta uli ang mga ito ng 'Thank You' bago masayang umalis.

Hinatid ni Imee ng tingin ang mga ito at napasinghap na lang nang malingonang katabi na niya si Leo.

"Hi," he smiled at her.

"H-Hi . . ." At lumipat ang tingin niya sa mga magulang nito. "Hello po! Good evening!"

Nginitian siya nina Mang Fabian at Aling Leandra. They dressed well but not too grand or overcomplicated—just in their jeans, a bright red shirt for Mang Fabian, and a red button-down blouse of Aling Leandra.

"Magandang gabi rin, hija," ngiti ni Aling Leandra sa kaniya.

"Aba'y, kay gandang dalaga mo na," tuwang-tuwa na puri sa kaniya ni Mang Fabian naman. "Magandang gabi rin, Imeng!"

"Fabian! Lean!" masiglang bati sa kanila ni Aling Minerva na nakalapit na pala sa kanila. "Alas-sais pa lang! Napaaga yata kayo ng dating dine?"

"E, alam mo na! Holiday! Matrapik kaya inagahan namin ang alis!" masiglang sagot ni Mang Fabian.

"Ay! Mineng!" masayang lapit ni Aling Leandra sa kaniyang nanay. "Kumusta ka na?"

"Ayos naman! Grabe, ang tagal n'yo ring hindi napagawi rine!"

"Aba'y, oo nga, e," nakangiting nilingon ni Aling Leandra si Mang Fabian na tumabi rito.

Nawala sa pag-uusap ng mga matatanda ang atensiyon niya nang bumulong si Leo. "Take my hand."

Naguguluhan ngunit nakangiting nilingon niya ito. "Bakit?"

"Pumunta tayo sa burol."

Pinanlakihan niya ito ng mga mata. "Leo!"

"Saglit lang tayo. Magkukumustahan pa naman 'yan sila."

"Aalis tayo nang walang paalam, gano'n?" taas niya ng isang kilay rito.

Leo smiled sheepishly then glanced at their parents. "Pupunta lang kami sa burol."

Napalingon ang tatlo sa kanila. Magsasalita sana ang nanay niya pero inunahan ito ni Mang Fabian.

"O, sige. Mag-iistoryahan lang kami rine ni Mineng." At nilingon nito ang nanay niya. "Hindi ba, Mineng?"

Nagdadalawang-isip na nagpalipat-lipat ang tingin ng nanay niya sa kanila at sa mga magulang ni Leo bago sumagot.

"Basta bumalik kayo agad dine. Kailangan ko ng katuwang sa pagluluto, Imeng."

Napangiti siya nang malapad. "Opo, Inay!"

"Si Baste, nasa'n?" tanong ni Mang Fabian nang ibalik ni Aling Minerva ang atensiyon dito at sa asawa nito.

"Nasa silong at tinatapos pa ang paglilinis sa manok," akay ni Aling Minerva sa mag-asawa papasok ng bahay.

Leo's arm nudged her arm. "Tara?"

Imee playfully narrowed her eyes at him while grinning. "Tara!"

***

Warning: 🚫
Mentions of Abuse

"ALAM MO, Baste, dapat asahan na nating ikakasal sila," ani Mang Fabian sa kalagitnaan ng usapan ng mga matatanda sa living room ng mga Pascual.

"Pakinggan mo 'ko, Fabian, ha?" mahigpit ngunit kontroladong wika ni Aling Minerva. "Pag-aaralin lang ni Leo ang anak namin bilang dispensa sa panloloko n'ya. Kaya bakit kasalan na agad ang pinag-uusapan natin? Wala rin namang nababanggit si Imeng na nagkabalikan na sila."

Tahimik na uminom ng buko juice sa baso ang kinakabahang si Aling Leandra habang naaaliw na nakangiti at pinapakinggan ni Mang Baste ang debate ng dalawa.

Tumawa si Fabian, pero halata na nang-aasar lang ang pagtawa nito. "Trenta'y tres na ang panganay namin, Mineng."

"Ano naman?" taas nito ng isang kilay. "Trenta pa lang si Imeng at marami pang gustong makamit sa buhay kaya sino ang dapat mag-adjust?"

"Tama na nga 'yan," malumanay na awat ng nanay ni Leo pagkababa ng hawak nitong baso sa mesita. "Kahit naman hindi natin 'to pag-usapan, doon at doon pa rin naman sila tutungo sa kasalan."

"'Yon ay kung magpapaloko uli si Imeng o kung titigilan lang n'yang anak ninyo ang pangongolek," mataray na sagot ni Aling Minerva.

Nagkatinginan ang mga magulang ni Leo. Tila nag-usap gamit ang mga mata bago seryosong nagkasundo kung ano ang gagawin.

It was Mang Fabian who gravely spoke. "Mineng, sa totoo lang, ayaw naming pumunta rito ni Lean dahil siguradong maraming mangungumusta sa amin. Maraming magtatanong, lalo na tungkol kay Nardo."

Nagtatakang napatitig lang si Aling Minerva rito. Umayos ito ng pagkakaupo sa solohang upuan habang si Mang Baste naman ay nakaupo sa armrest nito at pasimpleng nagpatong ng isang kamay sa balikat ng asawa. Sumeryoso ang facial expression ng tatay ni Imee dahil sa pagbabago ng tono ng pananalita ni Mang Fabian.

"Nakumbinsi lang kaming gumawi rine dahil nakiusap si Nardo. Sa tingin n'ya ay mas maniniwala kayo kung sa 'min mismo manggagaling ang k'wento sa kung paano napaniwala si Imeng na niloko s'ya ng anak namin kahit hindi naman."

"Fabian, anak n'yo si Nardo. Natural na ipagtatanggol n'yo s'ya pero hindi n'yo naman kailangang paabutin sa punto na mag-iimbento pa kayo ng k'wento. Tayo-tayo lang naman rine, o. Kilala na natin ang isa't isa, matagal na. 'Wag na tayo magkunwari na parang hindi namin alam kung ga'no kababaero 'yang panganay n'yo."

Umiling si Mang Fabian nang hindi inaalis ang tingin sa mag-asawa. "Hindi. Mas mabuti nang malaman n'yo 'to lalo na at nakiusap si Nardo sa amin na ipaunawa sa inyo ang sitwasyon n'ya."

Aling Leandra spoke shakily. "Mineng, hindi sa pinagtatakpan namin si Nardo. Sa totoo lang, ayaw nga naming may ibang makaalam pa nito . . . Hiyang-hiya kami at natatakot sa iisipin ng ibang tao sa nag-iisang anak na natitira sa 'min ni Fabian . . ."

Mang Fabian placed an arm around his wife's shoulders. "Lumipat kami sa Cavite hindi lang dahil sa gusto naming tumira nang mas malapit kay Nardo. Hiyang-hiya nga rin sa amin yaong panganay namin, kaya ayaw tumira kasama namin sa iisang bahay. Hindi rin dahil sa mas gusto naming tumira sa bahay na binili n'ya sa Cavite kaya umalis kami rine. Lumipat kami roon para hindi aksidenteng marinig mula sa amin ng mga tagarito na . . . na na-rape sa Maynila ang panganay namin. Ini-video pa. Ginamit pang pang-blackmail.

Naluluhang napasubsob ng mukha si Aling Leandra sa balikat ni Mang Fabian. Hindi talaga nito marendahan ang emosyon sa tuwing nababanggit na ang masalimuot na dinanas ni Leo sa Maynila.

Mabilis na dinugtungan ni Mang Fabian ang hindi nasabi ng asawa nito. "At iyon . . . iyon ang video na napanood ni Imeng."

Nagbaba naman ng tingin si Fabian sa sahig habang natigagal ang mag-asawang Baste at Mineng.

***

Warning: 🚫
Sexual Content, Triggers, Mentions of Abuse

"MERRY Christmas," Leo whispered in Imee's ear before he went down for her neck and nibbled its side.

"Bisperas pa lang, uy!" tawa ni Imee.

The ticklish nibble made Imee giggle softly as she cuddled deeper against Leo's chest. His arms wrapped around her snugly and both of his legs securely fenced both sides of her body as she sat on the grass, on the hill, with her back turned to him.

Leo chuckled lowly and studded the side of her neck with kisses. Dinama naman ni Imee ang mainit nitong mga labi na dumadampi sa balat niya, mula sa leeg pababa sa kaniyang balikat.

"I missed you so much, Imee. Can I . . . feel you under your blouse?"

Napatingala siya at napakawala ng mahinang paghinga. "And why?"

"Because I'm happy . . . kasi kasama na kita. But I won't be satisfied if I can't touch you," he begged, kissing her bare shoulder again. "I have to know that this is really real . . . na talagang magkasama tayo ngayon."

"Aysows . . . Gusto mo lang maka-tsansing, e!" biro niya bago nilingon si Leo at sumeryoso nang tinitigan sa mga mata. "Just touch?"

He smiled sheepishly. "And to be fully united with you, if I'll get lucky."

Napaisip siya saglit. "Well . . . you seem happy, kaya . . . sa tingin ko, wala namang masama kung . . ." Nakagat niya ang pang-ibabang labi. Mariin siyang napapikit bago naeeksandalong kumawala mula sa pagkakayakap nito para harapin ito. "Seryoso? Dito sa burol? Kitang-kita tayo rito!"

"Walang ilaw rito, Imee, sino'ng makakakita sa atin?"

"E, nakikita kita!" mabilis na hagod niya ng tingin mula ulo hanggang tiyan nito bago bumalik sa mukha ng lalaki.

"Yes, we see each other because there's the moonlight between the gaps of the coconut leaves," masuyong hinaplos nito ang kaniyang pangahan. His eyes admired her beauty. "Pero no'ng paakyat tayo rito, hindi mo ba napansin? Masyadong madilim at hindi kita nang malinaw itong parte na 'to ng burol mula sa 'baba."

Imee swallowed.

"So . . . can we?" he said pleadingly, thumbing the corner of her lips.

Imee frowned. "H'wag lang tayo maingay."

Napangiti na ito. Nainis siya dahil pumiksi ang puso niya sa kung paano ito mas lalong gumuwapo sa ginawa nito. Lalo lang tuloy niya ginustong bumigay rito.

Imee completely turned to face Leo. She got on her knees and placed both hands on his shoulders. He lifted his chin, and his eyes adored her face as his right hand clamped on her hip and the other slid under her babydoll spaghetti top.

His warm palm touched her abdomen and left a trail of delicious heat as it slowly ran up until it cupped one of her breasts. He rubbed his palm against her breast until her nipple hardened with approval before he gave it a slow squeeze.

"Leo . . ." she moaned.

"We had a deal. Bawal ang maingay," ngisi nito.

Napatampal siya sa balikat nito. "Pinapaingay mo 'ko, e!"

"Sure," he whispered hotly behind her ear, making her tilt her neck as she glimpsed at his lips. "Let's bend the rules then, like what I always do for you. Forget the rule you just set. Forget our deal. Be loud if you want to."

Sumeryoso uli sila nang ituloy ng binata ang pagpiga sa kaniyang dibdib. Her eyes rolled back as she helplessly moaned lowly and slowly in pleasure.

His slow, measured moves relaxed her. It was as if he was giving her a massage and it made her slowly close her eyes.

Ilang minuto pa at hindi na niya napigilan ang mahinang pag-ungol sa bawat pagpiga at pagluwag ng kamay ng lalaki sa kaniyang dibdib. Lalo pa nang pisil-pisilin at paikutin ng mga daliri nito ang namimintig na mga tuktok ng kaniyang magkabilang dibdib.

Nadadala na siya ng init ng katawan kaya dahan-dahan na siyang pumatong sa kandungan nito. Leo supported her lower back with one hand, pushing her closer to him.

Bahagyang kumiskis si Imee sa katawan ng lalaki para manghiram ng init dito na panlaban sa lamig ng gabi. In return, Leo dragged his warm lips on her skin, leaving a trail of his kiss from her collarbone to the top of her breasts.

To maintain her balance and keep her sliding up and down against his chest, Imee instinctively clamped her thighs on Leo's waists.

Naramdaman niya ang pagtigas ng katawan ni Leo. Then, he gently put her thighs off his waist, pushing their bodies apart.

"Imee," titig nito sa mga mata niya.

He probably pushed her away so that they can kiss! Kaya sinamantala ito ni Imee para halikan nang mapusok ang nakaawang na mga labi ni Leo. Muli niyang niyakap sa baywang ni Leo ang kaniyang mga hita para pagdikitin ang kanilang mga katawan, pero mabilis na tinanggal ito ng lalaki.

Naguguluhang humiwalay tuloy siya rito. "A-Ano'ng ginagawa mo? Pinatitigil mo ba ako?"

"Please, this is not the right time to ask that." He began unbuttoning his shirt frantically. It was as if he was so scared of ruining this moment. "Let's—Let's just change position. Ilalatag ko 'tong shirt ko. You'll lay down on it and I—"

Tinitigan niya ito sa mga mata at napagdesisyonang tumayo pero maagap siya nitong nahawakan sa braso.

Hindi tuloy napigilan ni Imee ang magtanong. "Dahil 'to kay Melissa. Tama ba ako?"

***

NAPAYUKO si Leo. Naiwang nakabukas ang kaniyang polo ngunit nakalimutan na niyang hubarin ito.

Ayaw niyang sagutin ang tanong ni Imee. Ayaw niyang isipin nito na ibang babae ang iniisip niya habang nasa kalagitnaan sila ng paglalaro ng apoy.

"Ayoko lang ng pakiramdam na may mga hita sa baywang ko . . ."

"Napansin ko nga," tipid nitong ngiti sa kaniya. Despite her cute, sweet smile, Leo could still see the pain shining in her eyes. "Kahit no'ng first time natin, napansin ko na. . . ." She looked away, probably feeling awkward.

He felt awkward too, because he was left with no choice but to be honest with her. He had to confess because he didn't want Imee to think that it was her fault when it wasn't at all. "Noong una mong niyakap ang mga hita mo ang baywang ko, I had no trigger. That's why I had a strong feeling that you're the woman I've been looking for . . . But ever since I got rid of the sex videos, I watched them again and all my progress in moving on seemed to regress . . . Kaya noong first sex natin, nati-trigger uli ako . . ."

"Pero bakit sa gano'n ka nati-trigger?" mahina nitong tanong habang nakatitig sa mga mata niya.

"It's just . . . It's Melissa's style."

Imee nodded her head, looking defeated. Inayos nito ang blouse at isinampay sa balikat ang buhok kahit dumudulas lang ito pabalik sa likuran nito. Sa puntong ito ay hindi pa rin makatingin ang dalaga sa kaniya.

"My body remembers that nightmare too vividly, Imee. Ikaw lang ang nasa isip ko kanina, pero ang katawan ko . . . bumabalik ang takot dito kapag nararamdamang may mga hitang nakayapos sa baywang ko." He sighed then, tried to catch her eyes. "I was sixteen. Itinatali ako ni Melissa para hindi ako makapanlaban sa kan'ya. Palaging iniipit ng mga hita n'ya ang baywang ko para . . . para mababoy n'ya 'ko nang paulit-ulit . . ."

Napalunok siya at napaiwas na naman ng tingin sa dalaga. Hindi na niya kaya pang idetalye ang pang-aabusong pinagdaanan dahil hirap na hirap talaga siyang pag-usapan iyon, lalo na kung ang nakaririnig ay mga kakilala niya. Kaya nga nakiusap siya sa mga magulang niya na ang mga ito na lang ang magpaliwanag kina Mang Baste ng kaniyang sitwasyon.

Lalo naman siyang nahihirapang magkuwento kung si Imee ang nakikinig. He didn't want to break her heart further with his backstory.

But it was too late.

Leo already felt Imee's worried eyes on him. He stole a glance at her, then quickly withdrew his pained gaze.

"How ironic, right? Naturingang matalino pero naisahan. Naloko. Matalino nga sa school, tanga naman pala sa buhay."

"Hindi ka tanga, inosente ka lang. Tumatalino tayo depende sa mga mapag-aaralan natin, sa mga librong nababasa natin; pero natututuhan lang natin kung paano kumilatis ng mga tao at kung paano tahakin ang buhay na 'to kapag nag-ipon tayo ng mga karanasan—masaya man o masakit."

A short silence fell between them, dancing with the chill of the freezing evening breeze. Leo shuddered and faced Imee when she knelt before him to close his open shirt.

Their eyes met.

"I ruined the moment, but we'll try again next time," she murmured softly.

His eyes widened in shock. "What—No! You did not! You . . . You were perfect! You're so hot and sultry and beautiful and sexy . . ." he stopped because his tongue began tripping at the flood of genuine compliments that he would unabashedly blurt out just to remind her how wonderful she was! He took in a deep, tortured, wistful sigh. "Oh, Imee . . . kung alam mo lang, parang wala ako sa sarili ko kanina . . . Dalang-dala ako sa mga ginawa mo kanina . . ."

Imee smiled sheepishly as she lowered her head and buttoned his shirt. "Bumalik na tayo sa bahay at baka kailangan na ni Inay ng katulong sa pagluluto. Dapat, nakahain na ang lahat bago mag-alas diyes."

Nanatili silang tahimik dahil nahirapan silang maapuhap kung ano ang sunod na sasabihin.

Imee seemed embarrassed, feeling rejected, while he was heartbroken and disappointed with himself.

Once Imee was done buttoning his shirt, she slowly stood up and offered him her hand.

Leo took her hand but used his own leg strength to stand on his own instead of making her pull him up. Tumingin ma ang dalaga sa harap, akmang bibitiw na ito nang humigpit ang kamay niya sa kamay ng dalaga.

There was a pause before Imee slowly turned her head to his direction. Her soft, confused eyes met his weak, tortured ones.

He took in a deep breath before asking. "Be honest with me. Am I really worth it, Imee?"

She slowly turned around to completely face him.

Her growing confusion made him elaborate his question. "Lagi na lang ba tayong ganito? Na tayo'y limitado la'ang sa kung ano ang p'wede nating gawin at sabihin dahil sa Melissa na 'yon? Na ako'y hirap na hirap pa makalimot sa mga pinaggagagawa n'ya sa 'kin?"

Pumikit na siya nang mariin. Inihahanda niya ang sarili sa sakit ng magiging sagot ni Imee.

Pero, kahit ba pumikit pa siya ay mababawasan ang sakit na mararamdaman niya?

He opened his eyes and saw her crying.

"Do I deserve your tears? Bakit gan'to? Bakit pinapaiyak lang kita? Binibitin? Pinu-frustrate? Pinapahirapan?"

Imee just sniffed and lowered her head. The shadows of the coconut trees concealed her tears briefly, but the breeze did not overlap the sound of her soft cries.

"Come on, Imee," mahinang usig ni Leo, naluluha na dahil hindi man lang ito sumasagot para lang matapos na ang paghihirap ng damdamin nila. "Ilang taon na ang nakalipas! Abogado na ako pero hindi ko pa rin mapalaya ang sarili ko sa sentensiyang kaakibat ng pinagdaanan ko noon! I should be the stronger one. Ako dapat ang mas malakas ang loob! Pero bakit kailangang ikaw pa ang magpakatatag para sa 'kin? Bakit ikaw ang laging umuunawa? Makatarungan bang magdusa ka sa bagay na wala kang kinalaman? Makatarungan bang imbes na paligayahin ka ay palagi kitang binibitin? You are not supposed to deal with my issues! You're not supposed to heal a broken man!"

Imee raised her head and showed her tears, streaming like sparkling, liquid silver on her cheeks. Pain made her eyes shine, but her smile glowed all over her face. Her sweet face had a mix of torment and hope as she spoke with so much love.

"Ikaw yata 'tong napu-frustrate, Leo, dahil hindi ka nakaisa sa 'kin!" magaang tawa nito sa nanginginig na boses. Then, she smiled but her tone became serious. "Mabitin man o maka-orgasm, may sex man o wala, I'll still love you, Leo. Sometimes, love tells us to change to be better people but my love for you won't require you to rediscover sex just to make me happy, to make me love you. Mas gusto ko na maging masaya at komportable ka kaysa ilabas ka sa kahon kung saan pakiramdam mo ay mas ligtas ka. With or without the sex, alam kong sa piling mo lang ako sasaya basta't mahal mo rin ako at masaya ka."

Nadudurog na nagbaba siya ng tingin. He never felt this kind of complex feeling—elated yet crushed. He felt loved so potently, yet unworthy of such extremity.

Imee held his hand tightly with her two hands and stepped closer to him. She sniffled and continued.

"Leo, I'm okay. Oo, nabitin ako pero sa totoo lang, mas natutuwa pa nga ako ro'n."

Despite being teary, his eyes expressed confusion clearlt. "B-Bakit?"

"Sa tuwing naaalala mo kasi si Melissa at ang ginawa n'ya sa 'yo, 'di ba, gustong-gusto mong makipag-sex bilang coping mechanism? Para makalimot! Pero ngayong gabi, hindi mo 'ko ginawang parausan. You . . . You're already one step ahead, Leo! You are also going to therapy lately, so it means, I am not dealing with your issues. It is you who is healing yourself. I am not fixing a broken man. You're . . . You're saving yourself!"

He was mindblown. He never saw things the way Imee did! Umiiyak na napangiti siya. "R-Really?"

Imee nodded quickly and wrapped her arms around his shoulders to embrace him. She had to lower her head so that their cheeks would press against each other. "Don't discredit yourself, Leo! You are doing great! Don't worry about me, because I have loved you before, and I will keep doing so every step of your way to healing. Mahal na mahal kita!"

Umiiyak na yumakap na rin si Leo sa dalaga nang mas mahigpit. "Just do me a favor. Don't get left behind because you want to be by my side every step of the way."

"I won't," tingala nito para makahunga mula sa pagkakasubsob sa kaniyangbalikat. "Minsan, mauuna ako para makasiguradong ligtas ang daan para sa 'yo.At kapag nauna ako, hihintayin na lang kita, katulad ng ginagawa ko simula panoong una . . . Maghihintay ako."

***

Read advanced and full chapters on Patreon: https://patreon.com/anamarive

COME HERE
La Grilla Series #1
Copyright Registered: 2024
R-18, General Fiction, Sexy Romance, Drama

Facebook Page: ANAtheCowgirl
Wattpad: ANAtheCowgirl
Twitter: anathecowgirlwp
Instagram/Threads: anathecowgirl
Email: [email protected]