Otwórz oczy...

dookoła szarość.

Wstań i trwaj,

Uśmiech, potem: hej!

Siebie, sprzed zagraj.

Szczęście znów cię przeoczy.

Tłum i zgiełk, ulica

Miesiącami grasz w tą grę:

Dziewczyna z parasolką, ma oczy podobne do niego,

tylko jaśniejsze o ton.

W garniturze przed tobą sylwetka jego,

jedynie twarz inna.

Skucha i szubienica.

Jeszcze jedna nuta, minuta

może cała piosenka.

Noc odwlec,

przeczekać.

Koszmary oblec

w dym, jazz i cudzy śmiech

...zamknij oczy

***

Miałam dłuższą przerwę od pisania wierszy. To nieliczne z opowiadań, które skłania mnie do odnowienia mojej pierwszej pasji. Dzięki temu, mojemu koślawemu pisaniu, przetrwałam gimnazjum, średnią i ten dziwny czas wyboru, zmiany i rzucenia studiów. Zazwyczaj nie publikuję tego typu rzeczy. Wydają się odrobinę bardziej osobiste niż opowiadania. Chociaż część z Was pewnie zorientowała się, że niektóre sytuacje czy charaktery ludzi, o których piszę mają swoje pierwowzory w prawdziwym życiu.

I żebyśmy się dobrze zrozumieli nie przekładam całego swojego życia na fanfiction, nie jestem aż taką ekshibicjonistką emocjonalną. Jednak pewne elementy, w nieco zmienionej formie trafiają do tego opowiadania, jak i kilku innych z książki OS Teen Wolf.