Ik loop naar buiten waar Hans en Alice alweer staan te wachten. Meteen komt mijn woordenkots er uit. 'Alice fuck you. Hoe kon je dat zeggen tegen haar.' ik zei de zin die ik gisteren al de hele tijd wilde zeggen eindelijk tegen haar. Ik zie Hans verbaasd kijken. Hij weet natuurlijk weer helemaal van niets. Ik zucht, Alice giechelt. 'Je zei dat ik het mocht proberen.' zei ze. 'Proberen ja, niet er voor zorgen dat ik ineens iemands tutor ben die niet eens Jamie zelf is.' schreeuw ik bijna. 'Jezus doe eens kalm aan. Zo erg is het toch ook weer niet. Ik bedoel je komt nu waarschijnlijk dichter in de buurt dan je ooit in je hele leven bij Jamie bent geweest.' Zegt Hans. 'Ja dat klopt wel. Alleen is er een probleem. Namelijk dat ik onwijs slecht in Frans ben.' 'Ow fock. Natuurlijk.' Zegt Alice zacht. 'Nou dan wordt het maar eens tijd dat jij daar hard je best voor gaat doen.' Zegt Hans grinnekend. Ik zucht. 'Sorry dat ik zo erg tegen je uitviel Alice.' Zeg ik beschamend. 'Hey, maakt niet uit dat doen we allemaal wel eens.' Zegt ze terwijl ze me een bemoedigend duwtje geeft. Ik weet zeker dat we allemaal aan het zelfde denken. Toen Alice namelijk 4 jaar geleden op een jongen genaamd Huub verliefd was. Hadden Hans en ik een geweldige blind-date voor ze geregeld. Dat liep alleen niet zo gesmeerd en Alice was zo boos dat ze 2 dagen niet tegen ons had gepraat. Eerst had ze alleen ongeveer de hele buurt bijelkaar geschreeuwd. Zo boos was ze. Ik grinnik en kijk Hans van uit mijn ooghoeken aan. Hij grijnst terug. 'Ach houden jullie er dan nooit over op!' Zegt Alice. 'Nope en dat van gisteren ga je ook nog wel wat langer horen.' zegt Hans. Nu is het mijn beurt om te grijnzen.

Het gezicht van Alice word serieuzer. Ze slaat ons voorzichtig maar hard genoeg in ons gezicht. 'Dat verdienen bitches zoals jullie' Lachend kijken we haar aan. 'Maar hoe moeten we dat nu doen met Frans? Ik kan amper Frans' Alice bijt op haar lip en knikt. 'Ik ben er wel goed in, dus ik geef je wel een paar spoedcursussen.' Zegt Alice. 'Nou dat wordt wat.' zegt Hans grijnzend.

Het is bijna pauze, ik wacht op de bel. De wijzer van de klok verspringt langzaam. Hij springt op de 12 en direct gaat de bel. Ik ben ongeveer aan het rennen naar het schoolcafé. Halverwege hoor ik iemand mijn naar roepen. Vluchtig kijk ik achterom en zie dat het Odette is. Shit. Ik doe net of ik haar niet hoor en ren door naar Jamie om weer een verschrikkelijke cappucino te bestellen. Daar staat ze dan voor me. Ik hijg van het rennen. 'Een cappucino maar weer?' zegt ze lachend met haar mooie stem. 'Uh, ja' zeg ik terwijl mijn wangen lichtrood kleuren. Ze pakt een plastic bekertje en laat het door de machine vullen. Wanneer hij vol is doet ze er een suikerklontje in. 'Alsjeblieft, Chris.' zegt ze terwijl ze het bekertje aan me overhandigd. Ho eens even zei ze nu net mijn naam? Jeetje ze weet mijn naam. 'Be-be-dankt.'Stotter ik als antwoord. Met een halve glimlach draai ik me om en ga ik aan mijn vaste tafeltje zitten. Rustig en een beetje dromerig neem ik een slokje koffie. Met als uitzicht Jamie. Die rust duurt alleen iets korter dan verwacht want Odette komt het café binnen gestormd. Ze kijkt in het rond en dan vallen haar ogen op mij. Ze loopt naar mijn tafeltje en ploft neer op de stoel naast me. Ze zwaait even naar Jamie. 'Hey, ik had je overal gezocht.' Zegt ze buitenadem. 'Hi' Zeg ik verbaast. 'Ik wilde vragen wanneer je me mijn eerste bijles wilde en zou kunnen geven.' Het lijkt als of ze de woorden uitspuugt zo snel spreekt ze. 'Uh wanneer kan je?' 'Morgen middag?' ze kijkt me vragend aan. Morgen, dat is dus woensdag. 'Ja is goed hoe laat?' '5 uur bij mij thuis?' zegt ze nog steeds met dat vragende gezicht. Bij haar thuis, o god. 'Ja is goed stuur me je adres maar.' ze glimlacht. 'Okay!' Helemaal geweldig, dus niet.

'Hoi' Het dringt tot me door dat het de stem van Jamie is. Mijn hoofd draait zich met een rotvaart om. Jamie is naast me op de andere stoel gaan zitten. O-m-g mijn hart slaat spontaan 10 slagen over. 'Hoi' weet ik er uit te persen. Ze kijkt me lief aan. 'Ik hoorde dat je Odette's tutor bent?' vraagt ze. 'Uh ja klopt. Voor Frans.' zeg ik. Dat komt er nog best okay uit. 'Cool! 'dette' Chris is vast heel goed.' zegt ze grinnikend. 'dette' is blijkbaar een naam voor Odette maar dan iets wat alleen haar vriendinnen zeggen. Ik heb het namelijk nog nooit eerder gehoord. Odette werpt Jamie een bozige blik toe maar herstelt zich wonderbaarlijk snel en giechelt dan een beetje ongemakkelijk. Ik glimlach weer half, wat moet ik doen!? Alle alarmen in mijn hoofd gaan af. Dan zie ik in een soort van slow-motion hoe de arm van Jamie mijn koffie omstoot. Ik voel mijn shirt nat worden maar het is nog heel heet. Als een reflex spring ik op trek ik mijn zwarte shirt over mijn hoofd. 'Het spijt me heel erg!' Zegt Jamie. Haar ogen en die van Odette worden groot. Shit ik heb natuurlijk niet onder mijn shirt aan dus sta ik nu shirtless. Kut.

Jamie opent haar mond om iets te zeggen maar doet hem ook direct weer dicht. Odette kijkt verlegen naar me. 'Jamie' hoor ik een paar meisjes gillen. 'Heb je he-' de rest van Jamie haar vriendinnen groep komt er aan gelopen. Ze stoppen met praten wanneer ze mij zien.
'Doe je shirt aan sukkel' zegt een stemmetje in mijn hoofd. Dat is wat ik het liefst ook zou doen alleen mijn shirt is nat en mijn armen werken niet mee. Het is alsof mijn hoofd overtoeren aan het met maken is. Ergens in de verte zie ik 2 paar ogen die opzoek zijn naar mij. Alice en Hans. De meisjes kijken me met open mond aan. Ook Alice en Hans hebben me inmiddels gevonden. Het is één groot drama geworden. Alsof ik een ontsnapte olifant ben komen mensen om me heen staan. En dan bedenk ik me iets. Het ergste is niet dat het meisje van mijn dromen nu naast me zit en deze blunder mee moest maken. Of dat de hele school me nu shirtless ziet. Nee dat is niet het ergste. Ik kijk naar beneden en zie daar mijn buik. Het besef. Ongemakkelijk kijk ik om mij heen. En dan komt er opnieuw besef.
Shit. Ik heb geen sixpack. Daar sta ik dan. Shirtless zonder sixpack. Kut...

Ik kijk naar iedereen die om me heen staat. 'Uhm, hete koffie.' zeg ik een beetje droog. 'Ik heb een extra shirt in mijn kluis ik zal m even voor je halen.' Zegt Hans. Ik pak mijn shirt van de grond en ga weer op de stoel zitten met mijn shirt voor mijn lichaam. Waarschijnlijk is mijn hoofd ongeveer net zo rood als een clownsneus. Ik zucht dit overkomt mij weer hoor. Daar zie ik Hans aankomen rennen. De andere meiden kijken nog steeds naar mij. 'Hey meiden hou eens op met hem zo aan te staren. Hij kan er ook niets aan doen dat ik zijn koffie over hem heen gooi.' zegt Jamie. De andere meiden giechelen verlegen. Ik wend awkward mijn hoofd af. Hans gooit zijn shirt naar me toe. 'Thanks mate.' zeg ik en ik probeer zo snel maar toch smooth mogelijk het shirt aan te trekken. Het is een donkerblauw shirt, niet slecht. Ik zuch opgelucht. 'Uhm ik ga naar mijn kluisje.' zeg ik meteen draai ik me om.

School is uit en ik sta op het schoolplein te wachten op Hans en Alice. Jamie komt op me aflopen en direct flitst het incident van een paar uur geleden door mijn hoofd. Ik voel dat ik rood word. 'Je hebt een sixpack!' zegt Jamie lachend.Verbaasd kijk ik haar aan. Komt ze daarvoor bij mij? Om te melden dat ik blijkbaar toch een sixpack heb? Verlegen kijkt Jamie naar de grond. Ik vind het schattig. 'Dat was niet waarvoor ik naar je toe kwam' fluistert ze. 'Eigenlijk had ik twee dingen waarvoor ik bij je kwam' Ik kijk haar aan. De superhelden versie van Chris had waarschijnlijk nu haar kin op getild en gezoend. De held op sokken versie, of te wel the real life versie begint inplaats daarvan te stotteren. 'O-oh? W-wat dan? V-vertel' Ik kan mezelf wel voor mijn hoofd slaan. Ik ben een sukkel. Jamie kijkt niet meer naar haar voeten en kijkt me nu recht in de ogen aan. 'Wat was dat op je schouder?' Waarom? Waarom was dat nou juist het gene wat ze moest vragen? Zonder dat ik het zelf door heb zucht ik. 'Toen ik klein was ben ik uit een boom gevallen' waardoor ik uit de boom ben gevallen laat ik achterwege. Die vervloekte eend verdiend zijn roem niet. Bovendien klinkt het een stuk stoerder wanneer ik het eend gedeelte achterwege laat. 'Niks ernstigs dus' glimlach ik.

Ze glimlacht. Haar glimlach laat me smelten. Dan komt ze dichterbij mijn gezicht. Ik schrik. Straks wil ze me zoenen! Dan komt mijn droom uit. Maar ze gaat niet naar mijn mond en ook mijn wang gaat ze voorbij. Bij mijn oor stopt ze. 'Het lijkt op een olifant' fluistert ze in mijn oor. Ik lach maar weet niet zo goed wat ik moet zeggen. 'En het andere ding?' Vraag ik. Ze haalt haar schouders op. 'Ik dacht dat aangezien je de tutor bent van Odette, dacht ik dat, dat je misschien ook mijn tutor Duits zou willen zijn' mompelt ze. Maar ik versta elk woord. Mijn hersens maken kortsluiting. 'Sorry maar ik ben ontzettend slecht in Duits' zeg ik en voor ik er erg aan heb zijn die woorden er uit. Sukkel! Sukkel sukkel sukkel. Ik heb zojuist een poging om meer met haar om te gaan verpest. Sukkel!
'Nou ja oké. Toch bedankt!' Zegt ze en daarna loopt ze weg. Net wanneer ik door wil lopen hoor ik haar mijn naam zeggen. 'Oh enne Chris?' Ik draai me om en kijk in haar ontzettend mooie ogen. 'Je hebt wel een sixpack hoor'