Het was de slechtste cappucino die ik ooit had. Toch koop ik er eigenlijk bijna elke dag een. Behalve op donderdag. Ik zit in mijn eentje in het schoolcafè. Het is het aller slechtste cafè ooit in de hele stad. Met de slechste koppen koffie en cappucino's. Terwijl ik ongeduldig mijn kartonnen bekertje rond aan het draaien ben kijk ik om mij heen. Eigenlijk weet ik al precies waar ik moet kijken en het belangrijkste volgens mij; naar wie. Jamie werkte in het schoolcafè, dat was de reden dat Chris daar elke dag, behalve donderdag, een verschrikkelijk slechte cappucino kocht. Ik kijkt op wanneer Hans en Alice bij me aan tafel komen zitten. Alice met een kop thee die veel te sterk is en Hans met een veel te donkere latte macchiato.

'Ze is bijna een obsessie voor je man' zucht Hans wanneer hij de blik van Chris volgt. Ik kijkt hem niet begrijpend aan.'Ik bedoel je moet wel stuiteren 's nachts, als zoveel mislukte kopjes cappucino als jij drinkt. Dat allemaal voor haar. Ik kijkt naar Alice om hem bij te springen met argumenten maar Alice is het volledig met Hans eens.

'Misschien moet je eens proberen met een van die vriendinnen aan te pappen. Hoe heetten ze ook alweer?' Zegt Hans. 'Odette, Gabie en Elise. Ik ken ze wel. Moet ik eens met ze gaan praten voor je?' Zegt Alice. 'Uhm, je kunt het proberen maar ze ziet me toch niet staan.' 'Tuurlijk wel. Anders gaan we daar gewoon voor zorgen.' Zegt Hans. Ik lach een beetje zuur. Het gaat nooit gebeuren. Ach dromen mag. De bel gaat. Ik werp nog een laatste blik op Jamie voor ik mijn tas over mijn schouder slinger en het koffiebekertje weggooi. Snel loop ik achter mijn vrienden aan naar het lokaal.
Wanneer we plaats hadden genomen in het lokaal stroopte ik mijn mouwen op. Iedereen had korte mouw aan maar ik deed lange mouw aan. Ookal nam Hans de meeste zon voor zijn rekening had ik het toch stikheet. Achter me zit Alice, haar rode haar glimt in de zon. Gek dat we zo close zijn maar toch nog nooit verliefd zijn geweest. Op elkaar dan. Alice voelt meer als een zusje voor me. Wel zo eentje waar je het dan goed mee kan vinden. De les gaat langzaam voorbij, net als alle andere lessen. Ik kan me amper concentreren en als je me nu zou vragen waar de lessen over gingen zou ik het niet weten. Ik wist nog meer van een vissenkom dan van de lessen die ik vandaag had gehad.

Alice, Hans en ik splitste ons op om ieder naar ons eigen kluisje te gaan. Niet dat we een jas aan hadden vandaag. Ik verstijfde toen ik zag dat er een meisje voor mijn kluisje stond. Ze had chocolade bruin haar. Ik herkende haar als Jamie. Ze leek iemand op te wachten. Even zuchtte ik een keer en liep toen richting mijn doel; mijn kluisje. Zenuwachtig klemde ik de hengels van mijn rugzak steviger vast. Bang dat die zou vallen, wat belachelijk was aangezien dat niet kon.

Ze glimlacht naar hem. Jajajajaja eindelijk. Ze ziet me. Ik zwaai en lach terug. 'Hall.' Ik slik mijn woord snel in. 'Kom je Odette?' Zegt ze. Ik zie nu pas dat ze naar iemand achter mij kijkt. Fuck. Ik mentally facepalm mezelf en kijk Jamie en Odette na. Nope. T was te verwachten. Ik open mijn kluisje en doe hem weer dicht omdat ik besef dat ik er niets uit nodig heb.

Ik draai me om en zie Hans en Alice grinnikend staan. 'Faal' is het eerste wat ze zeggen. Alice die ligt bijna op de grond van het lachen terwijl Hans er lachend nog opmerkingen achteraan slingerd.
'Hilarisch' mompel ik. Als ik al een kans had heb ik die nu voledig verpest.

'Hans!' Gierd Alice. 'Kappen! Ik plas bijna in mijn broek'
Hans luistert niet en gaat door tot dat Alice opeens stopt met lachen en haar gezicht net zo rood word als haar haar kleur.
'We gaan naar huis' zegt ze met in gehouden adem. 'En haal alle twee die kut grijns van jullie smoel af'
Hans en ik kijken elkaar aan. Hier zal ze nog lang aan herinnerd worden.
We lopen naar huis met een Alice die beschaamd haar handtas voor haar lichaam houd en steeds mompeld: 'Jouw schuld Hans Jouw schuld'