NAJLEPSZEGO ROKU NOWEGO, KOCHANI!❤️❤️

  Danny był w rozsypce.

  Patrzył jak jego przyjaciółka śpi na poduszce. Rozsypane na niej włosy sprawiały, że chłopak miał ochotę ich dotknąć.

  A jej pełne malinowe usta - pocałować.

  Nie do końca wiedział, co się z nim dzieje.

  Nagła chęć zaśnięcia nastąpiła dość szybko więc położył się obok Aurory, i się w nią wtulił, tak jak robili to zawsze na nocowaniach.

  Czując zapach jej wiśnowych perfum poczuł komfort.

  I z tym błogim uczuciem oddał się w ręce Morfeusza.

༺ ~ ❀ ~ ༻

  - Danny! - syknęła Aurora brutalnie wyrywając bruneta ze snu. - Danny!

  - Co? - zapytał zaspanym głosem.

  - Jest dwunasta, więc za dwie godziny muszę być na lotnisku. William tym razem zabukował mi samolot na czternastą.

  - Daj mi spać...

  - O nie! Dan, ja muszę zaraz wychodzić! A ty... - cmokęła z irytacją - ...suń swój kosmaty zad i idź jeść owsiankę!

  - Zrobiłaś owsiankę?

  - Tak, pistacjową z malinami. Mój nowy przepis.

  - Wychodzisz?

  - Tak, Dan, wychodzę.

  Ruszyła w stronę drzwi.

  - Em, Auroro...?

  - Tak...? - odwróciła się.

  Przez moment miał taką ochotę ją pocałować, że za jedną sekundę pocałunku byłby w stanie się powiesić.

  Miał ochotę sprawdzić czy jej usta smakują jak maliny co sugeruje ich kolor.

  Chciał wiedzieć jak to jest pocałować jego najlepszą przyjaciółkę, Aurorę Davners, przyszłą gwiazdę boksu.

  I chciał wypróbować związek. Z Aurorą.

  Miał już parę dziewczyn, i Aurora wiedziała jakie mu się podobają.

  Nie wpasowywała się w jego zwykłe standardy.

  Danny od lat chodził z blondynkami, najlepiej z niebieskimi oczami. Wolał młodsze, ale wyższe.

  Podobały mu się kobiety kiedy byłe ubrane w sukienki. Kiedy nakładały na siebie tonę makijażu.

  A ona...?

  Aurora czyli niska brunetka, starsza od Danny'ego o całe dwa dni z oczami koloru szmaragdu.

  Stała przed nim dziewczyna której największym koszmarem były suknie i sukienki, oraz kobietą której nigdy nie widział w chociażby maskarze, a co dopiero podkładzie.

  A co najważniejsze, że chyba mu się to podobało.

  - Danny, ja naprawdę muszę lecieć! - dodała.

  - Em... Przepraszam... Miłego lotu, kwiatuszku!

  Przytulił ją na pożegnanie.

  - Pa, Dan!

  I wtedy coś w nim pękło.

  Drzwi się zarzasnęły a on został z poczuciem potrzeby pocałunku.

  Pocałunku Aurory.

  Bo właśnie zdał sobie sprawę, że to ona jest dziewczyną dla niego.