Mam serdecznie dość udowadniania,
Że jestem dobra i wartościowa.
Nie chcę już twojego oceniania.
Nie czeka cię słodycz miodowa,
Kiedy wrócisz do czterech ścian.
Nie zamierzam być dziś użyteczna.
Nie udawaj, że jesteś więcej wart.
Nasza rzeczywistość jest ostateczna.

Czy uważasz, że jesteś lepszy?
Kiedy pracujesz każdego dnia
I bierzesz tyle na swoje plecy,
Myślisz czasem, co robię ja?
Mówisz, że jestem niewdzięczna,
Że powinnam docenić swoje miejsce,
A moja myśl jest niedorzeczna.
Powinnam cię całować w podzięce?

Kiedyś nie brakowało mi podziwu,
Gdy patrzyłam, jak się starasz.
Lecz teraz nie ma cię już w pobliżu,
Bo zupełnie porwała cię praca.
Wciąż słucham, jaki zmęczony jesteś,
Ale nigdy nie zapytasz o mnie.
Przestałam być ważna dla ciebie
I w tym domu czuję się okropnie.

Mimo wszystko, jestem rozdarta.
Wiem, że też musisz czasem cierpieć.
Widzę, ile robisz i nosisz na barkach.
Dlatego tak ciężko mi to powiedzieć,
Że ja też pragnę być doceniona.
Ale nie jako siostra czy córka,
Tylko jako osoba wartościowa.
Moja racja jest absolutna.