Jeden z nich był kłodą - zimną i drewnianą,

Drugi był sierotą w podarte ciuchy odzianą.

Spotkali się jednak, bo tak chciał imperatyw,

Wszystkim ręce drżały. Na szczęście był statyw,

Bo gdyby nie on, z animca nic by nie było,

I trzem czwartym fanów lepiej by się żyło.

Ale skoro powstałą seria nieudana,

To można cieszyć bez przeszkód banana.

Bo chociaż jeden był kłodą, a drugi sierotą,

Obaj umarli wraz ze swą głupotą.

Nie lubię jednego, nie lubię drugiego,

Więc będę bóldupić - ten wiersz jest od tego.