Czemu to noc ma być tą złą,
I czemu to z mroku przychodzą koszmary,
Kiedy za dnia szczerzą swe kły
Najgorsi ludzie, na jawie złe mary?
Dlaczego to ciemność uchodzi za straszną
I czemu to w niej skąpane jest piekło,
Gdy uśmiech kłamliwy człowieka za dnia
Potrafi sprawić, by serce ścierpło?
Dlaczego nieznane istoty są straszne,
Dlaczego to je nazywasz diabłami,
Kiedy najbardziej znajomi Ci ludzie
Bez mrugnięcia okiem zadają Ci rany?
I czemu zło nazywa się złem,
A człowiek kłamliwy zaledwie zbląkanym,
Gdy zło jest szczere w swoich intencjach,
Podczas gdy człowiek wciąż jest zakłamany?
Czemu nie spojrzysz prawdzie w jej ślepia,
Czemu nie przyznasz, że ludzie to zguba?
Chlubna natura Ci nie pozwoli,
Wybieli złe czyny, przemieni je w cuda.
Nie potrzebujesz tworzyć potworów,
Wymyślać dziwów spoza realności,
Najgorsza prawda i tak Cię dopadnie:
Największe zło czai się w ludzkości.