Zawróciłem do rezydencji ciągle zdenerwowany. Wiktoria wcale mnie nie obchodzi tylko o mój kontrakt, nie mogę go złamać!!

-Soma nie !- usłyszałem kobiecy śmiech i z czystej ciekawości wskoczyłem na dach rezydencji i stamtąd zacząłem obserwować dwójke ludzi. Blond włosom kobiete o zielonych oczach i mężczyzne jej męża jak zdążyłem się zorientować. Mężczyzna z uśmiechem gonił kobietę dookoła fontanny. Spojrzałem na swoją dawną narzeczoną. Lizzy tak bardzo sie zmieniła. Czy gdybym nie był tak żądny zemsty byłbym teraz na miejscu Somy? Nagle hindus dogonił żonę i chwycił ją w ramiona.

-Mam cię.- dziewczyna zaśmiała się i nastawiła usta, a książę pocałował ją. Poczułem się niezrecznie, nie powinienem oglądać tej sceny.

-Dla księżniczki. - usłyszałem wesoły jak zawsze głos Somy i zerknąłem przez ramię.

Mężczyzna włożył Elizabeth za ucho piękny, duży, różowy kwiat idealnie pasujący do jej włosów.

-Kocham Cię Soma.

-Ja ciebie też.

Teraz wracamy do Mikiego.

Przeniosłem Wiki na łóżko, a sam usiadłem w kącie pokoju bacznie lustrując wzrokiem otoczenie. Jak mogłem być tak egoistyczny? Mogłem skazać ją na śmierć. Czemu nic mi nie powiedziała, że to dziś? Odchyliłem się lekko do tyłu. Spojrzałem na siostrę, która od pięciu minut kurczowo zaciskała dłoń na poduszce. Zawszę sie zastanawiałem co jej się teraz śni. Odkąd tylko pamiętam zawszę w dzień poprzedzający Sen była przerażona. Bała się własnego cienia. Wtedy płakała. Ona bała się swoich demonów, a ja, że nie obudził się z tego amoku. Ja nie pamietam jak zgineli rodzice. Byłem za mały. Wiem, że tamtej nocy Wiki wyniosła mnie na rękach z walącego się domu, ale ani ona ani Jakub nigdy nie powiedzieli mi co się stało z rodzicami. Kiedy tylko o to pytałem Wiki zaczynała się kulić i płakała rozhisteryzowana, a Jakub mdlał. Dosłownie. Nie wiem co stało się 13 lat temu. Wiem tylko, że Wiktoria do dziś jest przerażona choć już tego nie pokazuje.

CDN...

...................................................................

(301 słów) Do zobaczenia całuski <3<3<3