Postanowiłem jednak czuwać. Rzadko się zdarza aby Miki powiedział coś do mnie nie odgrażając się. Ciekawe czy z Wiktorią wszystko porządku. Na pewno nic jej nie jest...Może to sprawdzę? Nie! Niby po co? Prychnąłem pod nosem obserwując lasek otaczający rezydencję.

-Paniczu czy coś się stało?- usłyszałem głos Sebastiana i niemal podskoczyłem.

Przez myśl o tej głupiej dziewczynie nie usłyszałem jak się zbliżył. Chol*ra.

-Nie, wracaj do środka.- wydałem mu rozkaz, a on posłuchał.

W końcu nie miał wyboru. Tak działa pakt. Wytężyłem wzrok i zobaczyłem jakiś ruch głebiej w lesie. Błyskawicznie znalazłem się kilka metrów od tego czegoś. Spojrzałem w pogłębiający się mrok. Miałem już wracać lecz usłyszałem cichy wyskoki śmiech.

-Wyobraź to sobie...Sama....Zostawi ją....Już prawię ją mieliśmy...- wysoki głos sprawiał, że włosy jeżyły mi się na karku. - Czułam jej strach...- coś się zaśmiało lecz dużo głośniej niż przedtem.

-Dawno nie czułem takiej krwi. - mimo iż ten głos nie był taki wysoki jak poprzedni przerażał niewyobrażalnie bardziej. Zacząłem wodzić wzrokiem w poszukiwaniu posiadaczy głosów lecz nie zauważyłem zupełnie nikogo. Tak jakby nie mógł ich zobaczyć, a oni nie zdawali sobie sprawy z mojej obecności. - Sapphirowie bez wątpienia nie wygineli.- zaśmiał się głęboki hipnotyzujący głos. Usłyszałem nieprzyjemne mlaśniecie.- Chcę dziewczynę. CHCĘ ją.

Wzdłuż kręgosłupa przebiegł mi zimny dreszcz. Zacząłem gorączkowo przeszukiwać tą część lasu. Muszę ich znaleźć.

-Co z chłopczykiem? - spytał piskliwy, wyskoki głos możliwe należący do kobiety. - Mogę go?

-Ma ludzką krew. - powiedział przypuszczalnie mężczyzna z dawką obrzydzenia.- Poczekamy co mu się urodzi...Ale dziewczynka tym razem...Będę ją miał. - zaśmiał się. - Szafir często się obraca, ale jedno jest pewne. Jej wiedza będzie moja...

Oni chcą Wiktorię?

-Wykorzystamy chłopaczka?- spytała prawdopodobnie kobieta.

Ten drugi zaśmiał się głośno z wyraźnym politowaniem dla osoby pytającej.

-Zabezpieczyła go.- znów się zaśmiał, a ja rozejrzałem lecz nadal nic nie zobaczyłem.-Widziałem, że ona będzie najlepsza.

-To czemu nie zabezpieczyła i siebie? Jak to w ogóle możliwe?

Zapadła długa cisza.

-Musiała przekonać się na własnej skórze już po fakcie. Jemu nie pozwalała zabijać.- głos wyraźnie spoważniał.- Sama polowała.- nagle znów się zaśmiał. - Jest na tacy i ona to wie!

Zacisnąłem zeby i wskoczyłem na drzewo, aby mieć lepszy widok. Czyżby nie mógł ich zauważyć? Czym są te istoty, że nie mogę ich zobaczyć?

-Jej ojciec nie dał się oszukać co jeśli i ona...- usłyszałem pogardliwe prychnąłem.

-CHCĘ ją, Agadama. Nie..ja jej PRAGNĘ. Od zawszę...

Nie wytrzymałem. Nie wiem dlaczego, ale wściekłem się. Jestem bezsilny, a tuż obok mnie chcę zniszczyć mój kontrakt!

-WYŁAZIĆ!- wrzasnąłem, a głosy umilkły.- JUŻ!!!

Odpowiedziała mi cisza co rozjuszyło mnie jeszcze bardziej. Zamilkłem. Poczekam może jeszcze raz się odezwą. Miałem rację po godzinie może dwóch kilka kilometrów dalej znów usłyszałem te same parszywe głosy.

-Sprzedała duszę?- spytała kobieta, a ja postanowiłem sie tylko przysłuchiwać.

Nie tkną Wiktorii. Zadbam o to.

-Gdyby to zrobiła...- głos zawiesił się na dłuższą chwilę.- Sama stała by się demonem. Nie mogła zawszeć umowy, ponieważ jest kobietą. Od tego młodzika czuję duszę, więc nie wiem skąd tu wziął się demon. Może ocalał z rzezi i przylazł ją zabić.

-Czujesz?- spytał piskliwy głos.

Nagle głosy ucichły czekałem kilka godzin lecz słyszałem tylko pohukiwanie sowy i szum wiatru. Powoli docierał do mnie sens rozmowy tych stworzeń.

Chcą Wiktorię. Bardzo ją chcą.

CDN..

.....................................

(538 słów) Do zobaczenia całuski <3<3<3