Nagle dziewczyna gwałtownie stanęła i wybuchła opętańczym śmiechem. Spojrzałem tam gdzie ona i...skamieniałem. Czy to jest, niemożliwe! Przecież on nie żyję! Zresztą nawet gdyby żył miałby mniej więcej tyle lat co ja!

-Z czego rżysz?- mruknął czarnowłosy chłopak wlepiając w dziewczyne, mordercze spojrzenie, zupełnie ignorując moją osobę.

-Wiedziałam,...że...- dziewczyna przez śmiech nie była w stanie wypowiedzieć nawet jednego zdania.- ....słodziutko....wyglądasz....Cud...miód!

Patrzyłem na chłopaka szeroko otwartymi oczyma. On za to dalej mordował wzrokiem dziewczyne jednak przez ułamek sekundy kącik jego ust uniósł sie delikatnie do góry choć może mi się przewidziało. Nagle niebieskooki spojrzał na mnie i nieznacznie zmarszczył brwi. Serce niemal przestało mi bić. On wygląda tak samo jak Ciel! Nawet ma tą ohydną opaskę na oku.

-Ciel?- spytałem, ale od razu przekląłem się w myślach. Dziewczyna przestała się śmiać i spojrzała na mnie.

-Zna pan mojego nauczyciela szermierki?- spytała niewinnie.- Mówiłeś, że nie znasz tu nikogo bo mieszkałeś we Francji. Wiedziałam, że kłamałeś!- krzyknęła dziewczyna entuzjastycznie.- Teraz to już musisz nauczyć mnie Francuskiego! - mówiła dziewczyna wesoło, a ja spojrzałem na wysokiego czarnowłosego mężczyzne do złudzenia przypominającego Sebastiana. Jak to w ogóle możliwe?

-Nie znam tego człowieka.- powiedział chłopak o imieniu Ciel.- I nie będę uczyć cię Francuskiego.- odpowiedział. Dziewczyna pokazała mu język. Czy oni są kochankami?

Zresztą nie moja sprawa. Choć to niezwykły zbieg okoliczności. Wyglądają jak Ciel i Sebastian, których znałem. Niesamowite. Niech on tylko Lizzy ich zobaczy!

-Zapraszam Pana do środka.- powiedział jak mi się wydaje lokaj.

Spojrzałem jeszcze raz na chłopaka i Lady Wiktorię po czym ruszyłem za lokajem.

CDN...

........................................................

(246 słów) Za kilka minut pojawi się następny rozdział Do zobaczenia całuski <3<3<3