Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Jaise ko Taisa

Naina Preeti reached home and saw Taiji was sitting on swing and Bela was in kitchen preparing lunch for all. Seeing Naina's bandage in hand she shouts on her, "O bai... ab kahaan se toot phoot kar aa gayi maharani.. ek din yeh ladki chen se jeene nahin deti... aise hi girti padti rahi toh sagaai tutne mein der nahin lagegi... pata nahin kya dekha un logon ne ismein jo apne ghar ki bahu banane ko raazi ho gaye ... na shakal na surat aur us par apahij ladki.. zindagi bhar jab bojh uthaana padega na tab pata chalega us hero ko, do din mein hi saara pyaar ka bhoot utar jayega..."

she keeps taunting her when Bela came from kitchen and saw her in bandage gets worried, "kya hua beta.. tujhe lagi kaise.. chal tu andar ja, mein haldi wala doodh laati hun.. Preeti tu lekar ja isse.." to avoid more taunts for her she sends them inside and went in kitchen to prepare milk for her...

After changing in comfort clothes, Naina asked Preeti to give a pain killer as it was paining too much which she was hiding from Sameer as he was already very much tensed... seeing her lost Preeti sits beside her.. "kya soch rahi hai Naina... aaj achchha hua jo Sunaina ka kissa hamesha ke liye khatam ho gaya.. bas kisi tarah se in O Bai ke munh par bhi taala lag jaaye toh bhagwan ko prasad chadaau.."

Naina with blank expression on her face said, "Preeti kahin Taiji ki baat sach toh nahin ho jayegi... kab tak Sameer mere liye aise pareshaan hota rahega.. tujhe pata hai aaj mein kitni khush thi ki pehli baar itne saalon baad mein akele sidiyon se utar rahi thi... aaj koi darr, koi chinta nahin thi, aaj mujhe chakaar bhi nahin aaye, par phir bhi yeh sab ho gaya... meri zindagi mein koi bhi khushi jyaada der tak tikati hi nahin hai... toh mein usse kaise khush rakh paaungi.. kahin maine galti toh nahin kar di na... socha tha mujhe akele aate dekh voh khushi se mujhe gale laga lega par dekh kya ho gaya, voh issi guilt mein hai ki uski wajah se yeh sab hua agar voh mujhe akela chhod kar nahin jaata... hamesha mere saath hi yeh sab kyun hota hai.. kitna bhi kar lun kuchh na kuchh kami rah hi jaati hai..." tears start rolling down from her cheeks..

Preeti wiped her tears and hug her tightly to calm her.. "paagal hai kya kuchh bhi sochti hai... Taiji ki baatein ab bhi tujhe affect karti hai... chhod na kyun sunti hai unaki.. voh zindagi mein kabhi kisi ka achchha nahin soch sakti toh tera kaise sochengi... voh jalti hai tujhse, teri zindagi mein itani khushiyaan dekh kar... jo Insaan dil ka maila ho na usaki baaaton par dhyaan nahin dete... chal tu aaraam kar varna aur dard badh jayega aur yeh sab faltu baatein apne dimaag se nikaal de, samjhi, tujhe pata hai na Sameer kitna pyaar karta hai tujhse..." saying this she helped her to laid down and left the room leaving her alone to rest... but sleep was far away from her eyes...

Today's incident and Taiji's word deeply hurt her so much, shuddered her all confidence and trust on herself... it's all echoed in her mind making her cry hard.... getting so much restless she sits back and keep thinking about him that how much he was happy today since morning, his flirty mood, his romantic acts, whole day he was holding her hand which all ended up soon, leaving him all disturbed and hurt because of her only...

Something strikes in her mind and she gets down from bed holding corner of the bed.. she keeps standing there for some time and tried to walk without any support.. "agar mein sidiyon se akele utar sakti hun toh kyun na bina sahare chalne ki koshish karun.... isase toh meri saari pareshaani hi dur ho jayegi aur Sameer bhi kitna khush ho jayega..." the worst idea cropped up in her mind to get rid out of her all problems....

Gaining all courage in herself she takes her first step and in minute she was about to fall on floor when Sameer hold her on time in his strong arms.. she looked him shockingly... he helped her to sit back on bed and before she said anything he shouts back on her, "dimaag kharaab ho gaya hai tumhara... kuchh bhi karti hao... kya bewkoofi thi yeh.. haan.. bolo.. subah itane bade accident se bachi ho aur ab yeh sab... jara bhi fiqr nahin hai na apani tumhein... kisi ke dard ka ehsaas nahin hai na... Naina tum kab se itni selfish ho gayi ki tumhein nahin dikhta ki tumhari jara si takleef mujhe kitna dard deti hai.. agar abhi mein nahin aata toh pata hai na kya hota... kyun karti ho tum aise... kyun nahin samajhati ki mere liye sirf tum maayne rakhti ho, meri Khushi sirf tum se hai, aur kuchh nahin chahiye mujhe... mujhe nahin farq padta agar tum nahin chal sakti bina sahare ke.... kya itne waqt mein bhi mein tumhein yeh vishwas nahin dila paaya ki mera dil sirf tumhare liye dhadakta hai.... bolo Naina... kya tha yeh sab, kya karne ki koshish kar rahi thi, kya saabit karna chahti ho, kyun mujhe meri hi najaron mein gira rahi ho ki tumhare saare dardo ki wajah sirf mein hun... nahin khush rakh pa raha mein tumhein..." tears start rolling from his cheeks too...

She hold his hand tightly to calm him but he didn't even looked at her, added up with a guilt of scolding her badly first time... she hugged him tightly and cried hard, he melts seeing her crying and hug her too tightly, caressing her hair.. she said while crying, "sorry Sameer, mujhe maaf kar do... please.. I am sorry"

He parted and wiping her tears said, "Sorry, mujhe bhi aise daatna nahin chahiye tha tumhein.. par sach aaj vaise hi sidiyon par tumhein girta dekh mein bohot darr gaya tha, meri jaan nikal gayo soch kar ke agar ek second bhi aur der ho jaati toh kya hota... kya ho gaya hai Naina aisa, kyun itni dukhi ho, pareshaan ho, mujhe bhi nahin bataaogi ..."

She keeps her head on his chest, " pata nahin kaise yeh bewkoofi kar rahi thi... socha agar sidiyon se utar sakti hun toh bina sahare ke bhi chal sakti hun... laga tumhein khushi de sakungi.." Sameer hold her more tightly, "paagal ho kya tum... kuchh bhi sochne lagti ho.. tumhein lagta hai ki aise tumhein chot lagte dekh kar mujhe khushi hogi... khabardaar jo kabhi aisa socha ya koshish bhi ki.. sidiyaan utarna alag baat hai, usake liye pehle maine doctor se puchha tha, unhone kaha ki voh sirf tumhare andar ka darr tha, isiliye maine tumhein koshish karne ke liye kaha, aur voh bhi sirf apne saamne, akele mein nahin... par yeh sab to sarasar bewkoofi hai tumhari..." they keep sitting like this for some time till her sobs gets down...

He gets water from the jug lying on the side table and make her drink... "mujhe bataya kyun nahin ki college mein dard ho raha tha.... doctor se checkup karwa lete ya koi dawai le aata.. tum phir mujhse apni baatein chhupani lagi na... kya laga mujhe pata nahin chalega.." she smiled, "bata diya na tumhari jasoos ne.. kuch nahin rehta usake pet mein..." she realized, "achchha isiliye tum yahaan aaye... dekha tumhein bhi pareshaan kar diya Preeti ne.."

He hit slightly on her head, "usane nahin aaj toh tumne mujhe pareshaan kiya yeh sab bewkoofi kar ke.. agar dobara kuchh kiya na toh dekhna itna naraaz ho jaaunga ki manaogi bhi toh bhi nahin manane wala... vaise gussa toh abhi bhi hun tumse.." he said with a grumpy face making her smile widely.. she moved a bit close to him and kiss on his cheek, "abhi bhi gussa ho.." he smirked on her reaction, "aise manaogi toh zindagi bhar gussa rah sakta hun..." he winked making her blush more..

He holds her hand, " Naina please promise ki aage se aisa kuchh na hi karogi aur na hi sochogi.. college mein itna sab hone ke baad bhi mein khush tha ki tum pehli baar apne aap sidi se aayi par tabhi Preeti ka phone aaya, pata nahin par dil bohot ghabra raha tha aur mein ussi waqt yahaan aa gaya.. kamre mein aaya toh yeh sab.. please jaan tum kyun apne aap to aise takleef deti ho.." she hugged him more tightly, " sorry.. par sach aaj ke baad kabhi aise nahin karungi... vaada... please iss baar maaf kardo... tumhein dukhi nahin karna chahti thi par pata nahin dimaag mein kaise kaise khayal aa rahe the ki maine yeh sab socha.." .... "vaise ab dard kaisa hai.. kam hua dawai se..." asked Sameer kissing her forehead. Naina hummed in reply clutching him more tightly...

To make her relax Sameer said making cute face, "chhodo ab yeh sab aur chalo kuchh khaate hai, subah se kuchh nahin khaaya, bohot bhukh lag rahi hai.. sachchi.." seeing his cute baby face starving for food, she smiled, "chalo... baahar pakka chachiji ne apne bete ke liye ab tak bohot kuchh bana liya hoga.." they both laughed and stands to go outside.... she looked at her crutch and hold it silently mouthed again to him, "Sorry"... they came out seeing Rohan and Preeti was sitting there chatting and Chachiji in kitchen making garam garam pakoda's for his damaad ji...

They all were relishing the snacks with tea and waiting for coffee which he demanded Naina to make it for him, which she accepted happily.... "please aaj tumhare haath ki coffee peene ka man hai.." she agreed whole heartedly and join Chachi in kitchen when Taiji entered with her usual style of shouting loudly, "O bai Bela, badi Khushboo aa rahi hai... lagta hai pakode bana rahi hai.." she saw Sameer Rohan sitting there and stops with jerk, immediately changed her tone, "arey damaad ji aap donon yahaan.. aap kab aaye... arey bela sirf pakode banaye hai, kuchh meetha bhi bana leti na..." both looked at her but none of them went to take blessings from her and keep chatting with Preeti avoiding her...

Sameer recall her taunts to Naina, which Preeti told him on phone... what all she said to Naina which hurt her so badly that she took such drastic step.... then only Naina came out from kitchen holding tray in one hand... it was difficult for her to balance the tray with one hand, that too with bandage...

Sameer saw her struggling and rushed to her and took the tray from her and said loudly, "Naina tumhare haath mein lagi huyi hai na, kya jarurat thi tray lane ki, mujhe bolti mein aa jaata... tumne coffee banaayi utna hi kaafi hai..."

Taiji with sugar coated tone, "arey damaadji aap kyun kaam karenge.. yeh sab toh isse hi karna hai na aage jaakar.. achchha hai ki aadat pad jaaye, ab vaise bhi jyaada kuchh toh kar nahin paati yeh.." he turned to her looking with fiery red eyes said sternly, "Taiji shayad aap bhool rahi hai ki Naina kuchh dinon mein Naina Sameer Maheshwari banane wali hai... ghar ke kaamon ke liye hamare yahaan ek darjan naukar hai jo sirf iska order maanenge..." he stressed more on his words, "yeh Maheshwari empire ke eklaute vaaris ki hone wali biwi hai, isse kisi cheez ki kami nahin hogi hamare yahaan.... mera bas chale toh mein isse zameen par paer bhi na rakhne dun, phir ghar ke kaamon ki toh baat hi kya hai..."

He turned to Naina holding her from shoulder, "par phir bhi mein jaanta hun ki meri khushi iske liye kya maayne rakhti hai.... jiske liye yeh duniya ki koi bhi takleef utha sakti hai, apne saare dard bhula kar.. aaj bhi chot lagne ke bawjood mere liye coffee bana kar laayi hai... toh aap soch hi sakti hain ki Naina ke liye mere dil mein kitna pyaar hai, aur mein kisi bhi insaan ko maaf nahin karunga jo isse jara si bhi takleef de ya dukhi kare..." he turned to Taiji mocking her, "aur vaise bhi meri Naina auron ki tarah nahin hai, jo baithe baithe sirf dusro par hukum chalate rehte hai, na kisi ki feelings ki parwah aur na dil mein kisi ke liye pyaar... meri Naina auron jaisi matlabi toh bilkul bhi nahin hai... aur haan saara din baith rehne se kahin auron jaise phul kar bhains na ban jaaye.." he winked to Naina all smiling whereas Rohan Preeti Bela keep their hands on mouth to hold their laughter...

She got bit scared from his open confrontation, stammered nervously, "voh.. voh kya hai na.. ab ghar ke bachchon ko sahi galat toh bade hi sikhate hai na... varna hum toh apni beti ko palkon par rakhte hain... hai na Naina beta.." he replied taunting her, "voh toh saari duniya ko pata hai Taiji.. vaise bhi mein nahin chahta ki jo kuchh din Naina ke hai iss ghar mein usse kisi bhi tarah ki takleef ho... usaki aankh mein aansun mein bardaasht nahin kar paaunga... aap samajh rahi hai na..."

Naina squeezed his hand to not say anything more on which he blinked his eyes to assure her... Rohan, Preeti, Bela was seeing all this with a shocking expression but didn't utter a word whereas they all were dancing from inside as this is first time when someone talk with her in this tone to make her quiet... trying to cover up she said, "arey aap log chai nashta kijiye na, thanda ho raha hai.. o bela... garam garam la na.."

Sameer cut her in between before she orders more to Chachiji, "arey nahin Chachiji, ab aur mat banaiye, itna kaafi hai hum sab ke liye, ab aap bhi aaiye aur hamare saath baith kar enjoy kijiye.. hum mehmaan thode hi hai jinki khaatir karni pade, mein toh aapka beta hun na.."

Bela smiled and caressed his hair while blessing him.. "aur kya, tum toh mere bete hi ho.." Taiji's mouth left opened seeing so much concern and care from him for Bela too... before she bombard again, Rohan stood sacring her more... she looked him with horrifying expression when he said, "voh aap jaa rahi hongi na, Pralay Bbau jo aane wale hai, toh maine socha darwaja bandh kar lun... ab har koi aira gaira aise munh utha kar ghar mein aaye toh achchha nahin lagta na..." after getting so much insulted directly, she makes an excuse and left saying nervously, "haan... haan voh Pralay babu aa gaye honge, mein ... mein toh jaa hi rahi thi...." she rushed immediately after closing the door herself behind like koi Bhoot pichhe pad gaya ho...

The moment she left all burst into laughter which they all were holding from so long... Preeti said excitedly, "Sameer iss baat par toh aapko award milna chahiye... aaj kya munh bandh karaya hai aapne... yeh huaa na Jaise ko Taisa..." he smiled and turned to Chachiji, "sorry Chachiji, voh badi hai par jo kuchh bhi unhone Naina ke saath kiya, usse kaha mein nahin bhool sakta.. agar aapko bura laga ho toh.." she put her hand on his shoulder smiling, "bura ... bilkul nahin, balki mujhe toh achchha laga ki meri beti ko itna pyaar karne wala jeevan saathi mila hai jo usake liye duniya se lad sakta hai.. aaj meri saari chinta dur ho gayi... issi baat par mein sabke liye halwa bana kar laati hun... Naina ne bataya tha ki tumko pasand hai..."

Both couples settled back and enjoyed the snack while laughing on remembering Taiji's pale face.. Rohan, "Sameer aaj jo tune doze di hai na, ab toh tujhe dekh kar koso dur bhaag jaayegi agli baar... shayad ab thodi akal aa jaaye aur kisi ko pareshaan na karen..." Preeti laughed holding her stomach, "Rohan tum bhi na... kutte ki dum kabhi seedhi huyi hai jo yeh hongi... par aaj Sameer ne inhein sahi sunaya hai..." Naina too looked at him admiring with love mouthed slowly, "love you.."

They were enjoying when doorbell rings.. Preeti opened the door and surprised to see Munna Pandit standing there, all tensed and disturbed...

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro