O tym, że Loki powiedział Thorowi o swoich czynach, Allison dowiedziałam się niedługo po fakcie. Cierpliwie poczekała na zachód słońca i wtedy zaczęła się szykować, a kiedy słońce całkiem zaszło, ona wyszła po cichu ze swojej komnaty. Pierwsze kroki skierowała do lochów, gdzie stanęła tuż przed celą, w której został zamknięty Loki. Brunet leżał na pryczy tyłem do zasłoniętego złotą barierą wyjścia, mimo to czuł obecność blondynki.

- Wiem, że nie śpisz Loki. - powiedziała kobieta, przerywając panującą między nimi ciszę. - Wpadłam ci złożyć kondolencje jeszcze zanim twój ukochany zapłaci za twój błąd.

Czarownik ani drgną, nie zmienił swojej pozycji. Niebieskooka prychnęła pod nosem, przechodząc do drugiej bariery.

- Troche mi ciebie żal, ale wiesz co? - kontynuowała. - Wrócę tu i wyjaśnisz mi, toshiba to jest zacząć nowe życie że świadomością, że osoba, którą dążyłeś wyjątkowym uczuciem, umiera z twojej winy. Dobrze?

Odpowiedziała jej głucha cisza. Nie oczekiwała nawet odpowiedzi, więc po chwili patrzenia na Lpkiego, zaśmiała się pod nosem ponownie i odeszła.

***

Przeszła oświetlonym przez pochodnie korytarzem do drugiego, gdzie znajdowały się drzwi do komnaty Thora. Strzegli ich jednak dwaj uzbrojeni strażnicy. Allison uśmiechnęła się szyderczo, po czym przybrała niewinny wyraz twarzy i podeszła do gwardzistów.

- Dobry wieczór panowie. - powiedziała, opierając się o ramię jednego z żołnierzy, a potem przytulając rękę drugiego. - Wasz Kapitan kazał mi przekazać, że pora na zmiane warty.

Tamci za sprawą zaklęcia All, odeszli niemal od razu.

- To było zbyt proste. - powiedziała do siebie.

Ostrożnie naciągnęła klamkę od komnaty Thora, a spostrzegłszy, że drzwi są zamknięte na klucz, rzuciła zaklęcie otwierające. Weszła po cichu do środka i równie cicho zamknęła za sobą drzwi.

Thor spał, tak jak przewidziała. Wyciągnęła sztylet i niczym na palcach podeszła do łóżka króla.

- Wasza wysokość, szczęśliwego dnia śmierci. - mówiąc to stanęła przy łożu i uniosła sztylet do góry.

Chwilę później wbiła go w szyję Thora i wybuchnęła tryumfalnym śmiechem. Ta chwila niestety nie trwała długo. Ktoś w cieniu pokoju chrząknął głośno, na co All momentalnie przestała się śmiać. Rozejrzała się do okoła i w jednym z kątów dostrzrgła zarys muskularnej sylwetki. Przez ułamek sekundy przez myśl przeszło jej, że to może być sylwetka jej ofiary, jednak wtedy z ciemniści wyszli Beck oraz Aaron.

- Czyli to co Loki powiedział Thorowi to prawda? - spytał elf. - Dlaczego?

- Wy tego nigdy nie zrozumiecie, bo jesteście na to za głupi. - warknęła w odpowiedzi kobieta. - Poza tym już po ptakach. Asgard od teraz będzie należał do Lodowych Olbrzymów.

- Nie jeśli ciebie i ich powstrzymamy. - powiedział nagle ktoś za jej plecami.

Allison odwróciła się, a jej poziom ukazał się prawdziwy i żywy Thor, syn Odyna. Jego widok całkiem zaskoczył Allison.

- Dałaś się nabrać na najprostszy numer na świecie. - zaśmiał się blondyn, odsłaniając kołdrę i pokazując pod są pare poduszek. - A skoro dopuściłaś się próby morderstwa, jako król Asgardu skazuję cię na wieczność w lochach, puki nie ustalimy czy nie zasługujesz na inną karę.

472 SŁOWA

Rozdział nie jest może jakiś super, ale przynajmniej dzięki niemu nie zabijecie mnie za poprzedni. Dobranoc kochani.