parking za teatrem,

w tle odjeżdżający pociąg,

rozpierzchający się w kierunku miasta uczniowie,

ktoś wspina się po schodach na rynek

rozmowa w teatrze,

kochankowie na wąskiej spirali schodów

KN

Jinnie, poczekaj chwilę. 

KS

Nie, na dziś już wystarczy. Chcę, żebyś pojechał z nami do domu.

KN

Dobrze, rozumiem. Ale jaki masz plan?

KS

Co do tych dwóch? Ty mi lepiej powiedz, co właśnie widzieliśmy.

ich dłonie na balustradzie,

spotykają się w cieniu i onyksie,

szorstkie opuszki i knykcie

KN

Szczerze? Od początku wiedziałem, że coś jest nie tak. Najpierw rezygnacja Taehyunga z roli. Potem Yoongi poprosił mnie, aby nie wspominać już o tym, że cała sztuka jest jego autorstwa.

KS

Co? To bez sensu.

nastolatkowie

KN

No właśnie. W zeszłym roku jego nazwisko było na plakatach do castingu. My wiemy i jego klasa też. I cały rocznik.

KS

Tych plakatów dawno już nie ma. Zdjęliśmy je przez wakacje.

idea

KN

Jimin pewnie ich nie widział. W końcu jest jedynym pierwszoklasistą, który wszedł do obsady w tym roku.

KS

To możliwe, żeby nie wiedział, że Yoongi daje mu w kość, bo sam to napisał?

ich głosy schodzą do szeptu,

Taehyung słucha z pokoju,

 pełnym złożonych krzeseł,

intryga zostaje rozwiązana